ငါ့အကို တနလၤာသားၾကီး

မ်က္ႏွာကို မအုပ္မိဘဲ
ငါဘာေၾကာင့္ မ်က္ရည္က်ေနတာလဲ
ငါ့အကို တနလၤာသားၾကီး
လူေတာထဲ
ရုိးရုိးၾကီး ေငါထြက္ျပီး အ ေနဦးမလား
အ အၾကီး ေငါထြက္ျပီး ရုိးေနဦးမလား
ငါ့အကို တနလၤာသားၾကီး
“ကူ၍ တြန္းေပးၾကပါ”ဆုိင္းဘုတ္
ငါ့အကို တနလၤာသားၾကီး ရုိက္ခြဲခဲ့လိမ့္ဦးမယ္
အစ္ကုိဆုိတာ
အေဖနံ႔သင္းမွ လွတာ
ငါ့ဖိနပ္ေဟာင္းကို လဲစီးသြားတုန္းက
တခန္းလံုး ၾကိဳင္ေနတဲ့အနံ႔
အခန္းထဲလည္း ပန္းခင္းၾကီး ရွိမေနဘူး
ၾကယ္အသစ္တလံုးက ေန႔ခင္းေၾကာင္ေတာင္
ထြက္လာတယ္
ဘယ္က သင္ယူခဲ့ရသလဲ
ခ်ံဳခုိမွည့္တဲ့ အရသာက သူ႔အက်င့္၊ ပုိခ်ိဳတယ္
ရင္ဘတ္ကို ေခါက္ၾကည့္လုိက္တယ္ ဆုိရင္ပဲ
မရုိးသားမႈေတြလည္း ေလ်ာခနဲ ထြက္က်လာတယ္
ငါ့အကို တနလၤာသားၾကီး
လူလူခ်င္း မ်ဥ္းမပိတ္တတ္ေပဘူး
အေရျပား ႏွစ္ထပ္ရွိတဲ့လူေတြ
ဘယ္ေတာ့မွ မတြန္႔ေၾကဘူး
တခုတည္းေသာ အေရျပားကို ျဖန္႔ခင္းလို႔
အျမဲတမ္း တြန္႔ေၾကေနရဲ့
ငါ့အကို တနလၤာသားၾကီးက ပိုလွတယ္
သူေဆးလိပ္မ်ားမ်ားဖြာမွ
မုိးမ်ားမ်ားရြာတယ္
ခု ငါ့အကို တနလၤာသားၾကီး
ဘယ္ဆုိင္းဘုတ္ကို ရုိက္ခြဲဦးမလဲ။

လူႏွင္းခ်ိဳ (မတၱရာ)
ရယ္စရာ အမွတ္ (၄၈) ႏုိ၀င္ဘာ ၂၀၀၉

p.s i miss you bro!