စိတ္ကူးတခု

သူ တံခါးႏွစ္ေပါက္ႏွင့္ အမိုးဖြင့္ ျပိဳင္ကားအမ်ိဳးအစားကို ငယ္ငယ္ထဲက ၾကိဳက္ႏွစ္သက္ခဲ့သည္။ ထုိကဲ့သုိ႔ ကားမ်ိဳး ေတြ႕ရင္ ေ၀းေ၀းေရာက္သြားသည္အထိ ေငးေမာေနတတ္၏။ ဒီျပင္ လူမ်ားမ်ားဆန္႔တဲ့ ေတာင္းေအ့လို ကားမ်ိဳးေတြေတြ႔ရင္ ထုိင္ခံုေတြ ဘယ္ႏွစ္ခံုပါသလဲ လိုက္ေရတြက္ေနမိတတ္ျပီး တေန႔ေန႔ အခ်ိန္ခ်ိန္မွာ လူမ်ားမ်ားဆန္႔တဲ့ ကားတစ္စီးေလာက္ ၀ယ္နုိင္လိမ့္မယ္လို႔ စိတ္ကူးေတြ ခဏခဏယဥ္ၾကည့္ဖူး၏။

ေလာင္စာဆီေစ်းႏႈန္း ၾကီးျမင့္ျခင္း၊ ကားေစ်းကြက္မေကာင္းျခင္း၊ ေငြယားမရွိျခင္းတုိ႔ေၾကာင့္ သူ႔အိမ္မွာကားမရွိေတာ့ျပီ။ စီးႏွင္းလိုက္ပါမည့္ လူလည္းမ်ားမ်ားစားစား မရွိေတာ့ပါ။ ဆိုင္ကယ္တစ္စင္း ရွိလွ်င္ ခရီးအေတာ္ တြင္ေနေပျပီ။ သူ၏ စိတ္ကူးယဥ္ထားသည့္ ထိုင္ခံုမ်ားမ်ားႏွင့္ ကားေလးလည္း ဘယ္ဆီဘယ္၀ယ္ ေရာက္ေနသည္ကိုပင္္ မခန္႔မွန္းႏိုင္ေတာ့။

ယခုဆို ကားေလးတြင္ တပ္ဆင္ရန္ ထုိင္ခံု ၇ ခံုရွိေနေလျပီ။ မ်ားမၾကာမွီ ခံုေသးေသးလည္း တပ္ဆင္ရန္ လုိအပ္ေလသည္။ သို႔ေသာ္ သူ႔တြင္ ပူပန္မႈရွိေနေလသည္။ ထိုင္ခံုေတြ တပ္ဆင္ဖို႔ အံ၀င္ခြင္က် ရွိမရွိ သံသယျဖစ္ေနမိသည္။ ကားေလးတြင္ အသားက်ေနသည့္ ေရွ႕ဆံုးမွထိုင္ခံုႏွင့္ ေနာက္မွ တပ္ဆင္ရမည့္ အေ၀းမွ ေရာက္လာသည့္ ထိုင္ခံုေလးမ်ား လိုက္ေလ်ာညီေထြသည့္ အေရာင္အေသြးရွိပါ့မလား။ ေသခ်ာတာေတာ့ ကားၾကီးကို ႏိုင္ငံျခားသယ္ျပီး တပ္ဆင္ဖို႔ မျဖစ္ႏိုင္။ ျမန္မာျပည္တြင္ တပ္ဆင္သည္က အေကာင္းဆံုးျဖစ္သည္။

လိုက္ပါစီးႏွင္းမည့္သူေတြကေရာ စိတ္ဆႏၵျပင္းျပမႈ ရွိရဲ့လား မသိ။ ျမန္မာျပည္အႏွံ ကားေလးကို ေရာက္ေစခ်င္သည္။ ကားေလး ေမာင္းေနရင္း ရယ္ေမာသံေတြ ၾကားခ်င္သည္။ အျမဲတမ္းမဟုတ္ေတာင္ ခဏတျဖဳတ္ျဖစ္ျဖစ္ သြားၾကည့္ခ်င္သည္။ ခရီးစဥ္တေလွ်ာက္ ညီအကို ေမာင္ႏွမေတြ တလွည့္ဆီ ေမာင္းၾကမည္။ အေဖၾကီးကိုေတာ့ အနားေပးထားမည္။ လမ္းေဘးတေလွ်ာက္ ဖရဲခင္းေတြ စပ်စ္သီးခင္းေတြ နာနတ္သီးခင္းေတြမွာ ေစ်းဝယ္မည္။ အရိပ္ေကာင္းသည့္ အပင္ေအာက္တြင္ စားေသာက္ၾကမည္။ ငယ္ငယ္တုန္းကလုိ လုိက္ထိန္းျပီး အဆူခံထိမည္ေတာ့ မထင္။ ပင္လယ္ၾကီးေတြဆီသြားမည္။ ေတာင္တန္းေတြဆီသြားမည္။ လြင္ျပင္ေတြဆီသြားမည္။ ျဖစ္ႏုိင္လွ်င္ မုိးကုတ္စက္ဝိုင္းေတြ အထိပင္သြားလုိက္ခ်င္သည္။