moments like this

ေသေသခ်ာခ်ာပဲ မေသခ်ာတာေတြ လုပ္ရင္း
ေရေရရာရာပဲ မေရရာတဲ့ လမ္းေတြမွာ..

ေျပေျပလည္လည္ပဲ မေျပလည္မႈေတြ ၾကံဳရတဲ့အခါ
သက္သက္သာသာပဲ မသက္မသာနဲေပါ့

ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရြင္ရြင္ပဲ မေပ်ာ္ရြင္ျခင္းေတြ ရျပန္ေတာ့
ပီပီျပင္ျပင္ပဲ မပီမျပင္ ျပံဳးခဲ့ရတယ္။

ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းပဲ မပြင့္လင္းခဲ့ဘူးဆုိတာ
ရုိးရုိးသားသားပဲ မရုိးသားခဲ့ေၾကာင္း ဝန္ခံပါတယ္

ရႈပ္ရႈပ္ေထြးေထြးပဲ မရႈပ္ေထြးဖုိ႔ ၾကိဳးစားရင္း
ျပတ္ျပတ္သားသားပဲ မျပတ္သားႏုိင္ခဲ့ျပန္ဘူး။

ခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္ပဲ မခ်စ္ခင္မွေတာ့
လြမ္းလြမ္းေဆြးေဆြးပဲ မလြမ္းေဆြးဖုိ႔ ၾကိဳးစားပါဦးမယ္။

လြတ္လြတ္လပ္လပ္ပဲ မလြတ္လပ္ေတာ့ဘူးဆုိရင္



ေရတမာ
23-09-10

ရြာ

အိမ္မွာ ကက္ဆက္တလံုးရွိခဲ့ဘူးတယ္။ ဇာတ္လမ္းကက္္ဆက္ေခြေတြ စတီဒီယိုေတးသီခ်င္းေခြေတြ ငွားခဲ့ဖူးတယ္။ အခုမ်ား ေမာက္(စ္)တခ်က္ႏွိပ္ယံုနဲ႔ လက္လွမ္းမီသမွ် သီခ်င္းေတြ နားဆင္ႏုိင္ျပီ။ ေကာင္းေလွ႔ေတး။ ေကာင္းေလွ႔ေတး။ ေတးသီခ်င္းထုတ္လုပ္သူေတြ၊ ေတးသံရွင္ေတြေတာင္ ျငိဳျငင္ကုန္ၾကျပီ။ ဟုိတေလာက အဆုိေတာ္ၾကီးေတာင္ ေကာင္းခ်ီးေပးသြားေသးတယ္။ ေဒါင္းလုပ္လုပ္ၾကလုိ႔တဲ့။ ဗမာျပည္နဲ႔မ်က္ေျခမျပတ္ေအာင္ အသစ္ထြက္သမွ် ေတးစီးရီး အသစ္ေတြ လုိက္လံရွာေဖြပါတယ္။ အားေပးၾကတဲ့ website ေတြလည္း ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားရွိလာၾကျပီ။ ေပ်ာ္ပါတယ္ ပုိက္ဆံမွ မကုန္တာ။

ေခတ္ရဲ့ေတာင္းဆုိမႈလား၊ အသည္းကြဲတဲ့သူေတြမ်ားလာသလား၊ စတုိင္တခုေလပဲလားေတာ့မသိဘူး နားေထာင္လုိက္တုိင္း အသည္းကြဲသီခ်င္းက ခပ္မ်ားမ်ား။ ေပါက္ကြဲတဲ့သီခ်င္းေတြ။ စိတ္အခ်ဥ္ေပါက္သီခ်င္းေတြက နားေထာင္ရတာမ်ားတယ္။ ခပ္ျမဴးျမဴးသီခ်င္းေတြ၊ ေပ်ာ္စရာသီခ်င္းေတြ လုိက္ရွာျဖစ္တယ္။

ဒီေခြက ေကာ္ပီေခြပဲ။ ၾကာျပီ ၉ တန္း ၁၀ တန္းေလာက္က ထြက္တာ။ ဒီသီခ်င္းကလည္း ေကာ္ပီျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မယ္။ ဘိလပ္သီခ်င္းေတြ သိပ္နားေထာင္ျဖစ္တာမွမဟုတ္တာ။ လက္ရွိအေနအထားနဲ႔ စာသားေတြနဲ႔ကိုက္ညီလုိ႔ နားေထာင္တဲ့ စာရင္းထဲေတာ့ ထည့္ထားတယ္။ ျမဴးသလုိ၊ ေဆြးသလုိပဲ၊ ကန္ထရီးၾကိဳက္ေတာ့ အဆင္ေျပပါတယ္။ စိတ္ကူးယဥ္တာ အန္တာတိတ္မန္႔(သည္းခံပါခင္ဗ်ာ စာလံုးမေပါင္းတတ္လုိ႔) တခုအေနနဲ႔ ခံစားတတ္တဲ့ ဖသက အတြက္ ခံစားၾကည့္ေစခ်င္ပါတယ္။

ေရႊဖုိးေခါင္

အမက မဂၤလာေဆာင္အတြက္ မိတ္ကပ္အစမ္းလိမ္းမယ္ဆုိေတာ့ အန္တီက ေျမနီကုန္းက ဆုိင္တဆုိင္လုိက္ပုိ႔တယ္။ ဒုတ္ထုိးစားခ်င္လုိ႔ လုိက္သြားတာ။ ဟုိေရာက္ေတာ့ အတူတူသြားစားမယ္ဆုိလုိ႔ ထုိင္ေစာင့္ေပးေနတုန္း ဒီသီခ်င္းၾကားလိုက္ရတာ။ ကက္ဆက္ဖြင့္သလုိကို နားေထာင္လုိ႔ေကာင္းတယ္။ ဆုိၾကမယ္ေပ်ာ္ၾကမယ္မွာဆုိရင္ ပထမဆုရမွာ ၾကိမ္းေသပဲ။ ဟုိးအရင္က ေန႔လည္ထမင္းစားေက်ာင္း ျပန္ရင္ ေရဒီယုိက တခါတခါ ၾကားဖူးတဲ့သီခ်င္း။ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္မွာေတာင္ သားကို ဒီလုိ သီခ်င္းနဲ႔ ေခ်ာ့သိပ္တယ္။ ၾကည္ႏႈးဖုိ႔ေကာင္းသလုိ နားေထာင္လုိ႔လည္းေကာင္းတယ္။ ကိုယ္ေတာင္ ဒီလုိသီခ်င္းမ်ိဳးနဲ႔ မအိပ္ခဲ့ရဘူး။ ရွာမယ္ဆုိျပီး ေတးထားတာၾကာေပါ့။

အရင္ကဆုိ ညေနအေမတုိ႔ အဖြားတုိ႔ဆီက ျဖစ္ျဖစ္ ဆန္ျပာတုန္း ထမင္းခ်က္တုန္း သနပ္ခါးလိမ္းတုန္း ျငီးတဲ့သီခ်င္းသံေလးေတြကို လြမ္းမိေသး။ ပီပီသသၾကီးလည္းမဟုတ္ဘူး။ မရတဲ့ေနရာဆုိ ျငီးသံေလးပဲ ထြက္ထြက္လာတတ္တယ္။ ဒီသီခ်င္းသံေတြ ၾကားရေတာ့လည္း သတိရပါ့။

အကုိက အဲဒီသီခ်င္းသိတယ္ဆုိျပီး ရွာေပးမယ္တဲ့။ ရွာေတာ့ မေတြ႔ေတာ့ဘူး။ အဲဒါ ဂူဂယ္မွာ အတင္းျပဳးျပဲရွာေတာ့ ေတြ႔ပါတယ္။ ေဒါင္းေတာ့ ေဒါင္းလုိ႔မရဘူး။ upgrade လုပ္ရမယ္တဲ့။ ကမထ အကူအညီနဲ႔ ေမးလ္ထဲေရာက္လာတယ္။

၂ႏွစ္ေလာက္ၾကာေတာ့ နားေထာင္လုိ႔ ရခဲ့ပါျပီ။ မ်က္လုံးထဲမွာ အဲဒီအမၾကီးရယ္ သူ႔သားေလးရယ္ ျမင္မိတယ္။ အျမဲအမွတ္ရေနမယ့္ သီခ်င္းတပုဒ္ပါပဲ။ သားသမီးေတြအတြက္ စိတ္ကူးေနတဲ့ ကဖစ နဲ႔ ဖသက ဒီသီခ်င္းေတာ့ မိတ္ဆက္ေပးခ်င္တယ္ဗ်ာ။

ေခတ္သစ္မဲဇာ

ႏွင္းရည္စက္လက္ ခင္းျမက္ေရႊရည္

ျမဴခုိးေဝ့သီ နံက္ခင္းသည္

ေရႊျပည္ၾကီးကုိ လြမ္းမိျပီ။

ရာသီအံုမႈိင္း ေလေအးသုန္သုန္

ခ်မ္းလုိ႔တုန္ သၾကၤန္ရက္လား ထင္မွတ္မွားသည္

ေရႊျပည္ၾကီးကုိ လြမ္းမိျပီ။

ဥေၾသာတြန္ၾကဴး ပြင့္ဖူးပိေတာက္

စိမ္းလဲ့ၾကည္ၾကည္ ဝန္းက်င္သည္

ေရႊျပည္ၾကီးကုိ လြမ္းမိျပီ။

ပူျပင္းေနေရာင္ ေတာက္လုိ႔ေလာင္

ေလေပြေဆာ့ကစား သစ္ရြက္မ်ားသည္

ေရႊျပည္ၾကီးကို လြမ္းမိျပီ။

ၾကင္ေဖာ္ႏွင့္ေဝး ငွက္ေက်းတမာ

ခုိနားစရာ ဓါတ္ၾကိဳးရွာသည္

ေၾသာ္….. ေရႊျပည္ၾကီးကုိ လြမ္းမိျပီ။

ေရတမာ

8း08am Sun

11-07-10

2010 ကမၻာ့ဖလား REVIEW ႏွင့္ ဗုိလ္လုပြဲခန္႔မွန္းခ်က္

2010 ကမၻာ့ဖလား REVIEW

ျငိမ္းခ်မ္းေရး ဗိသုကာၾကီး နယ္ဆင္ မန္ဒဲလားရဲ့ေျမမွာ က်င္းပျပဳလုပ္တဲ့ 2010 ကမၻာ့ဖလားျပိဳင္ပြဲၾကီးဟာ ဆုိရင္ျဖင့္ ေအာင္ျမင္စြာ ျပီးစီးေတာ့မွာျဖစ္ပါတယ္။ ယခုလုိ ၾကီးက်ယ္တဲ့ ျပိဳင္ပြဲၾကီးကို ေအာင္ျမင္ေအာင္ စြမ္းေဆာင္ႏုိင္တဲ့ အိမ္ရွင္ ေတာင္အာဖရိကႏုိင္ငံရဲ့ အားထုတ္မႈကို ခ်ီးက်ဴးေလးစားမိပါတယ္။ ျပိဳင္ပြဲမစခင္က တည္ေဆာက္ဆဲေဘာလံုးကြင္းမ်ား၊ လမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရးမ်ားႏွင့္ ပက္သက္ျပီး ေဝဖန္မႈေတြရွိေနေပမယ့္ ျပိဳင္ပြဲက်င္းပတဲ့အခါမွာ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းျဖစ္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ႏုိင္ခဲ့ပါတယ္။

ေဘာလံုးေလာကရဲ့ အၾကီးက်ယ္ဆံုးျပိဳင္ပြဲၾကီးကုိ ကိုယ္ခ်စ္တဲ့ ႏုိင္ငံမွာ က်င္းပျပဳလုပ္ခ်င္တဲ့ ဆႏၵဟာ ေဘာလံုးခ်စ္သူတုိင္း ျဖစ္ေပၚဖူးၾကမွာပါ။ ဒီျပင္ ျပိဳင္ပြဲနဲ႔ပက္သက္ျပီး လမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရး တုိးတက္မႈ အလုပ္အကုိင္ အခြင့္အလမ္းေပၚေပါက္မႈ၊ စီးပြားေရးတုိးတက္ေကာင္းမြန္မႈေတြ ေတြ႔ျမင္ရတဲ့အခါ အားက်မိပါတယ္။ ကိုယ္ႏုိင္ငံရဲ့ ယဥ္ေက်းမႈေတြ လူေနမႈအဆင့္အတန္းေတြ၊ သဘာဝအလွတရားေတြကို ကမၻာကိုျပသႏုိင္ခဲ့တာလည္း မမွားပါဘူး။

ျပိဳင္ပဲြနဲ႔ပက္သက္ျပီး ရရွိခဲ့တဲ့ လူတန္းစားမညီမွ်မႈျပႆနာ၊ မထိန္းခ်ဳပ္ႏုိင္တဲ့ လက္မွတ္ေမွာင္ခုိကိစၥ၊ တရားမဝင္ စီးပြားေရးထုိးေဖာက္မႈေတြဟာ ေနာက္ထပ္ လက္ခံက်င္းပမယ့္ ႏုိင္ငံမ်ားအေနနဲ႔ သတိခ်ပ္သင့္ပါတယ္။ ကမၻာ့ဖလားနဲ႔ ပက္သက္ျပီး ကမၻာ့အဝွမ္းမွာ စိတ္မခ်မ္းသာစရာ သတင္းဆုိးေတြလည္း ၾကားသိခဲ့ရပါတယ္။ ေဘာလံုးပြဲၾကည့္လုိ႔ အစြန္းေရာက္သမားမ်ား သတ္ျဖတ္ျခင္းခံရတဲ့ ေဘာလံုးခ်စ္သူမ်ား၊ ေဘာလံုးပြဲေၾကာင့္ အိပ္ေဆးခပ္ခံရတဲ့ ကေလးငယ္၊ အရုိက္အႏွက္ခံရတဲ့ ကေလးငယ္၊ ေဆးရုံတက္ခဲ့ရတဲ့ ဖခင္၊ မီးေလာင္ေသဆံုးခဲ့ရတဲ့ ကေလးငယ္ေတြ၊ ျပစ္ပယ္ခံရတဲ့ အိမ္ေထာင္ရွင္မေတြဟာ အျဖစ္သင့္တဲ့ အျဖစ္ေတြပဲ မဟုတ္ပါလား။

အစုိးရပါ ဝင္ေရာက္ေျဖရွင္းရတဲ့ ျပင္သစ္အသင္းရဲ့ အျဖစ္ဟာလည္း ေဘာလံုးေလာကအတြက္ အရွက္ရဖြယ္ျဖစ္ပါတယ္။ ျပည္တြင္းျပိဳင္ပြဲေတြမွာ ျပည္တြင္းကစားသမားေတြ အသံုးျပဳနည္းခဲ့လုိ႔ ေအာင္ျမင္မႈ မရခဲ့တဲ့ အီတလီ၊ အဂၤလန္အသင္းေတြဟာ ေနာက္လာမယ့္ ျပိဳင္ပြဲေတြအတြက္ ျပင္ဆင္သင့္ပါျပီ။ ကစားသမားေတြဟာ ႏုိင္ငံခ်စ္စိတ္နည္းပါးၾကေပမယ့္ ပရိသတ္ေတြကေတာ့ မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ျပင္းျပၾကတာ ဒီပြဲမွာ ေတြ႔ရပါတယ္။ အရႈံးေၾကာင့္က်တဲ့ မ်က္ရည္၊ အႏုိင္ေၾကာင့္ ရတဲ့ ေပ်ာ္ရြင္မႈေတြဟာလည္း ျပိဳင္ပြဲကုိ ပုံေဖာ္ေပးလွ်က္ရွိပါတယ္။

ဗုိလ္လုပြဲခန္႔မွန္းခ်က္
ခ်ဲထြက္ျပီးမွ ခြင္ျပတယ္ေတာ့ မထင္ေစခ်င္ပါဘူး။ မွတ္မိသေလာက္ 98ကမၻာ့ဖလားကတည္းက ထူးခြ်န္ျပီး ဆံပင္နည္း(သုိ႔)ကတံုး(သုိ႔)ထိပ္ေျပာင္တဲ့ သူေတြ ရယူေပးတာ ေတြ႔ရပါတယ္။ 98မွာ ျပင္သစ္က ဇီဒန္းရဲ့ ေမွာ္ဆန္တဲ့ ဂုိးေတြနဲ႔အတူ ဖလားရယူျပီး 2002 မွာဘုတ္စုေလးနဲ႔ ေရာ္နယ္ဒုိရဲ့ ေရႊဖိနပ္ကလည္း ဘရာဇီးကုိ မွတ္တမ္းသစ္ေတြ ေရးထုိးေစခဲ့ပါတယ္။ 2006 မွာ အီတလီရဲ့ ကတံုးေက ကင္နာဗာရုိး ထိပ္ေျပာင္ ဇီဒန္းတုိ႔ၾကေတြ႔ေပမယ့္ ေနာက္ထပ္ကတံုးေက မာတာရာဇီကို မယွဥ္ႏုိင္လုိ႔ အရႈံးေပးခဲ့ၾကရတာ မွတ္မိၾကဦးမွာပါ။

2010 မွာေတာ့ ထူးခြ်န္ျပီး ဆံပင္နည္း(သုိ႔)ကတံုး(သုိ႔)ထိပ္ေျပာင္တဲ့ သူေတြေတြ႕ရပါတယ္။ အုပ္စုပြဲေတြထဲမွာ ၾကည့္ရင္ အဂၤလန္က ထိပ္ေျပာင္ ရြန္နီ အေမရိကက ဒုိႏုိဗန္နဲ႔ ကတံုး တင္ေဟာင္းဝပ္ကို မႏုိင္ခဲ့ပါဘူး။ မက္ဆီကုိက ကတံုးေကေလး ဟာနန္ဒက္ ျပင္သစ္ကုိ အဘုိးပံုစံအတုိင္း လုပ္ျပႏုိင္ခဲ့ပါတယ္။ ပုိေဒါ့စကီး ေအာဇီကုိ ေပးခဲ့တဲ့အိပ္မက္ဆုိးေတြ။ စပိန္ကုိေယာက္ယက္ခပ္ေစခဲ့တဲ့ ဆြစ္က ဖာနန္ဒက္။ နာမည္ၾကီး အီတလီကုိ အုပ္စုက လွည့္ျပန္သြားေစခဲ့ ဆလုိဗက္ကီးယားက ဗီတက္ တုိ႔ဟာ ဆံပင္မသန္တဲ့ သူေတြပဲျဖစ္ပါတယ္။

အာဂ်င္တီးနားရဲ့ မေအာင္ျမင္ရျခင္း အားနည္းခ်က္ကေတာ့ ဆံပင္ရွည္ကစားသမားေတြ မ်ားလြန္းျခင္းပါပဲ။ ဒါတင္မက နည္းျပပါ ဆံပင္ရွည္ျခင္းေၾကာင့္ ေအာင္ျမင္မႈမရဘူးလုိ႔ ထင္ျမင္မိပါတယ္။ ေရွ႔တန္းက မက္ဆီနဲ႔ တိဗက္ ဆံပင္ရွည္တာ ေနာက္တန္း ၂ ေယာက္ဆံပင္ရွည္တာေတြဟာ ထူးခြ်န္တဲ့ ထိပ္ေျပာင္ အသင္းေခါင္းေဆာင္မာေရွေရႏုိလည္း ဘာမွမတတ္ႏုိင္ပါဘူး။ အာဂ်င္တီးနား ေအာင္ျမင္ခ်င္ရင္ေတာ့ ကမၻာ့ဖလားပံုစံကုိ အခုလုိ ပံုစံမလုပ္ပဲ ဆံပင္ရွည္ေလး လုပ္ေပးမွ ရမယ္ထင္ပါတယ္။

ဂ်ာမနီရဲ့ ေအာင္ျမင္မႈကို မိတ္ေဆြ ေထာက္ျပခ်င္ေနျပီထင္တယ္။ ဟုတ္ပါတယ္ ဂ်ာမနီမွာ ဘိုအာတန္ တေယာက္ကလြဲလုိ႔ က်န္တဲ့သူေတြမွာ ထိပ္ေျပာင္တေယာက္မွ မပါဘဲနဲ႔ ဆီမီးထိ ေအာင္ျမင္မႈရတာဟာ ထိပ္ေျပာင္ေလး ေရဘဝဲေၾကာင့္လုိ႔ ေျပာရင္ သင္ျငင္းႏုိင္မလား။ ငါတုိ႔အသင္းႏုိင္မယ္ဆုိတဲ့ စိတ္ဓါတ္ခြန္အားေတြရရွိခဲ့သလုိ။ ရႈံးမယ္ဆုိတဲ့ အသိလည္းရေရာ အသင္းကစားပံုဟာ သိသိသာသာပဲ ပ်က္ျပားသြားခဲ့ပါတယ္။ ထူးခြ်န္တဲ့ လူငယ္ကစားသမားေလး မူလာပြဲပယ္ျပစ္ဒဏ္ေၾကာင့္ ေရဘဝဲေလး စပိန္ကုိ ေရႊးလုိက္သလားဆုိတာေတာ့ သူကိုယ္တုိင္ပဲ သိပါလိမ့္မယ္။

ဘရာဇီးရဲ့ ကတုံးေကေလးေတြျဖစ္တဲ့ ေရာ္ဘင္ဟုိ၊ ေဖဘီရာႏုိတုိ႔ အစြမ္းျပေပမယ့္ ရွႏုိက္ဒါနဲ႔ ေရာ္ဘင္တုိ႔က ပုိျပီးထိပ္ေျပာင္တဲ့အေၾကာင္း ကြာတားဖုိင္နယ္မွာ သိရွိသြားခဲ့ၾကပါျပီ။ ရႈံးထြက္အဆင့္၊ ကြာတား အထိတက္လာၾကတဲ့ ပါရာေဂြး၊ ဥရုေဂြး၊ ဂ်ပန္၊ ဆလုိဗက္ကီးယား၊ ခ်ီလီ၊ မက္ဆီကုိ၊ ဂါနာ၊ အေမရိကန္၊ ေပၚတူဂီ အသင္းေတြဟာ ၾကိဳးစားအားထုတ္မႈ၊ အသင္းလုိက္ စုစည္းမႈေတြ ရွိၾကေပမယ့္ ဖလားရယူေပးႏုိင္တဲ့ ေဟာ္လန္က ရွႏုိက္ဒါနဲ႔ ေရာ္ဘင္တုိ႔လုိ စပိန္က အင္ေနေရစတာတုိ႔လုိ ထိပ္ေျပာင္ေလးေတြ မရွိၾကပါဘူး။ သူတုိ႔ဟာ ပြဲစဥ္တေလွ်ာက္ အေကာင္းဆံုးစြမ္းေဆာင္ၾကေပမယ့္ က်န္တဲ့ အသင္းေဖာ္ေတြကလည္း သူတုိ႔ကုိ မမွီခုိဘဲ အားလံုး စုစုစည္းစည္းနဲ႔ ကစားၾကတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ထုိက္တန္တဲ့ ဗုိလ္လုပြဲကုိ တက္ေရာက္လာၾကတာျဖစ္ပါတယ္။

ကမၻာ့ဖလားျပိဳင္ပြဲတေလွ်ာက္ တၾကိမ္မွ မဆံုဘူးေသးတဲ့ စပိန္နဲ႔ ေဟာ္လန္တုိ႔ပြဲဟာ ၁၂ႏွစ္ အတြင္းမွာ ထူးျခားတဲ့ ခ်န္ပီယံသစ္ ေရႊးပြဲပဲျဖစ္ပါတယ္။ ဂ်ာမနီေၾကာင့္ အဂၤလန္ေၾကာင့္ ကုန္ခဲ့တဲ့ သူငယ္ခ်င္းမ်ားအတြက္ က်ေနာ့္ရဲ့ အထက္ပါ ေျပာင္ေျမာက္တဲ့ ခန္႔မွန္းခ်က္ေတြေၾကာင့္ စပိန္ထက္ ပုိေျပာင္တဲ့ ေဟာ္လန္ဟာ ကမၻာ့ဖလားကို ကိုင္ေျမွာက္ခြင့္ရႏိုင္ေၾကာင္း အစီရင္ခံလုိက္ရပါတယ္။

ေရတမာ

4း03pm fri

9-7-10

တခ်ိန္က သူတုိ႔

မိသားစုနဲ႔အတူ ခရီးသြားခ်င္တဲ့ စိတ္ကူး ကူးေနတုန္း(ဘယ္လုိကူးလဲေတာ့ မသိဘူး) ငယ္ငယ္က ေဆြမ်ိဳးေတြ အုပ္လုိက္ၾကီး (ဖတ္မိၾကရင္ေတာ့ စိတ္နာေလာက္တယ္) ခရီးသြားခဲ့တာေတြ ျပန္ျပီး အမွတ္ရမိပါတယ္။ ရွိလွ ၁၀ႏွစ္ ၁၁ ႏွစ္ေပါ့။ ႏွစ္တုိင္းလုိလုိ ဘုရားဖူးထြက္ျဖစ္တယ္။ ထိန္းမႏုိင္သိမ္းမရေတြမုိ႔ ေနာက္မသြားေတာ့ဘူး မေခၚေတာ့ဘူး အဆူခံထိတာလည္း မနည္းလွဘူး။ ပုဂံဘုရားေလးဆူ တမနက္တည္းဖူးၾကတယ္။ ေနမေကာင္းေနတဲ့ အေမေတာင္ ပုပၸါးေတာင္ေပၚထိေရာက္ေအာင္ သြားတယ္။ ေဒါင္းေသေခ်ာင္းၾကီး ေရေတြက်ေတာ့ ကားေတြကူးမရ။ ထြန္စက္ေတြ ဆြဲတာေစာင့္ရတာေတြ။ ပုပၸါးေရာက္ေတာ့ အေႏြးထည္မပါလုိ႔ ခုိက္ခုိက္တံုေအာင္ ခ်မ္းတာေတြ ျပန္ေတြးမိေတာ့လည္း မေန႔တေနကလုိပဲ။

အဘြားနဲ႔အေဒၚက နတ္ကို ေတာ္ေတာ္ေလး ယံုၾကည္ကုိးကြယ္ၾကတယ္။ အိမ္မွာ အုန္းဆြဲတယ္။ ၾကြက္ျမီးဆုိတာကို အဲဒီမွာ စသိတာ။ ေစ်းကေန အုန္းသီးကို ၾကြက္ျမီးမက်ိဳးေအာင္ ကိုင္လာရတာကုိး။ မနက္ဆုိ အညွာမခ်ိဳးထားတဲ့ ကြမ္းဝယ္ေပးရတယ္။ ညဆုိ လုိက္ကာအနီေလးပိတ္ေပးရတယ္။ အဘနဲ႔ ဦးေလးက ဝါသနာပါမပါေတာ့ မေသခ်ာဘူး။ မလြန္ဆန္ႏုိင္လုိ႔လား ရုိးရာမုိ႔လုိ႔လားေတာ့မသိဘူး သိပ္ျပီး ကန္႔ကြက္တယ္ မရွိလွပါဘူး။ ဦးေလးဆုိ သူကိုယ္တုိင္ေတာင္ လုိက္ပို႔ေသးတာပဲ။ နတ္ေဟာရင္ ေခါင္းတညိတ္ညိတ္နဲ႔။ အဘကေတာ့ သိပ္ျပီး ဟက္ဟက္ပက္ပက္မရွိလွပါဘူး။ ဘုရားသမား။ အဘြားနဲ႔အေဒၚက လင္ပန္းၾကီးနဲ႔ ဆြမ္းေတာ္ကပ္ေတာ့ ရုိးရာဆုိျပီး လြဲခ်လုိက္တာလည္း ျဖစ္ေကာင္းပါတယ္။

အဘြားတုိ႔က ပခန္းကိုၾကီးေက်ာ္ကုိးကြယ္တယ္။ ျမင္းျဖဴရွင္ေတြ ဘာေတြလည္းတက္တယ္။ ေတာင္ျပံဳး ရတနာ့ဂူလည္းေရာက္တာပဲ။နတ္ပြဲေတြသြားတဲ့ ခရီးစဥ္ေတြကေတာ့ အေပ်ာ္ဆံုးေပါ့။ စားစရာေတြ ေပါမ်ားသလုိ ပုိက္ဆံလည္း တြက္ေျခကိုက္။ အထူးအဆန္းေတြလည္း ေတြ႔ရသကိုး။ သူတုိ႔နတ္ေမးေမးေနတဲ့ ဆရာေလးတေယာက္ရွိတယ္။ နတ္ရာသီဆုိ ဝါသနာပါရာ အေပါင္းအသင္းေတြအကုန္စုျပီး သြားၾကေတာ့တာပဲ။ အမ်ိဳးသမီးေတြဆုိေတာ့ ခရီးသြားရင္ စားစရာကိုအိမ္ကလုပ္သြားၾကတာ။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ အိမ္ခ်က္ဆုိေပမယ့္ စားရတဲ့အရသာက တမ်ိဳးေလးနဲ႔ေတာ္ေတာ္ေကာင္းတယ္။ တခုေတာ့ရွိတာေပါ့ ဝက္သားငတ္တယ္ းP။

အဘြားက နတ္ကိုးကြယ္မႈ ၁က်ပ္ဖုိးေလာက္ရွိေတာ့ အေမက နတ္ကုိးကြယ္မႈ ငါးမူးဖုိးေလာက္ေတာ့ ရွိမယ္ထင္တယ္။ အိမ္မွာ အေဒၚတင္တဲ့ အုန္းဆြဲမျဖဳတ္ေပမယ့္ ဘုရားခန္းသီးသန္႔ထားထားေပးတယ္။ အိမ္ခြဲေနတဲ့ အကုိနဲ႔အမက မကုိးကြယ္တာ ေသခ်ာတယ္။ အမၾကီးကေတာ့ မိဘအိမ္မွာ ေနေနရတာဆုိေတာ့ မကိုးကြယ္ေပမယ့္ မိန္းမသားသဘာဝအရ လက္ေတာ့ လက္ခံဦးမယ့္ သေဘာမွာရွိတယ္။

အခုဆုိရင္ ႏုိင္ငံျခားမွာ ေရႊေျပာင္းအလုပ္လုပ္၊ ေနထုိင္တဲ့ သူေတြမ်ားလာပါျပီ။ ျမန္မာအိမ္ေတြလည္း အေတာ္သင့္အတန္သင့္မ်ားလာျပီ။ အုန္းဆြဲတာ မေတြ႔ရေတာ့သလုိ၊ ဘုရားစင္နဲ႔ ရုပ္ပြားေတာ္လည္း ေသးေသးသြားတာ သတိထားမိတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ မ်ိဳးဆက္ကစျပီး နတ္ယံုၾကည္မႈ ေလ်ာ့နည္းတာေတြ ေတြ႔လာရတယ္။ ၁၀ႏွစ္အရြယ္ ကေလးကေတာင္ နတ္ဝင္သည္ကုိ အပ္နဲ႔ ထုိးျပီး ဝင္မဝင္ စမ္းသပ္ၾကည့္ခ်င္ေနျပီ။ က်ေနာ္အထင္ ေနာက္ဆုိရင္ နတ္ကိုးကြယ္ေတြ ပ,ေပ်ာက္သြားမလားမသိဘူး။ ဒါေပသိ နတ္ပြဲေတြကေတာ့ စည္ကားျမဲ စည္ကားေနတုန္းပဲထင္တယ္။

မနက္ဖက္အိပ္ေကာင္းတဲ့အခ်ိန္ အဘြားနဲ႔အေဒၚတုိ႔ရဲ့ နတ္တုိင္တည္သံ၊ ႏွင္းဆီပန္းေလးေတြ ထည့္ေပးရတဲ့ မႏွဲေလး စဥ့္အရုပ္အုိးေလး၊ ဘဲဥ၊ ဖိနပ္ေသးေသး၊လက္ေကာက္ေသးေသး နဲ႔ အေမၾကမ္းရဲ့ ဆဲဆုိသံ ကုိၾကီးေက်ာ္ရဲ့ ၾကက္ေၾကာ္နဲ႔ အရက္ပုလင္းကို ျမင္ေရာင္ရင္း..................။

ေရတမာ
2း28pm tue
16/06/10

စိတ္ကူးတခု

သူ တံခါးႏွစ္ေပါက္ႏွင့္ အမိုးဖြင့္ ျပိဳင္ကားအမ်ိဳးအစားကို ငယ္ငယ္ထဲက ၾကိဳက္ႏွစ္သက္ခဲ့သည္။ ထုိကဲ့သုိ႔ ကားမ်ိဳး ေတြ႕ရင္ ေ၀းေ၀းေရာက္သြားသည္အထိ ေငးေမာေနတတ္၏။ ဒီျပင္ လူမ်ားမ်ားဆန္႔တဲ့ ေတာင္းေအ့လို ကားမ်ိဳးေတြေတြ႔ရင္ ထုိင္ခံုေတြ ဘယ္ႏွစ္ခံုပါသလဲ လိုက္ေရတြက္ေနမိတတ္ျပီး တေန႔ေန႔ အခ်ိန္ခ်ိန္မွာ လူမ်ားမ်ားဆန္႔တဲ့ ကားတစ္စီးေလာက္ ၀ယ္နုိင္လိမ့္မယ္လို႔ စိတ္ကူးေတြ ခဏခဏယဥ္ၾကည့္ဖူး၏။

ေလာင္စာဆီေစ်းႏႈန္း ၾကီးျမင့္ျခင္း၊ ကားေစ်းကြက္မေကာင္းျခင္း၊ ေငြယားမရွိျခင္းတုိ႔ေၾကာင့္ သူ႔အိမ္မွာကားမရွိေတာ့ျပီ။ စီးႏွင္းလိုက္ပါမည့္ လူလည္းမ်ားမ်ားစားစား မရွိေတာ့ပါ။ ဆိုင္ကယ္တစ္စင္း ရွိလွ်င္ ခရီးအေတာ္ တြင္ေနေပျပီ။ သူ၏ စိတ္ကူးယဥ္ထားသည့္ ထိုင္ခံုမ်ားမ်ားႏွင့္ ကားေလးလည္း ဘယ္ဆီဘယ္၀ယ္ ေရာက္ေနသည္ကိုပင္္ မခန္႔မွန္းႏိုင္ေတာ့။

ယခုဆို ကားေလးတြင္ တပ္ဆင္ရန္ ထုိင္ခံု ၇ ခံုရွိေနေလျပီ။ မ်ားမၾကာမွီ ခံုေသးေသးလည္း တပ္ဆင္ရန္ လုိအပ္ေလသည္။ သို႔ေသာ္ သူ႔တြင္ ပူပန္မႈရွိေနေလသည္။ ထိုင္ခံုေတြ တပ္ဆင္ဖို႔ အံ၀င္ခြင္က် ရွိမရွိ သံသယျဖစ္ေနမိသည္။ ကားေလးတြင္ အသားက်ေနသည့္ ေရွ႕ဆံုးမွထိုင္ခံုႏွင့္ ေနာက္မွ တပ္ဆင္ရမည့္ အေ၀းမွ ေရာက္လာသည့္ ထိုင္ခံုေလးမ်ား လိုက္ေလ်ာညီေထြသည့္ အေရာင္အေသြးရွိပါ့မလား။ ေသခ်ာတာေတာ့ ကားၾကီးကို ႏိုင္ငံျခားသယ္ျပီး တပ္ဆင္ဖို႔ မျဖစ္ႏိုင္။ ျမန္မာျပည္တြင္ တပ္ဆင္သည္က အေကာင္းဆံုးျဖစ္သည္။

လိုက္ပါစီးႏွင္းမည့္သူေတြကေရာ စိတ္ဆႏၵျပင္းျပမႈ ရွိရဲ့လား မသိ။ ျမန္မာျပည္အႏွံ ကားေလးကို ေရာက္ေစခ်င္သည္။ ကားေလး ေမာင္းေနရင္း ရယ္ေမာသံေတြ ၾကားခ်င္သည္။ အျမဲတမ္းမဟုတ္ေတာင္ ခဏတျဖဳတ္ျဖစ္ျဖစ္ သြားၾကည့္ခ်င္သည္။ ခရီးစဥ္တေလွ်ာက္ ညီအကို ေမာင္ႏွမေတြ တလွည့္ဆီ ေမာင္းၾကမည္။ အေဖၾကီးကိုေတာ့ အနားေပးထားမည္။ လမ္းေဘးတေလွ်ာက္ ဖရဲခင္းေတြ စပ်စ္သီးခင္းေတြ နာနတ္သီးခင္းေတြမွာ ေစ်းဝယ္မည္။ အရိပ္ေကာင္းသည့္ အပင္ေအာက္တြင္ စားေသာက္ၾကမည္။ ငယ္ငယ္တုန္းကလုိ လုိက္ထိန္းျပီး အဆူခံထိမည္ေတာ့ မထင္။ ပင္လယ္ၾကီးေတြဆီသြားမည္။ ေတာင္တန္းေတြဆီသြားမည္။ လြင္ျပင္ေတြဆီသြားမည္။ ျဖစ္ႏုိင္လွ်င္ မုိးကုတ္စက္ဝိုင္းေတြ အထိပင္သြားလုိက္ခ်င္သည္။

ေမေမ့ပါးျပင္

ဟုိယခင္ ငယ္စဥ္က ျပည့္ျဖိဳးခဲ့ ေမေမ့ပါးျပင္

မိသားစုအတြက္ေပးဆပ္ ယခုအခါ
အေမ့ပါးထက္မွာ အသားမကပ္ေတာ့ဘူး။
သူမပါးျပင္မွာ အသားမရွိေတာ့ေပမယ့္
သားေတြအတြက္ဆုိရင္ အားပင္ရွိေနေသးတယ္။

သားတုိ႔အလွည့္ေရာက္ေတာ့
ဝမ္းမဝရုံအျပင္ ခါးလွေအာင္လည္း မဆင္ႏုိင္ဘူး
ဒီလူအ, ရင္မွာေလ ဆုိ႔နင့္လုိ႔ ရူး.............

ေရတမာ
1;32AM
09/05 SUN

MY ISLAND HOME

PANDORA BOX ပြင့္သြားျပီးတဲ့ေနာက္ပိုင္း မေကာင္းတဲ့ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟစိတ္ေတြ လူေတြဆီေရာက္ကုန္ၾကတယ္။ ေသတၱာေလးထဲမွာ “ေမွ်ာ္လင့္ျခင္း”ဆုိတဲ့အရာ တခုပဲက်န္ခဲ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ လူေတြက “ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းနဲ႔ အသက္ရွင္ေနၾကတယ္” ဆုိျပီး ေျပာဆုိေနၾကတယ္။ နားလည္မိသေလာက္ ခ်ေရးလုိက္တဲ့ ဒီပံုအရ အဲဒီအယူအဆကို သေဘာက်မိတယ္။ ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းသက္သက္ပဲဆုိရင္ ရူးမုိက္ရာက်ေနမွာပါ။ တဖက္မွာလည္း ရည္မွန္းခ်က္ဆုိတဲ့ အရာနဲ႔တြဲျပီး ေမွ်ာ္လင့္ေနမွ အသက္ရွင္ေနရတာ အဓိပၸါယ္ရွိမယ္ မဟုတ္လား။ အဲဒီရည္မွန္းခ်က္ေတြ ျပည့္ေျမာက္ေအာင္လည္း ဇြဲ၊လံုလ၊ဝီရိယေတြနဲ႔ အခါမလပ္ ျဖည့္တင္းေနမွ ျပည့္ဝမယ္ဆုိတာလည္း အားလံုးသိျပီးသားပါ။

အျပင္ေလာကမွာ ဝါသနာတူ စရုိက္တူ သူငယ္ခ်င္းမိတ္ေဆြနဲ႔ ေတြ႔ဆံုၾကတဲ့အခါ သံေယာဇဥ္ဆုိတာေတြ ျဖစ္လာရတယ္။ အဲဒီထဲကမွ မိတ္ေဆြေကာင္း ဆုိတာေတြနဲ႔ ကုသုိလ္ကံေကာင္းမွ ေတြ႔ဆုံၾကရတယ္။ “မိတ္ေဆြေကာင္းရွိျခင္းဟာ အလံုးစံုျပီးျပည့္စံုေစတယ္”ဆုိျပီး ရွင္ေတာ္ဘုရား ေဟာၾကားခဲ့တယ္။ ကိုယ့္ေဘးနားမွာ ရွိတဲ့ မိတ္ေဆြေကာင္းေတြကို တန္ဖုိးထားျပီး ကိုယ္တုိင္လည္း မိတ္ေဆြေကာင္းျဖစ္ေအာင္ ျပဳမႈသင့္တယ္။ ကိုယ္ကူညီဖူးတာေတြ ဖယ္ထားျပီး သူကူညီေပးဖူးတာေတြကုိ အျမဲတမ္းေအာက္ေမ့ သတိရေနရမယ္။

မိသားစုနဲ႔ေဝးေနတဲ့ ဘဝေတြက မခက္ခဲေပမယ့္ သိပ္ျပီးေတာ့ မလြယ္ကူဘူး။ အျပင္ေလာကမွာ ကိုယ့္ေသြးသားရင္းေလာက္ ကိုယ့္အေပၚ ေကာင္းမယ့္သူဆုိတာ အခုဆုိရင္ခပ္ရွားရွားပါ။ အရာရာတုိင္းမွာ ျခြင္းခ်က္ေတြ ရွိပါတယ္။ ျခြင္းခ်က္ေတြေတာ့ မပါဘူးေလ။ မိသားစုေတြနဲ႔ ဖြဲ႔စည္းထားတဲ့ အိမ္ဟာ ေလာကမွာ အေႏြးေထြး အလံုျခံဳဆံုးျဖစ္ေနတတ္တာမ်ိဴး။ လူဆုိတာ တေယာက္တည္း ေနတတ္တဲ့ သတၱဝါ မဟုတ္ေတာ့ ဘယ္ေနရာပဲေရာက္ေနေန အိမ္ဆုိတဲ့ အရာကို ဖန္တီးယူၾကရတယ္။ တခ်ိဳ႔လည္း ဆူဆူပူပူ၊ တခ်ိဳ႔လည္း ျငဴျငဴဆူဆူ။ တကယ့္ေအးခ်မ္းတဲ့ အိမ္ဆုိတာ နားလည္မႈနဲ႔ ဖန္တီးယူမွရတတ္တာမ်ိဳးေလ။

မိတ္ေဆြေကာင္းေတြ၊ ဥာဏ္ပညာၾကီးမားသူေတြ၊ ၾကင္နာတတ္တဲ့ ႏွလံုးသားရွိသူေတြ ရွိေနတဲ့ အိမ္ကေလး ျဖစ္ေနေစခ်င္တာ ပန္ဒိုရာ ေဘာက္္စ္ထဲက ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းလုိပါပဲ။ မိတ္ေဆြ ေသတၱာေလးကို မဖြင့္လိုက္ပါနဲ႔ေနာ္။

This is my home
She's everything to me
Grace and beauty
In all that you see

My island home
Wherever I may be
I never will forget her
Nor will she forget me

Chorus ^
And I will sing
A song of home
A land of peace
Where dreams are born everyday
My home
Wherever I may be
I believe
You will always be a part of me ^

My island home
Home of my family
This is my future
Where I want to be
(This is my future
This is my home)

Repeat Chorus x 2

My home
Wherever I may be
I believe
You will always be a part of me
A part of me

ေၾကျငာ

ႏွစ္သစ္မွာ ဆုေတာင္းေပးၾကေသာ ၊ ေရခဲေရနဲ႔လာေလာင္းၾကေသာ အုိးမဲ လာသုတ္ၾကေသာ ဦးဦးေဒၚေဒၚကိုကိုမမညီညီမ မ်ားလည္း က်န္းမာရႊင္လန္းပါေစေၾကာင္း ဆုမြန္ေကာင္းေတာင္းေပးပါတယ္။


ႏွစ္သစ္ကူးအခ်ိန္အခါ သမယမွာ ျမန္မာလူမ်ိဳးတုိ႔ရဲ့ ဓေလ့ထံုးတမ္း အစဥ္အလာအတုိင္း ကုသုိလ္ေကာင္းမႈမ်ား လုပ္ဖုိ႔ရန္ က်ေနာ္မ်ား ဘေလာ့ကို ႏွစ္ဆန္း ၁ ရက္တုိင္ ႏွစ္ဆန္း ၅ ရက္ေန႔အထိ ပိတ္မွာ ျဖစ္တဲ့အေၾကာင္း အသိေပးအပ္ပါတယ္။

ႏွစ္သစ္မွာ က်န္းမာေပ်ာ္ရႊင္ၾကပါေစ




အလည္လာေရာက္သူအေပါင္း စတုဒိသာ မုန္႔လံုးေရေပၚမ်ား သံုးေဆာင္သြားၾကပါ့ဦး

We Are The World

တေန႔က တီဗီ အစီအစဥ္ေတြ ၾကည့္ရင္း Commercial Break မွာ ဒီ သီခ်င္းေလး ဖြင့္ေပးတယ္။ သီခ်င္းေလးပဲ နားဆင္ခ်င္ရင္ျဖစ္ျဖစ္၊ ကမၻာေက်ာ္ အဆုိေတာ္ေတြ ၾကည့္ခ်င္ရင္ ေအာက္က Play ခလုတ္သာ ႏွိပ္လုိက္ပါ။ သီခ်င္းေလး နားေထာင္ျပီး အျဖစ္ဆုိးကုိ စာနာမိလုိ႔ လွဴခ်င္ရင္ http://www.world25.org/ မွာလွဴလုိ႔ရတယ္ေနာ္။

သီခ်င္းနားေထာင္ျပီး အသစ္ေတြ အေဟာင္းျဖစ္ကုန္ျပီထင္ပါတယ္။ ဆုိလုိတာက ဗာရွင္းသစ္ေပမယ့္ ခံစားရတာေတာ့ အေဟာင္းအတုိင္းပါပဲ။ သူတုိ႔အတြက္ က်ေနာ္ဘာကူညီေပးႏုိင္မလဲ။ တတ္ႏုိင္သေလာက္ အလွဴေငြထည့္မယ္။ လႈံေဆာ္ေပးမယ္။ ဒီခံစားမႈေတြ မဆံုးခင္မွာပဲ ခံစားမႈအသစ္တခုျဖစ္မိတယ္။ လူေတြသိေနတဲ့ ေဟတီကလူေတြထက္ လူေတြမသိတဲ့ ျပည္တြင္းက ေရာဂါသည္ေတြ အတြက္လည္း စိတ္မလႈံသလုိျဖစ္မိတယ္။ အနိ႒ာရုံေတြ က်ေနာ္ ေဖာ္ျပမေနခ်င္ေတာ့ပါဘူး။ အခုတေလာလည္း ေဖာ့ဝပ္ ေမးလ္ေတြထဲမွာ ဖတ္ၾကရမွာပါ။ http://www.leprosyhelp.org/ ဒီအဖြဲ႔အစည္းပါပဲ။ စာနာမႈနဲ႔ေဖးကူၾကဖုိ႔ တုိက္တြန္းလုိက္ပါတယ္။ လွဴဒါန္းႏုိင္မယ့္ လိပ္စာေတြကေတာ့

ဦးေဇာ္လြင္၀င္း၊
အယ္ဒီတာခ်ဴပ္ (Mutdfan.com)
Rm- 403, Excel Tower,
ဗဟန္းျမိဳ႕နယ္၊ ရန္ကုန္ျမိဳ႕။
ဖုန္း 01 558489

ျပည္တြင္းမွ လွဴဒါန္းလိုသူမ်ားအတြက္ ျမန္မာႏုိင္ငံရွိ ကေမၻာဇဘဏ္တြင္ Saving Account ဖြင့္လွစ္ေပးထားျပီး ျဖစ္ပါသည္။ကေမၻာဇဘဏ္ သို႔ သြားျပီး

Saving Account
Account No. 0071210157107 (ေရႊဂုံတုိင္ကေမၻာဇဘဏ္)
Account Name. U ZAW LWIN WIN

သို႔ ေငြလြဲထည့္ေပးပါဟု ေျပာျပျပီး ကေမၻာဇဘဏ္ ရွိရာ မည္သည့္ျမိဳ႕မွ ျဖစ္ေစ လွဴဒါန္းနုိင္ပါသည္။
ဂ်ပန္ႏိုင္ငံမွ ကုိယ္စားလွယ္

မ၀တ္ရည္တင္ဦး (Ma Wuityi Tin Oo)
Bank Acoount - 768-1110393-0 1
Mizuho IC Cash Card
みずほICキャッシュカードカード
ph
ေတာင္ကိုရီးယား ႏုိင္ငံမွ အလွဴေငြလက္ခံေပးမည္႔ ကိုယ္စားလွယ္။

ထူးကိုကို (ကိုဂ်ာရက္)
ဘဏ္အေကာင္ ့- ၁၀၀၂-၀၃၇-၈၃၇၀၃၂
Woori Bank
ဖုနး္နံပါတ္ ..010 -3434-6184
လိပ္စာ-
1360-8 , Jung Wang -Dong,
Siheung-City , Kyungki-Do , Korea
( 2 Ra - 509, Sihwa Industrial Complex )

စကၤာပူ ႏုိင္ငံမွ အလွဴေငြလက္ခံေပးမည္႔ ကိုယ္စားလွယ္မ်ား

ကိုသန္႔ဇင္၀င္း
အယ္ဒီတာ (Mutdfan.com)
(potatothant@gmail.com)
ဖုန္း - ၉၀၉၄၀၂၈၁...၆၂၂၁၉၇၈၉(အိမ္ဖုန္း)
POSB Bank Account No. 402- 11900-4
win htut aung (Bank Account Holder Name )၉၀၉၄၀၂၈၁ (သို႔)၆၂၂၁၉၇၈၉(အိမ္ဖုန္း)

စကၤာပူ ႏုိင္ငံမွ အလွဴေငြလက္ခံေပးမည္႔ ကိုယ္စားလွယ္မ်ား

ကိုဘုိျမင့္ေထြး (bomyinthtwe@gmail)
City Bank Account No. 059-877801-9
ph - +6590855717

ကုိေအာင္သူရိန္ထြန္း (atrt.ndw@gmail)
+6590574689

မခင္မ်ိဳး၀င္း (tsuyuko.mm@gmail)
POSB Bank Account No. 068-90572-9
ph +6581546163

မေလးရွား ႏုိင္ငံမွ အလွဴေငြလက္ခံေပးမည္႔ ကိုယ္စားလွယ္။

ဥဳးစရိယ
( ရတနာရာမေက်ာင္း )
N0, 30 SS2/72 Petaling Jaya,47300, Malaysia.
Ph- 0166264642
Tel/fax 03-77271193
PUBLIC BANK ACCOUNT-4898556105

ရုရွား ႏုိင္ငံမွ အလွဴေငြလက္ခံေပးမည္႔ ကိုယ္စားလွယ္မ်ား

ကိုသန္႕စင္ (MSU)
အယ္ဒီတာ (Mutdfan.com)
kothant.ndw@gmail
+79268464225

ကုိသက္ထြန္းဦး (MPEI)
အယ္ဒီတာ (Mutdfan.com)
+79037894871
mincansi@gmail.com

ကိုေအာင္ေဇာ္လတ္ (MIIT)
အယ္ဒီတာ (Mutdfan.com)
saisyant@gmail.com

We are not asking for your MONEY. We are asking for your HEART. (Jet Li)

နကၡတ္လြဲေသာၾကိမ္စာ

အခန္း(၁)

သူခုိးဗ်ိဳ႕ သူခုိး!!!!!!!!!!!!!
စူး၀ါးသည္႔ေအာ္သံမ်ားေၾကာင့္ ရင္ဘတ္မွ တဖ်ပ္ဖ်ပ္ခုန္၍ လန္႔ျဖန္႔သြားသည္။ ေခါင္းေထာင္ၾကည့္လုိက္ခ်ိန္တြင္ လက္နက္ကိုယ္စီႏွင့္ အဘႏွင့္ ဦးေလးတုိ႔က အိမ္ေပါက္၀တြင္ ေစာင့္ေနသည္ကုိေတြ႔ရသည္။ မေယာင္မလည္ႏွင့္ အိမ္တံခါးမွ ေခ်ာင္းၾကည့္ရာ လမ္းမေပၚတြင္ ၁၄- ၅ ေယာက္ထက္မနည္းေသာ လူအုပ္ၾကီး လက္နက္မ်ိဳးစံုျဖင့္ ေျပးလႊားေနသည္ကို ေတြ႔လုိက္ရသည္။ အသံေတြ တိတ္ဆိတ္၍ ပံုမွန္အတုိင္းျဖစ္မွ ျမင္ကြင္းမွ အၾကည့္ခြာကာ အိပ္ယာသို႔ ျပန္၀င္လာၾကသည္။ နာရီျပန္ ၂ ခ်က္တီးေနေလျပီ။

“ဆယ္အိမ္မွဴးအိမ္ ၀င္ခုိးသြားတာတဲ့”
“ဟုိဖက္ ရပ္ကြက္ေတြမွာလည္း အခုိးခံရတာခဏခဏ ၾကားေနရတယ္”
“ေတာက္ မိလုိ႔ကေတာ့ကြာ အေသပဲ”
တုိးလုိက္က်ယ္လုိက္ျဖင့္ နားထဲသုိ႔တုိး၀င္လာေသာ အသံမ်ားက အိပ္မက္ေယာင္ေယာင္။ သိစိတ္က ဦးေႏွာက္သုိ႔ တုိး၀င္လာေသာအခါ ေခါင္းရင္းဖက္မွ လာေသာ အသံျဖစ္မွန္းသိလုိက္သည္။ မနက္မလင္းေသး မေန႔ညက အေၾကာင္းအရင္းႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍ ယခုတေလာ သူခုိးအေတာ္ ပူေၾကာင္းလူၾကီးမ်ား ေျပာဆုိေနၾကသည္။ သူလည္း မေန႔ညကအေၾကာင္း ျပန္စဥ္းစားလိုက္တုိင္း ရင္တုန္ မျပယ္ခ်င္။ အိပ္မက္ေကာင္းေနစဥ္ လန္႔ႏုိးသြားျခင္းျဖင့္၍ ယခုမွ စိတ္ဆုိးခ်င္သလုိလို ျဖစ္လာ၏။ ေဘးနားက ညီအကိုေတြကျဖင့္ အိပ္ေနၾကသည္မွာ သုိးေနသည္။ အိပ္ရာမွ မထေသးပဲ ျခင္ေထာင္အမုိးကို ၾကည့္၍ ေတာင္ေတြးေျမာက္ေတြး ေတြးေတာေနမိ၏။ ဘယ္ႏွစ္နာရီထုိးျပီလည္းဟု ၾကည့္ရန္ထလုိက္စဥ္ အေမ့အသံစူးစူးကို ၾကားလိုက္ရသည္။
"ဟဲ့ ခေလးေတြ အိပ္ရာမထၾကေသးဘူးလား ေက်ာင္းေနာက္က်မယ္"
"ထျပီ အေမ" ဟုေျပာရင္း ျခံဳေစာင္ကိုသပ္သပ္ရပ္ရပ္ ျဖစ္သလုိ ေခါက္ကာ ေခါင္းအံုးေပၚ တင္လုိက္သည္။ ျခင္ေထာင္ၾကိဳးမ်ား ျဖဳတ္၍ အိပ္ေနေသာ အက႔ိုေပၚသုိ႔ လံုးေထြးပစ္တင္ခဲ့လိုက္သည္။ မ်က္ႏွာသစ္ေနစဥ္ ေထာပနာျပဳသံ သဲ့သဲ့ၾကားလိုက္ရသည္။

အခန္း(၂)

သူတုိ႔အိမ္ခ်င္းကပ္ အိမ္နီးနားခ်င္း ေဒၚျပားသည္ သားသမီးမရွိသည့္ အလြန္ ပစိပစပ္မ်ားေသာ၊ ေလာဘၾကီးေသာ မုဆုိးမအဘြားအို တဦးျဖစ္သည္။ ၀င္းထရံခပ္ၾကစဥ္ သူတုိ႔ႏွင့္ စကားတခါမ်ားဖူးသည္။ ညီအကိုတေတြ အိမ္အေပၚထပ္၌ ေဆာ့ေနၾကရာ အကိုတေယာက္ အဘြားၾကီး၀င္းထဲ ျပဳတ္က်စဥ္ ေခြး ဟုဆုိကာ လုိက္ရုိက္ကတည္းက ပုိ၍ မ်က္မုန္းက်ိဳးေနၾကသည္။ သုိ႔ေသာ္ အမွတ္ မထား။ အမယ္ၾကီးျခံထဲက မာလကာသီးမ်ား ခုိး၍ ခူးၾကသည္။ မိသည္အခါ မိ၊ မမိသည့္အခါမမိ။ မိလွ်င္ အိမ္လာတုိင္သည္။ အေမတုိ႔ႏွင့္ေတြ႔လွ်င္ ကိစၥမရွိေသာ္လည္း အဘႏွင့္တုိင္မိလွ်င္ အရုိက္ခံရတတ္၏။

သူမသည္ အိမ္စုတ္ကေလးႏွင့္ ေနေသာ္လည္း ပိုက္ဆံအသင့္အတင့္ရွိသည္။ က်ယ္၀န္းသည့္ ျခံၾကီးအားပုိင္း၍ ေရာင္းထားသျဖင့္ ယခုလို သူခုိးပူေသာ ရာသီတြင္ သူမလည္း ေၾကာက္အားပိုခဲ့သည္။ ေဒၚျပား၏ ျခံတ၀က္ကို ဦးေစာေမာင္က ၀ယ္ထားျခင္းျဖစ္သည္။ သူတုိ႔၏ သားသမီးမ်ားျဖစ္သည့္ အထြန္းတုိ႔ႏွင့္ အလုိေလ်ာက္ ကစားေဖာ္မ်ား ျဖစ္လာသည္။ အထြန္းတုိ႔အိမ္ႏွင့္ သူတုိ႔အိမ္ၾကားရွိ ေဒၚျပား၏ ျခံမွာ ကြ်ဲႏွစ္ေကာင္ၾကားမွ ေျမဇာပင္ျဖစ္မွန္းမသိျဖစ္ေနေလ၏။

အခန္း(၃)

ညေနပုိင္း သူတုိ႔ညီအကိုတေတြ မကစားျဖစ္ၾက။ ေက်ာင္းမွ ျပန္လာကတည္းက လြယ္အိတ္မ်ား ကုတင္ေပၚပစ္တင္ျပီး ထမင္းခပ္ျမန္ျမန္စားကာ စုရပ္ျဖစ္ေသာ မယ္ဇလီပင္ၾကီးေအာက္သို႔ တိတ္တဆိတ္ စုေ၀း၍ သူခိုးဖမ္းရန္ တုိင္ပင္ၾကသည္။ ယခုကဲ့သို႔ အၾကံအစည္မ်ား ေပၚေပါက္လာရန္ အားေပးအားေျမွာက္ လုပ္ေဆာင္ေနသည္မွာ အခေၾကးေငြျဖင့္ ျပသေသာ ႏုိင္ငံျခား အက္ရွင္ ဇာတ္လမ္းမ်ားပင္ ျဖစ္သည္။ ယခင္ကဆုိလွ်င္ ေရာမအင္ပါယာၾကီးလုိ၊ မာဖီးယားဂုိဏ္းၾကီးလုိ၊ FBI၊ CIDကဲ့သုိ႔ အဖြဲ႔အစည္းမ်ားဖြဲ႔ကာ အေပ်ာ္တမ္းကစားၾကသည္။ တကယ့္ျပင္ပေလာကတြင္ ေပၚေပါက္ေနေသာ ျပႆနာရပ္ကို သူတုိ႔အစြမ္းအစျဖင့္ ေျဖရွင္းရန္၊ သူတုိ႔ေတြလည္း အားကိုးရေၾကာင္း လူၾကီးမ်ား သိေစခ်င္ၾကသည္။ သူသည္ အစည္းအေ၀းကို စိတ္မ၀င္စား။ မယ္ဇလီပင္ၾကီးေပၚတြင္ ထုိးထားေသာ လင့္စင္ေပၚမွ အစည္းအေ၀းျပီးလွ်င္ စားေသာက္ရန္ လူၾကီးမ်ား မသိေအာင္ယူလာေသာ အထြန္းတုိ႔အိမ္က ဖားေျခေထာက္ၾကြပ္ၾကြပ္ေၾကာ္မ်ား။ အေၾကာ္ႏုိင္းခ်င္း လက္ဖက္သုပ္ ႏွင့္ ေရေႏြးျကမ္း စသည့္ အစားအေသာက္မ်ားသာ ဘယ္အခ်ိန္စားရမလဲ ေစာင့္ေန၏။

အစည္းအေ၀းရလာဒ္မွာ အထြန္းတုိ႔က သူတုိ႔အိမ္ဖက္က ကင္းေစာင့္၊ သူတုိ႔က အိမ္အေပၚထပ္က ညမအိပ္ဘဲ ကင္းေစာင့္ၾကမည္။ လူခ်င္းမမွ်၍ လက္ရဖမ္းဆီးဖုိ႔ စိတ္ကူးမရွိေသး။ ကာကြယ္ေရးကို ပုိျပီး ဦးစားေပးၾကသည္။ လက္စြဲေတာ္ ကြ်ဲေကာ္ေလာက္ေလးခြမ်ားသည္ မီးေရာင္ေအာက္တြင္ ပို၍ေတာက္ပေနသည္။ အနီးကပ္တုိက္ခုိက္ရန္ ရုပ္ရွင္ေတြထဲကလုိ ေဘ့စ္ေဘာတုတ္တံမ်ားကားမရွိ။ တသက္ႏွင့္တကိုယ္ ရုပ္ရွင္ေတြထဲမွာပင္ ျမင္ဖူးသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ သူတုိ႔ ပတ္၀န္းက်င္ႏွင့္ အလြမ္းသင့္သည့္ ႏွစ္တစ္တုတ္မ်ား အသံုးျပဳရန္ ေရြးခ်ယ္ထားသည္။ သူ႔တာ၀န္မွာ ေလာက္စာလံုးအတြက္ ေက်ာင္းေနာက္ဖက္ ေရအို္င္မွ ရႊံ႔ေစးမ်ားကို ေက်ာင္းကအျပန္ ယူလာရန္ျဖစ္သည္။ အစည္းအ၀း ျပီးဆံုးေၾကာင္းပင္ မေၾကျငာရေသး သူဖားေပါင္တေခ်ာင္းသာ ရရွိခဲ့သည္။

အခန္း(၄)

ေက်ာင္းဆင္းအခ်က္ေပး ေခါင္းေလာင္းသံ ၾကားမိလွ်င္ စာအုပ္ေတြကို အကိုႏွင့္ထည့္ေပးလိုက္ျပီး ေက်ာင္းေနာက္ဖက္ ေရအုိင္သို႔ သြားေရာက္ကာ ရႊံ႔ေစးမ်ား သြားသယ္ရသည္။ လြယ္အိတ္တလံုးစာရမွ ျပန္လာခဲ့သည္။ ညက်လွ်င္ ေလာက္စာလံုး ထုိင္လံုးၾကမည္။ ခြဲတမ္းက်ေ၀ျပီး ကိုယ့္ဘာသာ အေျခာက္ခံရမည္။ ရုိက္ႏွက္စရာတုတ္မ်ားလည္း ခြဲတမ္းခ်ၾကမည္။ အကိုကလည္း အရင္က အေမအသိမ္းခံထိထားေသာ ဓါးေျမွာင္ေလး ျပန္ယူလာျပီး ဟန္ေရးတျပျပျဖစ္ေနသည္။ အိမ္အသီးသီးမွ ထမင္းစားပင့္သံၾကားမွ သူတုိ႔ေတြ လမ္းခြဲခဲ့ၾကသည္။ အိမ္ေရာက္လွ်င္ေရာက္ခ်င္း အဖြားထမင္းေျခာက္လွမ္းေသာ စေကာကို ယူကာ ေလာက္စာလံုးမ်ား ညီညီညာညာထည့္ရင္း အိမ္ေနာက္ေဖးေခါင္မုိးေပၚတင္ကာ အေျခာက္ခံထားခဲ့သည္။

အခန္း(၅)

“အငယ္ေလး အဖြား စေကာယူေဆာ့ေသးလား” ေက်ာင္းမွ ျပန္လာခ်င္း အဖြားထံမွ ေမးသံၾကားလုိက္ရသည္။
“မေဆာ့ဘူးအဖြား၊ မေန႔ကေတာင္ ေတြ႔ေသးတယ္၊ သားရွာေပးမယ္” လြယ္အိတ္ကိုေမွာက္ကာ စာအုပ္မ်ားကို ကုတင္ေပၚသြန္ျပစ္ရင္း ေနာက္ေဖးသုိ႔ အေျပးတပိုင္းသြားကာ ေလာက္စာလံုးမ်ားကို လြယ္အိတ္ထဲ ထည့္လုိက္သည္။
“အဖြားေရေတြ႔ျပီ၊ ေခ်ာင္ထဲမွာ က်ေနတာ အဖြားရဲ့”
“ေအးကြယ္ အဖြားက မ်က္စိမေကာင္းေတာ့ သိပ္မျမင္ဘူး” ဟုမယံုခ်င္ယံုခ်င္ျဖင့္ စေကာျပန္ယူသြားသည္။ သူ႔ေျမးအေၾကာင္းေတာ့ သူေကာင္းေကာင္းသိပါသည္။

ေလာက္စာလံုးမ်ားကို လံုလံုျခံဳျခံဳသိမ္းဆည္းကာ ေရခ်ိဳးဖုိ႔ေရကန္သုိ႔ အျမန္ေျပးရသည္။ ေနာက္က်သြားလွ်င္ တုံကင္ငင္ေနရမည္။ ေရကန္အေရာက္ အေဒၚႏွင့္တုိးေလသည္။ ေၾကးတြန္းခဲႏွင့္ ေနရာလပ္မက်န္ တုိက္ခြ်တ္ေပးတတ္သည္႔ အေဒၚကုိေတာ့ ေၾကာက္ရသည္။ ေရခ်ိဳးျပီး ထမင္းစားကာ အိမ္စာအျမန္လုပ္၍ စာက်က္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၾကသည္။ ညအတြက္လည္း ၾကိဳျပီး ရင္ခုန္ေနၾကသည္။ အိပ္ခ်ိန္က်၍ စာအုပ္ပိတ္၊ သြားတုိက္၊ ေျခေထာက္ေဆး လက္ေဆး ေနာက္ေဖးသြားအျပီး ျခင္ေထာင္ ေထာင္ၾကသည္။

အိပ္ရာထဲမွေန၍ လူၾကီးမ်ား အေျခအေနကို နားစြင့္ေနၾကရသည္။ အိမ္တံခါးမျကီးမွေသာခတ္သံ ၾကားျပီးမၾကာမီ အသံမ်ားမွာ တိတ္ဆိတ္ေနသည္။ နာရီသံတခ်က္ခ်က္ႏွင့္ တခါတရံမွ ေပၚလာတတ္ေသာ ေခ်ာင္းဆုိးသံ၊ ေဟာက္သံမ်ားသာ ၾကားရတတ္သည္။ အကိုမ်ားကို လက္ကုတ္ျပီး လက္နက္ကိုယ္စီယူကာ သတ္မွတ္ထားေသာ ေနရာသို႔သြားလိုက္ၾကသည္။ သူႏွင့္အကိုက အိမ္အေရွ႔ဖက္ မ်က္ႏွာစာ က်န္အကိုက အိမ္အေနာက္ဖက္မ်က္ႏွာစာတြင္ ေနရာယူထားသည္။ အိမ္အေပၚထပ္မွ ေန၍ အထြန္းတုိ႔အိ္မ္ဖက္ႏွင့္ လမ္းဖက္ကို လေရာင္ေအာက္တြင္ ေကာင္းေကာင္းျမင္ရသည္။ ခ်ိဳးကူသံတခ်က္ေပးလိုက္ရာ အထြန္းတုိ႔အိမ္ဖက္မွ ခ်ိဳးကူသံတဖက္ျပန္ေပၚလာျပန္သည္။ သူတုိ႔လည္း ကင္းေစာင့္ေနေၾကာင္း သိရ၍ အားတက္သြားသည္။

လမ္းဖက္ရွိ ကုကၠိဳကိုင္းမ်ားကလည္း ေလအေ၀ွ႔တြင္ မေကာင္းဆုိး၀ါးတေကာင္ လက္ယပ္ေခၚေနသည္ႏွင့္ပင္ တူေနေသးသည္။ ထရံၾကားမွာ တုိး၀င္လာေသာ ေလေအးမ်ားႏွင့္အတူ ေက်ာထဲတြင္ စိမ့္တက္သြားသည္။ အကို႔လက္ေမာင္းကိုင္လုိက္စဥ္ တခ်က္တြန္႔သြားသည္။ သူလည္း ၾကက္သီးထေနေၾကာင္းသိလုိက္ရသည္။ ညည့္က တျဖည္းျဖည္းနက္လာသည္။ ေကာင္းကင္ယံတြင္ ခုႏွစ္စဥ္ၾကယ္ပင္ အျမီးေထာင္ေနျပီ။

တစ္နာရီနီးပါး ေစာင့္ေနေသာ္လည္း အေျခအေနမွာ ထူးျခားမႈမရွိလွေခ်။ ထုိစဥ္ တရြီးရြီးႏွင့္ ေလတုိက္သံမ်ား ျပင္းထန္လာသည္။ အပင္မ်ားမွာ ကခုန္ေနသည့္ႏွယ္ ယိမ္းယုိင္ေနၾကသည္။ ေဒၚျပားျခံထဲရွိ မာလကာပင္ေပၚသုိ႔ မည္းမည္းသ႑ာန္အရိပ္တစ္ခု လြင့္ေမ်ာသြားသည္။ ထုိမွတဖန္ ေျမျပင္ေပၚသုိ႔ ဆင္းသက္လာျပန္သည္။ ေၾကာက္စိတ္မ်ား တဖြားဖြားေပၚလာသည္။ ေဒၚျပား အိမ္ေဘးမွ ေနာက္ထပ္အရိပ္မည္းတခု ျမင္လွ်င္ျမင္ျခင္း တုိင္ပင္ထားသည့္အလား ထုိေနရာသို႔ ေလာက္စာလံုးမ်ား စုျပံဳက်ေရာက္သြားေလေတာ့သည္။ ထုိစဥ္ သူ၏ပုခံုးေပၚသို႔ လက္ေအး တစံုက်ေရာက္လာမွန္း ခံစားသိရွိရေသာအခါ "အား"ဆုိေသာ အသံမွာ ဆဲဆုိေနေသာ ေဒၚျပားအသံကုိ ဖံုးလႊမ္းရင္း သူေမ့ေမ်ာသြားေလေတာ့သည္။

အခန္း(၆)

ပရုပ္ဆီအနံ႔ စူးစူးက ၾသကာသ ေလာကၾကီးကို ၾကိဳဆုိေန၏။ အိပ္ေရးပ်က္သျဖင့္ ေခါင္းက ျငီးစိစိ။ ပထမဆုံုး အျမင္အာရုံမွာ လာထင္သည္က ယပ္ေတာင္တဖ်ပ္ဖ်ပ္ႏွင့္ ေမြးသမိခင္။ အားလူးသီးမ်ားႏွင့္ ေဒၚျပား။ ေဒၚျပားကုိ ကန္ေတာ့ေနေသာ အကိုႏွစ္ေယာက္။ အျဖစ္မွန္မွာ ညက ေလျပင္းတုိက္၍​ အဝတ္ရုတ္ရန္သြားေသာ ေဒၚျပားကုိ ညီအကိုတေတြမွ ေၾကာက္ေၾကာက္ျဖင့္ သူခုိးမွတ္၍ လက္တည့္စမ္းလိုက္ၾကျခင္း ျဖစ္သည္။ သူတုိ႔ေနာက္ေရာက္ေနေသာ အေမက လွမ္းကိုင္လုိက္သျဖင့္ သူရဲေကာင္းၾကီး “အား” ခနဲေအာ္ကာ ေမ့ေမ်ာသြား၏။ ေဒၚျပားျပန္သြားလွ်င္ အၾကီးေကာင္ ႏွစ္ေကာင္ ေက်ာေကာ့ေပေတာ့မည္။ အေမ့ကို သူစိတ္ထဲမွ ၾကိတ္၍ ေက်းဇူးတင္ေနမိသည္။ ယခုလုိေမ့လဲမသြားလွ်င္ အကိုႏွစ္ေယာက္လုိ ၾကိမ္လံုးစာမိမွာ မလြဲ။ အဆူခံရရုံႏွင့္ ေဆးဖိုုးေလွ်ာ္လုိက္ရသျဖင့္ မုန္႔ဖုိး အျဖတ္ခံရ သည္မွလြဲ၍ ေသြဖယ္သြားေသာ ၾကိမ္စာအား ေနာက္ထပ္တစ္ခါ အကဲစမ္းရန္ ေတးမွတ္ထားလုိက္သည္။

ျပီးပါျပီ။

ခင္တဲ့

ေရတမာ

3း37 pm SUN

21-02-10

မွတ္ခ်က္။ ။ပထမဆံုးေရးမိတဲ့ ဝတၱဳကုိ ဆံုးေအာင္ ဖတ္ေပးတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ေဝဖန္မႈမ်ားကို ၾကိဳဆုိပါတယ္ ခင္ဗ်ာ။

Alarm ျမည္သံ

ဒီကေန႔ ငါ့ဖုန္းကေအာ္တယ္
"ေနာင္ဘဝ ဒါမ်ိဳးမျဖစ္ပါေစနဲ႔တဲ့"
ၾကည့္လုိက္ေတာ့ ၁၃
ျဖစ္တုန္းကေတာ့ ျဖစ္ျပီးေပါ့။

Martin Luther King ကုိအားက်တယ္။
Ho Chi Minh ကိုအားက်တယ္။
Elizabeth II ကို အားက်တယ္။
Queen Victoria ကို အားက်တယ္။

ခ်စ္ခင္သူေတြအတြက္ ထားတဲ့ဒီ Alarm
တခါတခါ ျမည္တာ ၾကမ္းလြန္းတယ္။
တိုးတုိးေလး မျမည္ဘဲနဲ႔ေတာင္ သိတယ္
ဒုိ႔သားစဥ္ေျမးဆက္ ထိေအာင္ေလ။

ေရတမာ
10း57 am SAT
13-02-10

သူတုိ႔ေတြ႕က ဒီလုိ ဂုဏ္ျပဳၾကတယ္
မေမဓါဝီ ရဲ့ ရွင္သန္ေနဆဲ ကိုးဆယ့္ငါး
အမ မိုးခ်ိဳသင္းရဲ့ ျမက္ရုိင္းထဲက ေၾကးရုပ္
ဦးရွင္ၾကီး
knowledge
မိုးလႈိင္ညရဲ့ အျမဲတမ္းဗိုလ္ခ်ဳပ္
မကိရဲ့ တုိ႔ဗိုလ္ခ်ဳပ္
မငယ္ႏုိင္ရဲ့ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ခ်စ္ပါလွ်င္
ကိုေတာင္ေပၚရဲ့ သမုိင္း

တေယာက္တည္း မဟုတ္တဲ့အခါ

"အုိးးးးးး" ေကာင္းကင္မွာ ပုိးစုန္းၾကဴးေလးေတြ။ လင္းတလွည့္ မွိတ္တလွည့္။ လုိက္ေရတြက္ ၾကည့္စမ္း တစ္ေကာင္ ႏွစ္ေကာင္ သံုးေကာင္း ဟားး အမ်ားၾကီးပဲ။ ေပ်ာ္ရြင္မႈေတြ ဘယ္က ေရာက္လာပါလိမ္?။ တစ္ေယာက္ေယာက္ ငါ့ကုိၾကည့္ေနပါတယ္။ ေရအုိင္ေနာက္က ပန္းပြင့္ေလးေတြက သူ႔ကုိေတြ႔သြားလို႔ ရွက္ျပီး ျမက္ပင္ေလးေနာက္ ပုန္းသြားတယ္။ အားငယ္တတ္တဲ့သူတစ္ေယာက္ သိမ္ငယ္မႈမ်ိဳးနဲ႔ ရွက္သြားတာဗ်။ သူေနရတာက လမ္းေဘးေလးမွာေလ။ လူသြားလမ္းေလးေဘးမွာ။

"မဂၤလာညခ်မ္းပါ ပန္းေလးေရ"

ပန္းပြင့္ေလးကို ႏႈတ္ဆက္ေနရင္း အျပံဳးေတြ အံ့အားသင့္ေလာက္ေအာင္ ခမ္းနားတဲ့ ေတာင္ၾကားကေလးထဲ ေရာက္သြားတယ္။ ရန္သူေတြမ်ား ထြက္လာမလား စိုးရိမ္မိေသးရဲ့။ ေသခ်ာတာတခုကေတာ့ သူေလထဲမွာ လမ္းေလွ်ာက္ေနမိတယ္ ထင္တယ္။ ေတာင္ၾကားေလးကအထြက္ "ေဟးးးး" ဆုိတဲ့ေအာ္သံၾကားလုိ႔ လိုက္ရွာၾကည့္မိေတာ့ သူနဲ႔ ရင္းႏွီးတဲ့ ျမက္ခင္းေလးက ေအာ္ေခၚေနတာကိုး။
"ေနာက္ဆံုးေတာ့ ငါမင္းဆီကို ေရာက္လာျပီေနာ္"လုိ႔ ေျပာလိုက္ေတာ့ ကိုျမက္ခင္းက ေခါင္းတျငိမ့္ျငိမ့္နဲ႔ ဟက္ဟက္ပက္ပက္ရီေတာ့တာပဲ။
"ေမွ်ာ္ေနတာၾကာေပါ့"တဲ့။
"နင္းသြားေဟ့ေရာင္ ေျပးျပီးေတာ့ နင္းသြားလိုက္စမ္း ေရွ႔မွာ မင္းအတြက္ ေပ်ာ္ရြင္ျခင္းေတြ ရွိတယ္"

ေလေျပေပါက္စေလးေတြကလည္း ေျပးတမ္းလုိက္တမ္း ကစားသူေတြလုိ ေက်ာေနာက္မွာ လာပုန္းေနတယ္။
"ေနပါ့ဦးကြယ္ ငါလမ္းေလွ်ာက္ပါရေစဦး"
"အုိးဟုိးဟုိး" ကိုေလေျပက မေတြ႔တာၾကာတဲ့သူလုိ သူ႔ကို လာဖက္တာ လူကို လဲေတာ့မလုိ႔ပဲ။
"ေတာ္ေတာ္ဆုိးတဲ့လူဗ်ာ"

ကုိေလေျပလက္က အသာဖယ္ျပီး ေျပးအထြက္ ဝိုးးး မ်ားျပားလုိက္တဲ့ လူေတြ။
"ေဟးးးး ၾကိဳဆုိပါတယ္ သူငယ္ခ်င္းေရ" ဆုိတဲ့ အသံၾကားလုိက္လုိ႔ အေပၚကို ေမာ့ၾကည့္လုိက္ေတာ့ ကိုေလတံခြန္က ႏႈတ္ဆက္ေနတာဗ်ားးး။
"ပင္ပန္းေနျပီလား" သူျပံဳးေနတယ္။
"ငါေပ်ာ္ပါတယ္ကြ" ေလတံခြန္အေဝးကို ေျပးထြက္ရင္း ေအာ္သြားတယ္။ ေျပးလုိက္တာ အေတာ္ေလး ေမာသြားတယ္ဗ်ာ။ ေရဆာလာတာနဲ႔ ေရအိုးစင္လုိက္ရွာမိေသးတယ္။ အမုိးေလးတေဆာင္ေအာက္ ဝင္လုိက္တယ္ဆုိရင္ပဲ သူ႔အေပၚကေန အုပ္မုိးထားတဲ့ အသံတစ္သံေရာက္လာတယ္။
"ဘယ္လိုလဲ လြတ္လပ္မႈရဲ့ အျခားတဖက္မွာ လံုျခံဳေႏြးေထြးမႈဆုိတာ လုိအပ္တယ္ မဟုတ္လား"
"ဟုတ္တယ္ဗ် ခုနက လြတ္လပ္မႈနဲ႔မတူတဲ့ လံုျခံဳေႏြးေထြးမႈေတြ ခင္ဗ်ားဆီက ရလုိက္တယ္ ေက်းဇူးပါဗ်ာ"

"ေဟ့ေရာင္ ငါ့ကို ရွာေနတာလား" စတီးေရာင္ အလုိေလ်ာက္ ေရပန္းထြက္တဲ့ ေရအုိးစင္ေလးက လွမ္းေျပာတယ္။
"ဟား ကိုေရအုိးစင္ ပံုစံေတြ ေျပာင္းလုိ႔ပါလား"
သူ႔အတြက္ေတာ့ အရာရာဟာ ေတြ႔လိုက္ရရင္ အံ့အားသင့္စရာေတြပဲ ျဖစ္ေနတယ္ဗ်ာ။
"ေရာမ ေရာက္ေတာ့လည္း ေရာမလုိ က်င့္ရတာေပါ့ကြာ၊ ခြက္ေပ်ာက္မွာ မပူရေတာ့ဘူးေပါ့။ ၾကိဳးတန္းလန္းနဲ႔လည္း ရုပ္မဆုိးေတာ့ဘူးေလ။" သူ႔စကားကိုသူ သေဘာက်စြာ ျပံဳးျပီးေျပာတယ္။
"အရင္ကလုိေတာ့ အားရေအာင္ ေသာက္လုိ႔မရေတာ့ဘူးဗ်ာ"
"တန္ဖုိးကေတာ့ အတူတူပါပဲ"
"စကားႏုိင္မလုေတာ့ပါဘူး"

ေရေသာက္ျပီး အစြန္ဆံုးဖက္ဆီ လမ္းေလွ်ာက္လာေတာ့ တေဟ့ေဟ့နဲ႔ စိတ္ပူတဲ့အသံကို ကုိျမက္ခင္းဆီက ၾကားေနရတယ္။ တေတာက္ေတာက္ေျပးေနတဲ့ ကေလးေလးကို သူစိတ္မခ်ျဖစ္ေနတာ။ ေနာက္က သူ႔အေမကေတာ့ အေျပးတပိုင္းလုိက္ေနရတယ္။ ခ်စ္သူစံုတဲြတစ္တြဲ ေလတံခြန္လြတ္ဖုိ႔ ျပင္ဆင္ရင္း ေပ်ာ္ျမဴးေနၾကတယ္။ ဆယ္ေက်ာ္သက္ကေလးေတြ သစ္လြင္ေတာက္ပတဲ့ အျပံဳးေတြနဲ႔ တရင္းတႏွီး ကစားေနၾကတယ္။ ခ်စ္သူေတြခ်စ္တင္းေႏွာလုိ႔။ သူငယ္ခ်င္းတစု ၀ိုင္းဖြဲ႔ျပီး သီခ်င္းဆုိ။ လူငယ္ေလး သူ႔ေလတံခြန္ အျမင့္ဆံုးေရာက္ေနလုိ႔ ပိတီျဖစ္ေနတယ္။ အရာအားလံုးဟာ လွပေနတယ္ဗ်ာ။ ျပီးေတာ့ ျငိမ္းခ်မ္းေနတယ္။ ဟိုးတဖက္ကမ္းဆီက ျမိဳ႔ျပရဲ့ မြန္းက်ပ္မႈေတြကို သူတုိ႔ေမ့ေနၾကတယ္။

ကိုခံုတန္းက "ေမာေနျပီလား ေဟ့ေရာင္ ဒီမွာ လာထိုင္" လို႔ဖိတ္မႏၱက ျပဳတာနဲ႔ ေဘးမွာဝင္ထုိင္လုိက္တယ္။ သူကေတာ့ ဟုိးအေဝးၾကီးကို ေငးေမာေနေလရဲ့။
"ေနေကာင္းလားဗ်" သူမေျဖဘူး။
"ေအးတယ္ကြ လက္ရွည္ အက်ီမပါဘူးလား ဝတ္ထားဦး" ဆုိျပီး ေျပာတယ္။
"ရပါတယ္ က်ေနာ္ သိပ္မေအးပါဘူး" လက္ပုိက္ရင္း ေျဖလုိက္ေတာ့ သူျပံဳးသြားတယ္။
"ဟုိမွာ ၾကည့္စမ္း ေမာင္Flyer တုိ႔ေကာင္မေလးကို လြမ္းေနတယ္ထင္တယ္၊ ပ်င္းတိပ်င္းရြဲနဲ႔"
"ဟင္ သူ႔ေကာင္မေလးက ဘယ္မွာလဲဗ်"
"LONDON မွာေလ LONDON EYE ေလ ဟားဟားဟား"
"ကုိျမစ္ အိပ္သြားျပီထင္တယ္ ျငိမ္ခ်က္သားေကာင္းတယ္ေနာ္" Flyer ေအာက္မွာ စီးဆင္းေနတဲ့ ျမစ္ကေလးကို မွတ္ခ်က္ေပးမိတယ္။ ကုိိခံုတန္းက ဘာမွ ျပန္မေျပာဘူး။

သူႏွင့္ ပလက္ေဖာင္း ခံုေလး စကားေတြ အမ်ားၾကီးေျပာျဖစ္ၾကတယ္။ ခဏေလးအတြင္းမွာ သူနဲ႔က်ေနာ္ တသားတည္းျဖစ္သြားတယ္။ ခင္မ်ား နားလည္မလားမသိဘူး။ ထင္မွတ္မထားတဲ့ ဆံုေတြ႔မႈေလးဗ်ာ။ ေတာင္းတေနတာေလး ေမွ်ာ္လင့္မထားတဲ့ အခ်ိန္မွာ ရလုိက္တဲ့ ခံစားမႈမ်ိဳးဗ်ာ။ ခံုေလး ရီေနတာ တသိမ့္သိမ့္ပဲ။ ျမိဳ႔ျပရဲ့ မြန္းက်ပ္မႈေတြအေၾကာင္း၊ ဖိနပ္ျပတ္တဲ့အေၾကာင္း၊ အိမ္က ေၾကာင္ေလးအေၾကာင္း၊ ကုန္ေစ်းႏႈနး္အေၾကာင္း အစီအစဥ္မက် က်ေနာ္တုိ႔ေျပာၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္ေမွ်ာ္လင့္ထားတဲ့ အခ်ိန္ကို ေရာက္လာပါတယ္။ စိတ္ေနာက္ကိုယ္မလုိက္ႏုိင္တဲ့အခါ က်ေနာ္ လာရာလမ္းအတုိင္းလွည့္ျပန္ခဲ့တယ္။ အျပန္လမ္းမွာ အားလံုးတိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္ပဲ က်ေနာ့္ကို ႏႈတ္ဆက္ၾကတယ္။ ပန္းပြင့္ေလးဆီေရာက္ေတာ့ သူႏွစ္ႏွစ္ခ်ိဳက္ခ်ိဳက္ အိပ္ေမာၾကေနေလရဲ့။


ပန္းပြင့္ေလး..... အျဖစ္
ေတာင္ၾကားေလး အျဖစ္......
ျမက္ခင္း အျဖစ္..................
ေလတံခြန္ အျဖစ္......

ေခါင္မုိးေလး အျဖစ္ ....


ပလက္ေဖာင္း ခံုေလး အျဖစ္......

ခင္တဲ့
ေရတမာ
10း46 aM Fri
12-02-2010

ေရတစ္မႈတ္ႏွင့္ကြ်န္ေတာ္

မ်ားျပားလွသည့္ ကုန္စည္မ်ားကို တင္ေဆာင္လာေသာ ကုန္ကားၾကီးေမာင္းလာပံုမွာ အပ်င္းထူလွသည္႔ လိပ္ၾကီးႏွင့္ပင္ တူေသးသည္။ ပူျပင္းသည့္ ေနအရွိန္၊ စားထားေသာ ထမင္းဆိပ္ႏွင့္အတူ သူ႔မ်က္ခြံမ်ားလည္း ေလးလံလာသည္။ အငုိက္ေျပေစရန္ ကြမ္းတယာ ထပ္၀ါးလိုက္သည္။ ဗမာေဆးနံႏွင့္အတူ အိပ္ခ်င္စိတ္မ်ား လြင့္ပါးသြားသလို ေပ်ာ္ရြင္စရာအေတြးမ်ားလည္း ဦးေႏွာက္အတြင္းမွ ႏႈိးၾကားလာၾကသည္။ ကုန္စည္မ်ား ျမိဳ႕ေရာက္လွ်င္ သူ႔အတြက္ လုပ္အားခရမည္။ ေငြေၾကးရလွ်င္ သူစိတ္ကူးထားသမွ် လုပ္ေဆာင္ႏုိင္ေပမည္။
ဗုန္း!!!!!!!!!!!!!!!!!
ဆုိေသာ အသံႏွင့္အတူ အေတြးမ်ားလည္း လြင့္ေပ်ာက္သြားေလသည္။ အင္ဂ်င္ဖုံးကုိ ဖြင့္ၾကည့္လုိက္ေတာ့ တုိင္ကီ ေရဆူေနသည္ကို ေတြ႔ရသည္။ ေရလဲမွရမည္။ သူ႔ေသာက္ေရထည့္တာေတာင္ တုိင္ကီက မျပည့္ခ်င္။ အနီးအနား ရြာတရြာတြင္ ေရေတာင္းရန္ တုိင္ကီပုန္း ယူျပီး ထြက္လာခဲ့သည္။

ပတ္၀န္းက်င္က က်ီးႏွင့္ဖုတ္ဖုတ္။ ရွည္ေမွ်ာလွသည့္ ကားလမ္း။ ေလေပြမ်ား ေဆာ့ကစားေနေသာ လွည္းလမ္း။ အညာဆူးပင္မ်ားႏွင့္ ထန္းပင္ တပင္စ ႏွစ္ပင္စမွ လႊဲ၍ ဘာမွ်မရွိ။ သူ႔အထင္မမွားလွ်င္ ေရွ႕မွာ ကိုင္းရြာ ရွိရမည္။ ေရလည္းအေတာ္ငတ္လွျပီ။ ေခြ်းသီးေခြ်းေပါက္မ်ားကလည္း ေရခ်ိဳးထားသလုိ စိုရႊဲေနသည္။ ေရအျမန္ေသာက္ရမွ ျဖစ္မည္။ ကုန္းမုိ႔မုိ႔ေလးအား လွမ္းအတက္ ျမင္လုိက္ရေသာ အမုိးေလးေၾကာင့္ အားတက္သြားသည္။

တံလ်ပ္ေရာင္ထေနသည့္ ကားလမ္းမ၏နံေဘး စိမ္းညိဳ႕ညိဳ႕ ထေနာင္းပင္ၾကီးေအာက္တြင္ သြပ္ေဆြးသြပ္ေျမ႕ တ၀က္တပ်က္၊ ၾကမ္းခင္း အေဆြးအေျမ႕ႏွင့္ ဇရပ္ပ်က္တေဆာင္။ ဇရပ္ပ်က္နံေဘးရွိ လွည္းလမ္းေၾကာင္းကုိ ၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္ မလွမ္းမကမ္းရွိ ထန္းပင္အုပ္အုပ္သည္ ရြာတရြာျဖစ္ႏုိင္သည္။ ဤဇရပ္ပ်က္သည္ ထုိရြာပုိင္ျဖစ္ႏုိင္ျပီး ကားမွတ္တုိင္လည္းျဖစ္ႏုိင္သည္။ ထုိသုိဆုိလွ်င္ ယခုဇရပ္ပ်က္ၾကီးအတြင္းတြင္ ေသာက္ေရအုိးစင္ ရွိေနႏုိင္သည္မွာမလြဲ။ သူ႔အထင္မွန္ပါသည္။ ဇရပ္အတြင္းတြင္ စပါးပင္ေလးမ်ား ခင္း၍ လွဴဒါန္းထားေသာ ေသာက္ေရအုိးစင္ေလး အမွန္တကယ္ပင္ ရွိေနခဲ့ပါသည္။

ေသာက္ေရအုိးစဥ္ဆီသုိ႔ အေျပးတပုိင္းအသြား ဇရပ္ပ်က္၏ အတြင္းဖက္ ခပ္က်က်တြင္ ျမင္လုိက္ရေသာ ျမင္ကြင္းေၾကာင့္ ခတၱမွ် ၾကက္ေသေသသြားသည္။ ဆံပင္မ်ားလည္း ေထာင္ထသြားသလုိ ခံစားရသည္။ ၾကာဆံမ်ားလုိ ျဖဴေဖြးေနသည့္ ဆံပင္မ်ား။ ၀ါက်င္က်င္ မ်က္လံုးတစံု။ မည္းညစ္သည္႔ အသားအရည္။ အေရာင္မေပၚေတာ့ေသာ အ၀တ္ႏွင့္ ေခါင္းသံုးလံုး။ တခါတရံေတာက္ပလာေသာ မီးေတာက္တစ္ေတာက္။ ေက်ာထဲမွ စိမ့္တက္သြားသည္။ ေနပူထဲမွ လာေသာေၾကာင့္ ျပာေနေသာ မ်က္လံုးကို ခတၱမွ်ပိတ္၍ အနားေပးကာ ေျဖးေျဖးခ်င္းဖြင့္ၾကည့္လိုက္သည္။

ေစာေစာက ေတြ႔ခဲ့ရေသာ ပုံသ႑ာန္သည္ ထင္ရွား၍ လာေလသည္။ ေခါင္းသံုးလံုးမဟုတ္။ ဒူးေထာင္ထားျခင္းျဖစ္သည္။ သူရူးၾကီးတေယာက္ (သို႔) သူဖုန္းစားအိုၾကီးတေယာက္ ေဆးလိပ္ ေသာက္ေနျခင္းျဖစ္သည္။ ဧကန္န ဤဇရပ္၏ အရွင္သခင္ ျဖစ္ဟန္တူသည္။ စူးစမ္းေနေသာ မ်က္လံုးအား မခ်ိျပံဳး ျပံဳးျပရင္း ေရအိုးစင္သုိ႔ လွမ္းလုိက္သည္။ ေရအုိးစင္ကား ျမင္ယံုျဖင့္ ေအးျမလွသည္။ စိမ္းစိုလွသည္႔ စပါးပင္ေလးမ်ားေပၚတြင္ စုိျမေနေသာ ေျမအိုးေလးအား သံပန္းကန္ျပားတခ်ပ္ျဖင့္ ဖံုးအုပ္ထားသည္။ ထုိပန္းကန္ျပားေပၚတြင္ အုန္းမုတ္ခြက္ ရုိးတံရွည္ေလး ရွိေလသည္။

ေျခာက္ကပ္ေနသည့္ အာေခါင္၏ အာရုံေၾကာမ်ားက ဦးေႏွာက္သုိ႔ သတင္းပုိ႔လုိက္ေသာအခါ အလွ်င္အျမန္ ေရတခြက္ခပ္လိုက္သည္။ ေရေသာက္ရန္ ဟန္ျပင္လုိက္စဥ္ သူရူးၾကီးႏွင့္ အၾကည့္ျခင္း တခ်က္ဆံုလုိက္မိသည္။ မည္းညစ္ေသာ သြားမ်ားကို ရွိသေလာက္ ေပၚေအာင္ ျပံဳးျပလုိက္ေသာ သူ၏ အျပံဳးေၾကာင့္ ေတြေ၀သြားသည္။ သူရူးၾကီးသည္ ဤဇရပ္ပို္င္ရွင္ဆုိလွ်င္ ယခုေသာက္ေရအိုးစင္သည္လည္း သူပိုင္ျဖစ္လိမ့္မည္။ သူပုိင္မဟုတ္သည့္တုိင္ ေဘးဘီရွိ စားၾကြင္းစားက်န္မ်ားကို ၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္ သူလည္း စားေသာက္ျပီး ေရအုိးစဥ္မွ ေရေသာက္ေပလိမ့္မည္။

သူရူးၾကီးတေယာက္၏ ႏႈတ္ခမ္းႏွင့္ ထိထားေသာ ေရမႈတ္ကို မသတီႏုိင္ေတာ့။ ညာသန္ျဖစ္သျဖင့္ ညာလက္ျဖင့္ ကိုင္ထားေသာ ေရမႈတ္ကို ဘယ္လက္ျဖင့္ ေျပာင္းကိုင္လုိက္သည္။ ေရမႈတ္တခုႏွင့္ အလုပ္ရႈပ္ေနေသာ သူအား သူရူးၾကီးမွ က်ိတ္၍ ရီေနေသးသည္။ သူရူးၾကီးက ဘယ္သန္ဆုိလွ်င္ေရာ မည္သုိ႔လုပ္မည္နည္း။ သူဦးေႏွာက္လည္း အလုပ္ရႈပ္ကာ သြားသည္။ လင္းလက္သြားေသာ အသိတရားတခုႏွင့္အတူ အၾကံတခုရလုိက္သည္။ ေရမႈတ္အလယ္တည့္တည့္မွ ေသာက္ရန္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ခ်လုိက္သည္။ သူ႔ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို သေဘာက်စြာ ေရမ်ားပင္ ဖိ္တ္လွ်ံေအာင္ အားပါးတရ ေသာက္ခ်လုိက္ေလသည္။ မတင္းတိမ္ေသးသည့္ အာသာကို ေျဖေဖ်ာက္ရန္ ေနာက္တခြက္ ထပ္မံခပ္၍ ေသာက္လုိက္ျပန္သည္။ ၀မ္းဗုိက္အေတာ္တင္းမွ ေရေသာက္ျခင္းအမႈကို ရပ္နားကာ ဇရပ္ေဘာင္ေပၚသို႔ ထုိင္ကာ အေမာေျဖရေလသည္။

သ႕ူျဖစ္အင္ကို ၾကည့္ေနေသာ သူရူးၾကီးမွာ လက္ခုပ္လက္ေမာင္းတီး၍ တံေတြးမ်ား သီးေအာင္ပင္ ေအာ္ဟစ္ရီေမာ ေနေလသည္။ ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ျဖင့္ သူရူးၾကီးအား ေငးေမာၾကည့္ေနမိသည္။ မိမိ၏ အျပဳအမူတခုကို တစံုတေယာက္က ျပက္ရယ္ျပဳသည့္အခါ ကိုယ္ဘာမွားသလဲ ေ၀ခြဲမရသည့္ ခံစားမႈမ်ိဳးျဖစ္သည္။ သူ၏ အျပဳအမူမ်ားကို ဥေပကၡာျပဳရင္း ၾကားလုိက္ရေသာ စကားေၾကာင့္ ပါးစပ္အေဟာင္းသား ျဖစ္သြားေလေတာ့သည္။

“ဟားဟားဟား လူေတြကလည္း ငါေရေသာက္သလုိ လုိက္ေသာက္ၾကပါလား ဟား ဟား ဟား ဟား”

ခင္တဲ့
ေရတမာ
4း44 pm mon
25/01/2010

p.s ၁၀တန္းတုန္းက ဆရာေျပာတဲ့ အေၾကာင္းအရာကို ခံစားမိသလုိေရးဖြဲ႔ထားျခင္းျဖစ္ပါသည္။

ဗိုလ္ပဲ၊ မတ္ပဲ၊ ကုလားပဲေလးမ်ား

ေပၚေပၚကခေလးဘ၀အေၾကာင္း တက္ဂ္ထားတဲ့ အေၾကြးကို မသိခ်င္ဟန္ေဆာင္ေနတာ ၾကာျပီ။ ေရးစရာမရွိတုန္း ညီအကိုေတြ ျပန္လြမ္းသြားလုိ႔ မွတ္မိသေလာက္ခ်ေရးၾကည့္ဦးမယ္။

က်ေနာ္တုိ႔ဆီမွာ ဘုရားပြဲကို ယာေျမေတြသိမ္းတဲ့ ပြင့္လင္းရာသီမွသာ တႏွစ္တခါ ျပဳလုပ္ေလ့ရွိတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ရြာနီးခ်ဳပ္စပ္ကလည္း လာေရာက္ျပီး ေပ်ာ္ပါးၾကတယ္။ လွည္းေတြနဲ႔ လာၾက၊ တည္းၾကတယ္။ ဘုရားပြဲမွာပဲ အိမ္အတြက္လုိအပ္တဲ့ အသံုးအေဆာင္ေတြ ျဖစ္တဲ့ ဖ်ာ၊အုိး၊ အ၀တ္အထည္ စတာေတြအျပင္ လယ္ယာေျမအတြက္လုိအပ္တဲ့ သံထည္ပစၥည္းေတြ ၀ယ္ျခမ္းၾကရတယ္။ ခေလးေတြအတြက္ ကစားစရာ အုိးပုတ္၊ခ်ိဳးရုပ္ေလးေတြလည္း ေရာင္းၾကေသးတယ္။

က်ေနာ့္အမေတြ ညီမေတြ ကစားဖုိ႔ က်ေနာ္တုိ႔ ညီအကိုေတြက ခုိးေပးၾကတယ္။ ဘုရားပြဲက နည္းနည္းလွမ္းေတာ့ အကို႔စက္ဘီးေလးနဲ႔သြားရတယ္။ သူ႔ဘီးက ခေလးစီးတဲ့ ေယာက်္ားစီဘီး၊ ေဘာင္ပါတယ္။ အဲဒီဘီးေသးေသးေလးကို ငါးေယာက္စီးျပီးသြားၾကတယ္။

ဟုိေရာက္ရင္ အကိုအၾကီးဆံုးက ပုဆုိးကားကား၀တ္ျပီး ေရွ႔ဆံုးမွာရွိတဲ့ အုိးပုပ္ေတြကို ပုဆိုးနဲ႔ ဖံုးေအာင္အုပ္ျပီး ေဆာင့္ေၾကာင့္ထုိင္လိုက္တယ္။ ျပီးရင္ ေနာက္ဆံုးတန္းမွာ ရွိတဲ့ အုိးပုပ္ကိုေစ်း ဘယ္ေလာက္လည္းေမး။ ေနာက္ညီအကိုေတြကလည္း တဖက္ကေန ေစ်းေမးရင္း ဆုိင္ရွင္ကို အလုပ္ရႈပ္ေအာင္လုပ္လိုက္တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ အကိုအၾကီး ပုဆိုးေအာက္က အုိးပုပ္ေတြကို က်န္တဲ့သူေတြက ရသေလာက္ယူၾကတယ္။ အမ်ားၾကီးမယူပါဘူး နည္းနည္းပါ။ တပါတ္ေလာက္ယူလုိက္ရင္ ညီမေတြလည္း ေဆာ့လုိ႔ရေရာ။ မဟုတ္ရင္ က်ေနာ္တုိ႔ ကစားတဲ့ ၀ိုင္းထဲ ၀င္၀င္ပါလြန္းလုိ႔။

သူတုိ႔ဘာသာသူတုိ႔ ေတြ႔ကရာအရြက္ခူး ေၾကာ္လုိ႔ေၾကာ္ ခ်က္လုိ႔ခ်က္လုပ္ရင္း သူတုိ႔ဘာသာသူတုိ႔က်က္ျပီဆုိရင္ က်ေနာ္တုိ႔ ေယာက်္ားေလးေတြ ကစားတဲ့၀ိုင္းထဲ လာေရာင္းတတ္တယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ကလည္း ေတြ႔ကရာခူးထားတဲ့ အရြက္ေတြကို ပုိက္ဆံဆုိျပီး သူတုိ႔ကိုေပးလိုက္ရင္ ေပ်ာ္သြားေရာ။ အဲဒါေၾကာင့္လားမသိဘူး တေယာက္မွ ဟင္းေကာင္းေကာင္း မခ်က္တတ္ၾကဘူး။

တခါတေလ အိမ္ေရွ႔ကြပ္ပစ္မွာ ၀င္းထရံေပၚကို ေစာင္ျဖန္႔ျပီး ဇာတ္ကတတ္ၾကေသးတယ္။ အေမတုိ႔ေခတ္တုန္းကေတာ့ ဇာတ္မင္းသားသိန္းေဇာ္ အျမဲတမ္းကတယ္ေျပာတယ္။ ငယ္ငယ္က ပြဲေစ်းတန္းမွာ ေအာ္လံေလးေတြေရာင္းတယ္ အဲဒါေလးေတြကို သံုးေလးခု၀ယ္၊(တခါတေလခိုးေပါ့ းP) အပ္ခ်ည္ၾကိဳးနဲ႔ခ်ည္ျပီး တရုတ္စကားပင္ေပၚတင္၊၊ မုိက္ကေတာ့ ၾကံဳရာ ခံုဖိနပ္ေပါ့။ သူ႔အရပ္နဲ႔ သူ႔ဇာတ္ကေတာ့ ဟုတ္ေနတာပဲ။ ငယ္ငယ္ကဆုိတဲ့ သီခ်င္းေတြက မႈန္ေရႊရည္နဲ႔ ေနာက္သၾကၤန္သီခ်င္းေတြေပါ့။

မိသားစုသံုးစုေပါင္းထားေတာ့ ေမာင္ႏွမေတြကလည္း ၁၁ ေယာက္ အုပ္စုေတာင့္ၾကတယ္။ နာမည္ဆုိးနဲ႔ ေက်ာ္ၾကားတယ္။ ေတာ္ၾကာ ဘယ္စာအုပ္ဆုိင္က စာအုပ္လာမအပ္လုိ႔ လုိက္လာျပန္ျပီ။ ဘယ္လုိလုပ္အပ္မတုန္း ေနာက္ေဖးမွာ သမံတလင္းခင္းမယ့္ သဲထဲကို စာအုပ္ေတြထည့္ျပီး ဗီဒီယုိသြားၾကည့္ၾကတာ ျပန္လာေတာ့ ခင္းျပီးေနျပီ။ ေက်ာင္းက ဆရာမကေက်ာင္းေျပးလို႔ လိုက္လာျပန္ျပီ။ လူနဲ႔တကြပါလာတာပါ။ ဘယ္ကဖမ္းလာသလဲ ဆုိေတာ့ ေက်ာင္းနားက ဗီဒီယိုရုံကပါ။ အဲလုိလည္း ေတာ္ၾကပါတယ္။

ညဖက္ အိမ္အေပၚထပ္မွာ ညီအကိုေမာင္ႏွမေတြ စာက်က္ေလ့ရွိၾကတယ္။ ေအာက္မွာလူၾကီးေတြေပါ့။ “စာက်က္သံမၾကားရဘူး”လုိ႔ ေအာက္ကေအာ္လုိက္ရင္ ၅ ေယာက္ေလာက္ အသားကုန္ ကုန္းေအာ္ေတာ့တာပဲ။ ဆူညံျပီးနားမခံသာလုိ႔ မိဘေတြက တုိးတုိးက်က္လုိ႔ ေအာ္လုိက္ရင္ စာမက်က္ၾကေတာ့ပါဘူး။

မနက္ဆုိရင္ ေက်ာင္းသြားဖုိ႔ မနက္စာကို ကိုယ့္ဘာသာ စီစဥ္ၾကရတယ္။ ေၾကာင္အိမ္ကို ေသာ့ခတ္ထားရတယ္။ ၾကက္ဥေတြ ေၾကာ္ေၾကာ္စားၾကလြန္းလုိ႔။ ဘာလုပ္သလဲဆုိေတာ့ အဘြားရဲ့ စကြဲ(ဆန္အေၾက)ေတြကို အေၾကာ္နဲ႔ လဲစားၾကတယ္။ အကိုက ထမင္းေၾကာ္ စပယ္ရွယ္လစ္။ ဒီလုိမွ မဟုတ္ဘူးဆုိရင္ မနက္စာကို ရွိတဲ့မုန္႔ဖုိးေလး နဲ႔စုျပီးေျဖရွင္းရတယ္။

ေငြယားေလးေတြကလည္း ရွိရေသးတယ္။ စြန္ရာသီ စြန္၀ယ္ရတယ္။ ဂ်င္ရာသီ ဂ်င္၀ယ္ရတယ္။ ဒါမွမဟုတ္ရင္ ပိုက္ဆံေၾကး ေဂၚလီ၀ိုင္းမွာ ေဘးထုိင္ေနရမယ္။ ၀င္ေငြရွာတာ ေျပာရဦးမယ္။ စာေမးပြဲျပီးရင္ စာအုပ္ေတြ ပိ္ႆခ်ိန္နဲ႔ ေရာင္းစားၾကတယ္။ သၾကၤန္ေရာက္ရင္ အိမ္ေရွ႔က ပိေတာက္ပင္ၾကီးက ၀င္ေငြရွာေပးေသးတယ္။ အၾကီးေတြက လက္၀ါးၾကီးအုပ္တာမ်ားပါတယ္။ ကိုယ္ေတြက မုန္႔စားရရင္ ေက်နပ္ေနတာပါ။

ငယ္ငယ္က ဘ၀ေတြက ဆင္းရဲပါတယ္။ ေစာင္ကို ပခက္လုပ္။ စေကာ အစုပ္ထဲ ထားတားရတာ။ အခုေတာ့လည္း သူတုိ႔ဘ၀ေတြ တင့္တင့္တယ္တယ္ျဖစ္ေနၾကပါျပီ။ ေနာင္မ်ားလည္း ညီအကို ေမာင္ႏွမေတြ ဥမကြဲသုိက္မပ်က္ စုစုစည္းစည္း ေနခ်င္ပါတယ္။ ကိုယ့္မိဘေတြဆီကေန သင္ခန္းစားယူစရာရွိတာေတြယူ က်ေနာ္တုိ႔မ်ိဳးဆက္ေတြမွာ ပိုမုိစည္းလံုးတဲ့ မိသားစုေလးျဖစ္ေအာင္ ၾကိဳးပမ္းသြားေစခ်င္ပါတယ္။

ခင္တဲ့
ေရတမာ
5း58 WED
06-01-10

ပထမဆံုးအေတြ႔အၾကံဳ

ေက်းဇူးျပဳ၍ ယခု စာ အား အစမွ အဆံုးတိုင္ မေက်ာ္ မခြ ဘဲ ဖတ္ ေပးပါရန္ .....


ယခုကိစၥသည္ သူမဘ၀တြင္ တခါမွ် မျပဳလုပ္ဖူး မေတြ႕ႀကံဳဖူးေသာ ကိစၥတစ္ခု ျဖစ္ပါသည္။ သူမသည္ ေက်ာခင္းကာ လွဲအိပ္လုိက္ရင္း ၾကြက္သားမ်ားကုိ ေတာင့္တင္းထားမိေလသည္။ သူမသည္ သူ႕ကုိ ျငင္းဆန္ရန္ အေၾကာင္းျပခ်က္မ်ိဳးစံုကုိ စဥ္းစားရင္း တတ္ႏုိင္သေလာက္ အခ်ိန္ဆြဲေနမိ၏ ။ သုိ႕ရာတြင္ သူ ကေတာ့ လံုး၀ လက္ေလွ်ာ့မည့္ဟန္ မျပပဲ သူမ အနားသုိ႕ တုိးကပ္လာေလသည္။"ေၾကာက္ေနသလား "ဟု သူမကုိ သူေမးေသာအခါတြင္ သူမရဲ၀ံ့ျပတ္သားစြာ ေခါင္းခါျပမိျပန္သည္။

သူသည္ ယခုလုိ ကိစၥမ်ိဳးတြင္ အေတြ႕အႀကံဳ ရင့္က်က္သူတစ္ေယာက္ ျဖစ္ေၾကာင္း သိသာပါသည္ ။ အဘယ့္ေၾကာင့္ ဆိုေသာ္ သူ၏ လက္ေခ်ာင္းမ်ားသည္ ေနရာမွန္ကုိ အလြယ္တကူ ရွာေဖြေတြ႕ရွိသြားေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါသည္။ သူ အထဲထိ နက္နက္ ႏႈိက္စမ္းလုိက္ေသာအခါ သူမတကုိယ္လံုး နာက်င္မႈျဖင့္ တုန္ခါသြားၿပီး အေၾကာအျခင္မ်ား ပင္ ေတာင့္တင္းသြားေလသည္။ သုိ႕ရာတြင္ သူသည္ သူေျပာထားသည့္ အတိုင္း အညင္သာဆံုး ျပဳလုပ္ေနေၾကာင္း သူမ သိပါသည္။

သူသည္ အားငယ္ေနေသာ သူမ၏ မ်က္၀န္းမ်ားကုိ စိုက္ၾကည့္ရင္း စိတ္မပူရန္၊ သူ႕အေနႏွင့္ ယခုကိစၥတြင္ အေတြ႕အႀကံဳ အမ်ားႀကီးရွိေၾကာင္း ထပ္ေျပာျပန္သည္။

သူၿပံဳးျပလုိက္ေသာအခါ သူမ စိတ္ကုိေလ်ာ့လုိက္ၿပီး သူ႕အတြက္ လြယ္ကူေစရန္ က်ယ္က်ယ္ ဟ ထားေပးလုိက္သည္။

သူမသည္ သူ႕ကုိ ျမန္ႏုိင္သမွ် ျမန္ျမန္ကိစၥၿပီးေအာင္ ျပဳလုပ္ရန္ အႀကိမ္ႀကိမ္ ေတာင္းပန္ ေလာေဆာ္မိေလသည္။ သုိ႕ေသာ္ သူသည္ သူမ နာက်င္မႈ သက္သာေစရန္ အခ်ိန္ယူ၍ ျဖည္းျဖည္းမွန္မွန္သာ ဆက္လုပ္ပါသည္။ သူေနာက္တႀကိမ္ သူမ၏အနီးသုိ႕ တုိးကပ္လာေသာအခါတြင္ အသားမွ်င္မ်ား စုတ္ၿပဲသြားသကဲ႕သို႕ တကုိယ္လံုး နာက်င္မႈ ဆိုတဲ့ အရသာကို သူမ ခံစားလုိက္ရသည္။ ေသြး အနည္းငယ္ ထြက္လာသည္ကုိလည္း သူမ သိရွိခံစားလုိက္ရသည္။

"အရမ္းနာသလား" ဟု သူက ထပ္ေမးျပန္သည္။ သူမမ်က္လံုးအိမ္တစ္ခုလံုး မ်က္ရည္မ်ားျဖင့္ ျပည့္လွ်မ္းေနေသာ္လည္း မနာသေယာင္ ေခါင္းခါျပကာ ဆက္လုပ္ရန္ သူ႕ကုိ သူမေခါင္းၿငိမ့္ျပမိသည္။ သူသည္ ကၽြမ္းကၽြမ္းက်င္က်င္ ထည့္လုိက္ထုတ္လုိက္ ဆက္လုပ္ေနေသာ္လည္း သူဘာလုပ္ေနမွန္း မသိႏုိင္ေလာက္ေအာင္ သူမ စိတ္လႈပ္ရွားကာ ထံုေပေပျဖစ္ေနမိသည္။ အတန္ၾကာေသာအခါ သူမ အတြင္းထဲမွ အရည္တခ်ိဳ႕ တာက်ိဳးသလုိ ေပါက္ထြက္လာသည္ကုိ ခံစားရၿပီး သူသည္အရာတစ္ခုကုိ အျပင္သုိ႕ ထုတ္လုိက္ေလသည္။ သူမသည္ သက္ျပင္းေမာမ်ား ရႈိက္ထုတ္ေနရင္း ကိစၥေအာင္ျမင္ၿပီးေျမာက္သြားသည္ကုိ ၀မ္းသာေပ်ာ္ရႊင္ ေနမိေလသည္။

သူသည္ သူမကုိ ေႏြးေႏြးေထြးေထြး ၿပံဳးျပရင္း " ေတာ္ေတာ္ ကိုင္ရ တြယ္ရခက္တဲ့ ကေလးမပဲ "ဟု ေရရြတ္ေလသည္။ သူမကလဲ ျပန္ၿပံဳးျပရင္း

သြားဆရာ၀န္အား ေက်းဇူးစကား ဆုိေလသည္။

အထက္ပါတုိ႕သည္ သူမဘ၀တြင္ ပထမဆံုး သြားႏႈတ္သည့္ေန႕က ေတြ႕ႀကံဳခဲ့ရေသာ အျဖစ္အပ်က္မ်ား ျဖစ္ေလသည္။

အင္တာနက္ ေပၚက ေန ရရိွတဲ့ ဘာသာ ျပန္ ဟာသေလးတခုပါ ။

သူငယ္ခ်င္းေတြကို မွ်ေ၀ခ်င္ လို႕ ျဖတ္ညွပ္ ကပ္ လုပ္လိုက္ တာပါ ။ မွ်ေ၀ခ်င္တဲ့ အဓိက ရည္ရြယ္ခ်က္ က ေတာ့

ကၽြန္ေတာ္တို႕ တေတြြ အေၾကာင္း အရာတခု ကို ေသခ်ာမသိရ ေသးခင္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ခ်တာ ေစာလြန္းေနတတ္တဲ႕ ကၽြန္ေတာ္ တို႕ စိတ္ ကေလးေတြ ကို ျမင္ေစခ်င္လို႕ပါ

မိတ္ေဆြေတာ့ မသိဘူး ... ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ .. အထက္ က စာေလးေတြဖတ္ရင္ ... ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ခ်တာေတြ မွား တာဆိုတာေလ.... ေျပာခ်င္ေတာ့ ဘူး...

ကဲ ... တခုခုကို ဂဃနဏ မသိရေသးခင္မွာ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ် တာ မေစာဖို႕ ... ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ခ်တာ မေလာဖို႕ပါ


ေနစိုးနိုင္

မွတ္ခ်က္။ ။ကုိႏုိင္ထံမွ မေန႔က ခြင့္ျပဳခ်က္ရ၍ တင္လိုက္ပါသည္။ ေမးလ္လက္ခံရရွိသည္မွာ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာျပီ ျဖစ္ပါသည္။ တင္ရန္ခြင့္ေတာင္းျခင္းႏွင့္ တင္သင့္မတင္သင့္ပါ ပူးတြဲအၾကံေတာင္းျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ကြ်ႏု္ပ္ေရးလွ်င္ ဤမွ် ေကာင္းႏုိင္မည္မထင္ပါ။ သူေျပာသြားသည္မ်ားမွာလည္း အပိုအလုိမရွိ၍ မိတ္ေဆြမ်ား အေတြးပြားႏုိင္ေစရန္ မွ်ေ၀လုိက္ရပါသည္။

အားနာလ်က္
ေရတမာ

ထူးမွထူးတဲ့ အရြယ္

မေန႔က မေရာင္မလည္နဲ႔ စာအုပ္ေတြေရာင္းတဲ့ဆုိင္ဖက္ ေရာက္သြားတယ္။ နာမည္ေတြလုိက္ဖတ္ရင္း ၀တၱဳတန္းဖက္ေရာက္သြားေတာ့ မင္းလူစာအုပ္သြားေတြ႔တယ္။ အသစ္စက္စက္လံုးခ်င္း၀တၱဳတဲ့။ “အလြမ္းသစ္” ဆုိတဲ့ ေခါင္းစဥ္နဲ႔ ပထမဆံုးစာမ်က္ႏွာေလး လွန္လုိက္ေတာ့

“မိန္းကေလး တေယာက္ကို ခ်စ္ရတာ
ခပ္ညံ့ညံ့ေဘာလံုးအသင္းတသင္းကို အားေပးရသလုိပဲ၊
အားမလုိအားမရလည္းျဖစ္ရတယ္
အခ်ိန္တန္ရင္လည္း မၾကည့္ဘဲမေနႏုိင္ဘူး” (မွတ္မိသလုိေရးပါသည္) ဆိုျပီးဖတ္လုိက္ရေတာ့ ၀ယ္ခ်င္လုိက္တာ။ ေစ်းက ၇က်ပ္တဲ့။ သိပ္လည္းမထူတာနဲ႔ ျပန္ခ်ထားလိုက္တယ္။ ၃က်ပ္ခြဲတန္ ၂ အုပ္၀ယ္လိုက္မယ္ဆုိျပီး စိတ္ကူးပလိုက္တယ္။ “ပန္းေက်ာင္း”ျပန္ေတြ႔တယ္။ ေပ်ာက္သြားတဲ့ စာအုပ္ေလး။ ဇာတ္လမ္းေတြေမ့ကုန္ျပီ။ သူငယ္ခ်င္းေတြကို ျပန္သတိရသြားတယ္။ ေက်ာင္းပံုျပင္ေပါ့။


ဆရာေအာင္းသင္းရဲ့ အရြယ္

ၾကပ္ၾကပ္ၾကီး သတိရေနေစဖုိ႔ သင့္သည္ကေတာ့ အရြယ္ပင္ျဖစ္သည္။ အရြယ္ကေတာ့ ရပ္ေနသည္မဟုတ္။ အသက္ၾကီးလာဖုိ႔ ကိစၥကေတာ့ အားထုတ္ေနဖုိ႔ မလုိသကဲ့သုိ႔ တားလုိ႔ဆီးလုိ႔လည္း ရသည္မဟုတ္။ သုိ႔ေသာ္ အရြယ္ဆုိသည္မွာ အခ်ိန္ပင္ ျဖစ္သည္။ အခ်ိန္ကို အသုံးခ်ျခင္းသည္ပင္လွ်င္ အရြယ္ကို အသံုးခ်ျခင္းျဖစ္သည္။ ပထမအရြယ္ကို အသံုးခ်ဖုိ႔ ေမ့ေလ်ာ့ေနလွ်င္ အီးေပါေသာ ဒုတိယအရြယ္ၾကီးကို လက္ခံရေပေတာ့မည္။ တတိယ အရြယ္ကိုေတာ့ ျဖစ္သလုိအုိျပီး ၾကံဳရာေရာဂါႏွင့္ ေသသြားရုံသာ ရွိသည္။ သေဘာက်သည္ စကားစုေလးမ်ားလည္း ျပန္လည္ ေ၀မွ်ခ်င္ပါသည္။

To know something of everything and everything of something.
(အရာရာတုိင္းတြင္ တီးမိေခါက္မိရွိ၍ တစံုတရာကို ျပဲျပဲစင္ေအာင္ သိရမည္)

You are not allowed to read another page of life
(ဘ၀မွာ စာမ်က္ႏွာ ေက်ာ္ဖတ္ခြင့္မရွိဘူး) အခု လက္ငင္းၾကံဴေနရတဲ့ အခ်ိန္ကာလကို တန္းဖုိးရွိရွိ သံုးပါ။

စသည္ျဖင့္ ေရးသားထားေသာ အရြယ္ ေဆာင္းပါး အပါအ၀င္ ေဆာင္းပါးေကာင္း ၂၅ ပုဒ္ျဖင့္ ထုတ္ေ၀ထားပါသည္။
တန္ဖုိး ၂၀၀၀က်ပ္။



အရွင္ဆႏၵာဓိက၏ ထူးမွထူး


စိတ္၀င္စားစရာ ေခါင္းစဥ္ေပါင္း ၃၁ခုႏွင့္အတူ

သိမ္းပိုက္ဆုပ္ကိုင္သူေတြၾကား
စြန္႔လြတ္မွ်ေ၀သူ....
မွားမုိက္ဆုိးေတသူေတြၾကား
ထိန္းခ်ဳပ္ေစာင့္စည္းသူ
ေပါ့ပ်က္ပူျမိဳက္သူေတြၾကား
ရင့္က်က္ေအးခ်မ္းသူ...
စြဲျငိဖြဲ႔ေႏွာင္သူေတြၾကား
လြတ္လပ္ထံုးေျပသူဟာ
ထူးမွထူးတဲ့သူပါပဲ။ ။ စသည့္ဆံုးမစကားမ်ားျဖင့္ ေရးသားထားပါသည္။ တန္းဖုိး ၁၀၀၀ က်ပ္။

စာအုပ္မည္းမည္းေလးႏွစ္အုပ္နဲ႔ အတူ အေတြးပြားမိတာေလးေတြလည္း ရွိေသးတယ္။ အင္တာနက္မွာ ဖတ္လုိ႔ရေပမယ့္ စာအုပ္ကို ကိုင္ဖတ္ရတဲ့ အရသာကို မမွီဘူး။ စာအုပ္ေတြေပ်ာက္သြားမွာ မဟုတ္ဘူး။

စာမေရးႏုိင္ေပမယ့္ ဘေလာ့ေတာ့ေရာက္ျဖစ္ပါတယ္။ မေရာက္ျဖစ္လဲ။ counter report က တနလၤာေန႔တုိင္း သတင္းပို႔တယ္။ လာေရာက္လာၾကတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။

ခင္တဲ့ ေရတမာ