Tuesday, February 23, 2010

We Are The World

5 comment
တေန႔က တီဗီ အစီအစဥ္ေတြ ၾကည့္ရင္း Commercial Break မွာ ဒီ သီခ်င္းေလး ဖြင့္ေပးတယ္။ သီခ်င္းေလးပဲ နားဆင္ခ်င္ရင္ျဖစ္ျဖစ္၊ ကမၻာေက်ာ္ အဆုိေတာ္ေတြ ၾကည့္ခ်င္ရင္ ေအာက္က Play ခလုတ္သာ ႏွိပ္လုိက္ပါ။ သီခ်င္းေလး နားေထာင္ျပီး အျဖစ္ဆုိးကုိ စာနာမိလုိ႔ လွဴခ်င္ရင္ http://www.world25.org/ မွာလွဴလုိ႔ရတယ္ေနာ္။



သီခ်င္းနားေထာင္ျပီး အသစ္ေတြ အေဟာင္းျဖစ္ကုန္ျပီထင္ပါတယ္။ ဆုိလုိတာက ဗာရွင္းသစ္ေပမယ့္ ခံစားရတာေတာ့ အေဟာင္းအတုိင္းပါပဲ။ သူတုိ႔အတြက္ က်ေနာ္ဘာကူညီေပးႏုိင္မလဲ။ တတ္ႏုိင္သေလာက္ အလွဴေငြထည့္မယ္။ လႈံေဆာ္ေပးမယ္။ ဒီခံစားမႈေတြ မဆံုးခင္မွာပဲ ခံစားမႈအသစ္တခုျဖစ္မိတယ္။ လူေတြသိေနတဲ့ ေဟတီကလူေတြထက္ လူေတြမသိတဲ့ ျပည္တြင္းက ေရာဂါသည္ေတြ အတြက္လည္း စိတ္မလႈံသလုိျဖစ္မိတယ္။ အနိ႒ာရုံေတြ က်ေနာ္ ေဖာ္ျပမေနခ်င္ေတာ့ပါဘူး။ အခုတေလာလည္း ေဖာ့ဝပ္ ေမးလ္ေတြထဲမွာ ဖတ္ၾကရမွာပါ။ http://www.leprosyhelp.org/ ဒီအဖြဲ႔အစည္းပါပဲ။ စာနာမႈနဲ႔ေဖးကူၾကဖုိ႔ တုိက္တြန္းလုိက္ပါတယ္။ လွဴဒါန္းႏုိင္မယ့္ လိပ္စာေတြကေတာ့



ဦးေဇာ္လြင္၀င္း၊
အယ္ဒီတာခ်ဴပ္ (Mutdfan.com)
Rm- 403, Excel Tower,
ဗဟန္းျမိဳ႕နယ္၊ ရန္ကုန္ျမိဳ႕။
ဖုန္း 01 558489

ျပည္တြင္းမွ လွဴဒါန္းလိုသူမ်ားအတြက္ ျမန္မာႏုိင္ငံရွိ ကေမၻာဇဘဏ္တြင္ Saving Account ဖြင့္လွစ္ေပးထားျပီး ျဖစ္ပါသည္။ကေမၻာဇဘဏ္ သို႔ သြားျပီး

Saving Account
Account No. 0071210157107 (ေရႊဂုံတုိင္ကေမၻာဇဘဏ္)
Account Name. U ZAW LWIN WIN

သို႔ ေငြလြဲထည့္ေပးပါဟု ေျပာျပျပီး ကေမၻာဇဘဏ္ ရွိရာ မည္သည့္ျမိဳ႕မွ ျဖစ္ေစ လွဴဒါန္းနုိင္ပါသည္။
ဂ်ပန္ႏိုင္ငံမွ ကုိယ္စားလွယ္

မ၀တ္ရည္တင္ဦး (Ma Wuityi Tin Oo)
Bank Acoount - 768-1110393-0 1
Mizuho IC Cash Card
みずほICキャッシュカードカード
ph
ေတာင္ကိုရီးယား ႏုိင္ငံမွ အလွဴေငြလက္ခံေပးမည္႔ ကိုယ္စားလွယ္။

ထူးကိုကို (ကိုဂ်ာရက္)
ဘဏ္အေကာင္ ့- ၁၀၀၂-၀၃၇-၈၃၇၀၃၂
Woori Bank
ဖုနး္နံပါတ္ ..010 -3434-6184
လိပ္စာ-
1360-8 , Jung Wang -Dong,
Siheung-City , Kyungki-Do , Korea
( 2 Ra - 509, Sihwa Industrial Complex )

စကၤာပူ ႏုိင္ငံမွ အလွဴေငြလက္ခံေပးမည္႔ ကိုယ္စားလွယ္မ်ား

ကိုသန္႔ဇင္၀င္း
အယ္ဒီတာ (Mutdfan.com)
(potatothant@gmail.com)
ဖုန္း - ၉၀၉၄၀၂၈၁...၆၂၂၁၉၇၈၉(အိမ္ဖုန္း)
POSB Bank Account No. 402- 11900-4
win htut aung (Bank Account Holder Name )၉၀၉၄၀၂၈၁ (သို႔)၆၂၂၁၉၇၈၉(အိမ္ဖုန္း)

စကၤာပူ ႏုိင္ငံမွ အလွဴေငြလက္ခံေပးမည္႔ ကိုယ္စားလွယ္မ်ား

ကိုဘုိျမင့္ေထြး (bomyinthtwe@gmail)
City Bank Account No. 059-877801-9
ph - +6590855717

ကုိေအာင္သူရိန္ထြန္း (atrt.ndw@gmail)
+6590574689

မခင္မ်ိဳး၀င္း (tsuyuko.mm@gmail)
POSB Bank Account No. 068-90572-9
ph +6581546163

မေလးရွား ႏုိင္ငံမွ အလွဴေငြလက္ခံေပးမည္႔ ကိုယ္စားလွယ္။

ဥဳးစရိယ
( ရတနာရာမေက်ာင္း )
N0, 30 SS2/72 Petaling Jaya,47300, Malaysia.
Ph- 0166264642
Tel/fax 03-77271193
PUBLIC BANK ACCOUNT-4898556105

ရုရွား ႏုိင္ငံမွ အလွဴေငြလက္ခံေပးမည္႔ ကိုယ္စားလွယ္မ်ား

ကိုသန္႕စင္ (MSU)
အယ္ဒီတာ (Mutdfan.com)
kothant.ndw@gmail
+79268464225

ကုိသက္ထြန္းဦး (MPEI)
အယ္ဒီတာ (Mutdfan.com)
+79037894871
mincansi@gmail.com

ကိုေအာင္ေဇာ္လတ္ (MIIT)
အယ္ဒီတာ (Mutdfan.com)
saisyant@gmail.com



We are not asking for your MONEY. We are asking for your HEART. (Jet Li)

Sunday, February 21, 2010

နကၡတ္လြဲေသာၾကိမ္စာ

23 comment
အခန္း(၁)

သူခုိးဗ်ိဳ႕ သူခုိး!!!!!!!!!!!!!
စူး၀ါးသည္႔ေအာ္သံမ်ားေၾကာင့္ ရင္ဘတ္မွ တဖ်ပ္ဖ်ပ္ခုန္၍ လန္႔ျဖန္႔သြားသည္။ ေခါင္းေထာင္ၾကည့္လုိက္ခ်ိန္တြင္ လက္နက္ကိုယ္စီႏွင့္ အဘႏွင့္ ဦးေလးတုိ႔က အိမ္ေပါက္၀တြင္ ေစာင့္ေနသည္ကုိေတြ႔ရသည္။ မေယာင္မလည္ႏွင့္ အိမ္တံခါးမွ ေခ်ာင္းၾကည့္ရာ လမ္းမေပၚတြင္ ၁၄- ၅ ေယာက္ထက္မနည္းေသာ လူအုပ္ၾကီး လက္နက္မ်ိဳးစံုျဖင့္ ေျပးလႊားေနသည္ကို ေတြ႔လုိက္ရသည္။ အသံေတြ တိတ္ဆိတ္၍ ပံုမွန္အတုိင္းျဖစ္မွ ျမင္ကြင္းမွ အၾကည့္ခြာကာ အိပ္ယာသို႔ ျပန္၀င္လာၾကသည္။ နာရီျပန္ ၂ ခ်က္တီးေနေလျပီ။

“ဆယ္အိမ္မွဴးအိမ္ ၀င္ခုိးသြားတာတဲ့”
“ဟုိဖက္ ရပ္ကြက္ေတြမွာလည္း အခုိးခံရတာခဏခဏ ၾကားေနရတယ္”
“ေတာက္ မိလုိ႔ကေတာ့ကြာ အေသပဲ”
တုိးလုိက္က်ယ္လုိက္ျဖင့္ နားထဲသုိ႔တုိး၀င္လာေသာ အသံမ်ားက အိပ္မက္ေယာင္ေယာင္။ သိစိတ္က ဦးေႏွာက္သုိ႔ တုိး၀င္လာေသာအခါ ေခါင္းရင္းဖက္မွ လာေသာ အသံျဖစ္မွန္းသိလုိက္သည္။ မနက္မလင္းေသး မေန႔ညက အေၾကာင္းအရင္းႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍ ယခုတေလာ သူခုိးအေတာ္ ပူေၾကာင္းလူၾကီးမ်ား ေျပာဆုိေနၾကသည္။ သူလည္း မေန႔ညကအေၾကာင္း ျပန္စဥ္းစားလိုက္တုိင္း ရင္တုန္ မျပယ္ခ်င္။ အိပ္မက္ေကာင္းေနစဥ္ လန္႔ႏုိးသြားျခင္းျဖင့္၍ ယခုမွ စိတ္ဆုိးခ်င္သလုိလို ျဖစ္လာ၏။ ေဘးနားက ညီအကိုေတြကျဖင့္ အိပ္ေနၾကသည္မွာ သုိးေနသည္။ အိပ္ရာမွ မထေသးပဲ ျခင္ေထာင္အမုိးကို ၾကည့္၍ ေတာင္ေတြးေျမာက္ေတြး ေတြးေတာေနမိ၏။ ဘယ္ႏွစ္နာရီထုိးျပီလည္းဟု ၾကည့္ရန္ထလုိက္စဥ္ အေမ့အသံစူးစူးကို ၾကားလိုက္ရသည္။
"ဟဲ့ ခေလးေတြ အိပ္ရာမထၾကေသးဘူးလား ေက်ာင္းေနာက္က်မယ္"
"ထျပီ အေမ" ဟုေျပာရင္း ျခံဳေစာင္ကိုသပ္သပ္ရပ္ရပ္ ျဖစ္သလုိ ေခါက္ကာ ေခါင္းအံုးေပၚ တင္လုိက္သည္။ ျခင္ေထာင္ၾကိဳးမ်ား ျဖဳတ္၍ အိပ္ေနေသာ အက႔ိုေပၚသုိ႔ လံုးေထြးပစ္တင္ခဲ့လိုက္သည္။ မ်က္ႏွာသစ္ေနစဥ္ ေထာပနာျပဳသံ သဲ့သဲ့ၾကားလိုက္ရသည္။

အခန္း(၂)

သူတုိ႔အိမ္ခ်င္းကပ္ အိမ္နီးနားခ်င္း ေဒၚျပားသည္ သားသမီးမရွိသည့္ အလြန္ ပစိပစပ္မ်ားေသာ၊ ေလာဘၾကီးေသာ မုဆုိးမအဘြားအို တဦးျဖစ္သည္။ ၀င္းထရံခပ္ၾကစဥ္ သူတုိ႔ႏွင့္ စကားတခါမ်ားဖူးသည္။ ညီအကိုတေတြ အိမ္အေပၚထပ္၌ ေဆာ့ေနၾကရာ အကိုတေယာက္ အဘြားၾကီး၀င္းထဲ ျပဳတ္က်စဥ္ ေခြး ဟုဆုိကာ လုိက္ရုိက္ကတည္းက ပုိ၍ မ်က္မုန္းက်ိဳးေနၾကသည္။ သုိ႔ေသာ္ အမွတ္ မထား။ အမယ္ၾကီးျခံထဲက မာလကာသီးမ်ား ခုိး၍ ခူးၾကသည္။ မိသည္အခါ မိ၊ မမိသည့္အခါမမိ။ မိလွ်င္ အိမ္လာတုိင္သည္။ အေမတုိ႔ႏွင့္ေတြ႔လွ်င္ ကိစၥမရွိေသာ္လည္း အဘႏွင့္တုိင္မိလွ်င္ အရုိက္ခံရတတ္၏။

သူမသည္ အိမ္စုတ္ကေလးႏွင့္ ေနေသာ္လည္း ပိုက္ဆံအသင့္အတင့္ရွိသည္။ က်ယ္၀န္းသည့္ ျခံၾကီးအားပုိင္း၍ ေရာင္းထားသျဖင့္ ယခုလို သူခုိးပူေသာ ရာသီတြင္ သူမလည္း ေၾကာက္အားပိုခဲ့သည္။ ေဒၚျပား၏ ျခံတ၀က္ကို ဦးေစာေမာင္က ၀ယ္ထားျခင္းျဖစ္သည္။ သူတုိ႔၏ သားသမီးမ်ားျဖစ္သည့္ အထြန္းတုိ႔ႏွင့္ အလုိေလ်ာက္ ကစားေဖာ္မ်ား ျဖစ္လာသည္။ အထြန္းတုိ႔အိမ္ႏွင့္ သူတုိ႔အိမ္ၾကားရွိ ေဒၚျပား၏ ျခံမွာ ကြ်ဲႏွစ္ေကာင္ၾကားမွ ေျမဇာပင္ျဖစ္မွန္းမသိျဖစ္ေနေလ၏။

အခန္း(၃)

ညေနပုိင္း သူတုိ႔ညီအကိုတေတြ မကစားျဖစ္ၾက။ ေက်ာင္းမွ ျပန္လာကတည္းက လြယ္အိတ္မ်ား ကုတင္ေပၚပစ္တင္ျပီး ထမင္းခပ္ျမန္ျမန္စားကာ စုရပ္ျဖစ္ေသာ မယ္ဇလီပင္ၾကီးေအာက္သို႔ တိတ္တဆိတ္ စုေ၀း၍ သူခိုးဖမ္းရန္ တုိင္ပင္ၾကသည္။ ယခုကဲ့သို႔ အၾကံအစည္မ်ား ေပၚေပါက္လာရန္ အားေပးအားေျမွာက္ လုပ္ေဆာင္ေနသည္မွာ အခေၾကးေငြျဖင့္ ျပသေသာ ႏုိင္ငံျခား အက္ရွင္ ဇာတ္လမ္းမ်ားပင္ ျဖစ္သည္။ ယခင္ကဆုိလွ်င္ ေရာမအင္ပါယာၾကီးလုိ၊ မာဖီးယားဂုိဏ္းၾကီးလုိ၊ FBI၊ CIDကဲ့သုိ႔ အဖြဲ႔အစည္းမ်ားဖြဲ႔ကာ အေပ်ာ္တမ္းကစားၾကသည္။ တကယ့္ျပင္ပေလာကတြင္ ေပၚေပါက္ေနေသာ ျပႆနာရပ္ကို သူတုိ႔အစြမ္းအစျဖင့္ ေျဖရွင္းရန္၊ သူတုိ႔ေတြလည္း အားကိုးရေၾကာင္း လူၾကီးမ်ား သိေစခ်င္ၾကသည္။ သူသည္ အစည္းအေ၀းကို စိတ္မ၀င္စား။ မယ္ဇလီပင္ၾကီးေပၚတြင္ ထုိးထားေသာ လင့္စင္ေပၚမွ အစည္းအေ၀းျပီးလွ်င္ စားေသာက္ရန္ လူၾကီးမ်ား မသိေအာင္ယူလာေသာ အထြန္းတုိ႔အိမ္က ဖားေျခေထာက္ၾကြပ္ၾကြပ္ေၾကာ္မ်ား။ အေၾကာ္ႏုိင္းခ်င္း လက္ဖက္သုပ္ ႏွင့္ ေရေႏြးျကမ္း စသည့္ အစားအေသာက္မ်ားသာ ဘယ္အခ်ိန္စားရမလဲ ေစာင့္ေန၏။

အစည္းအေ၀းရလာဒ္မွာ အထြန္းတုိ႔က သူတုိ႔အိမ္ဖက္က ကင္းေစာင့္၊ သူတုိ႔က အိမ္အေပၚထပ္က ညမအိပ္ဘဲ ကင္းေစာင့္ၾကမည္။ လူခ်င္းမမွ်၍ လက္ရဖမ္းဆီးဖုိ႔ စိတ္ကူးမရွိေသး။ ကာကြယ္ေရးကို ပုိျပီး ဦးစားေပးၾကသည္။ လက္စြဲေတာ္ ကြ်ဲေကာ္ေလာက္ေလးခြမ်ားသည္ မီးေရာင္ေအာက္တြင္ ပို၍ေတာက္ပေနသည္။ အနီးကပ္တုိက္ခုိက္ရန္ ရုပ္ရွင္ေတြထဲကလုိ ေဘ့စ္ေဘာတုတ္တံမ်ားကားမရွိ။ တသက္ႏွင့္တကိုယ္ ရုပ္ရွင္ေတြထဲမွာပင္ ျမင္ဖူးသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ သူတုိ႔ ပတ္၀န္းက်င္ႏွင့္ အလြမ္းသင့္သည့္ ႏွစ္တစ္တုတ္မ်ား အသံုးျပဳရန္ ေရြးခ်ယ္ထားသည္။ သူ႔တာ၀န္မွာ ေလာက္စာလံုးအတြက္ ေက်ာင္းေနာက္ဖက္ ေရအို္င္မွ ရႊံ႔ေစးမ်ားကို ေက်ာင္းကအျပန္ ယူလာရန္ျဖစ္သည္။ အစည္းအ၀း ျပီးဆံုးေၾကာင္းပင္ မေၾကျငာရေသး သူဖားေပါင္တေခ်ာင္းသာ ရရွိခဲ့သည္။

အခန္း(၄)

ေက်ာင္းဆင္းအခ်က္ေပး ေခါင္းေလာင္းသံ ၾကားမိလွ်င္ စာအုပ္ေတြကို အကိုႏွင့္ထည့္ေပးလိုက္ျပီး ေက်ာင္းေနာက္ဖက္ ေရအုိင္သို႔ သြားေရာက္ကာ ရႊံ႔ေစးမ်ား သြားသယ္ရသည္။ လြယ္အိတ္တလံုးစာရမွ ျပန္လာခဲ့သည္။ ညက်လွ်င္ ေလာက္စာလံုး ထုိင္လံုးၾကမည္။ ခြဲတမ္းက်ေ၀ျပီး ကိုယ့္ဘာသာ အေျခာက္ခံရမည္။ ရုိက္ႏွက္စရာတုတ္မ်ားလည္း ခြဲတမ္းခ်ၾကမည္။ အကိုကလည္း အရင္က အေမအသိမ္းခံထိထားေသာ ဓါးေျမွာင္ေလး ျပန္ယူလာျပီး ဟန္ေရးတျပျပျဖစ္ေနသည္။ အိမ္အသီးသီးမွ ထမင္းစားပင့္သံၾကားမွ သူတုိ႔ေတြ လမ္းခြဲခဲ့ၾကသည္။ အိမ္ေရာက္လွ်င္ေရာက္ခ်င္း အဖြားထမင္းေျခာက္လွမ္းေသာ စေကာကို ယူကာ ေလာက္စာလံုးမ်ား ညီညီညာညာထည့္ရင္း အိမ္ေနာက္ေဖးေခါင္မုိးေပၚတင္ကာ အေျခာက္ခံထားခဲ့သည္။

အခန္း(၅)

“အငယ္ေလး အဖြား စေကာယူေဆာ့ေသးလား” ေက်ာင္းမွ ျပန္လာခ်င္း အဖြားထံမွ ေမးသံၾကားလုိက္ရသည္။
“မေဆာ့ဘူးအဖြား၊ မေန႔ကေတာင္ ေတြ႔ေသးတယ္၊ သားရွာေပးမယ္” လြယ္အိတ္ကိုေမွာက္ကာ စာအုပ္မ်ားကို ကုတင္ေပၚသြန္ျပစ္ရင္း ေနာက္ေဖးသုိ႔ အေျပးတပိုင္းသြားကာ ေလာက္စာလံုးမ်ားကို လြယ္အိတ္ထဲ ထည့္လုိက္သည္။
“အဖြားေရေတြ႔ျပီ၊ ေခ်ာင္ထဲမွာ က်ေနတာ အဖြားရဲ့”
“ေအးကြယ္ အဖြားက မ်က္စိမေကာင္းေတာ့ သိပ္မျမင္ဘူး” ဟုမယံုခ်င္ယံုခ်င္ျဖင့္ စေကာျပန္ယူသြားသည္။ သူ႔ေျမးအေၾကာင္းေတာ့ သူေကာင္းေကာင္းသိပါသည္။

ေလာက္စာလံုးမ်ားကို လံုလံုျခံဳျခံဳသိမ္းဆည္းကာ ေရခ်ိဳးဖုိ႔ေရကန္သုိ႔ အျမန္ေျပးရသည္။ ေနာက္က်သြားလွ်င္ တုံကင္ငင္ေနရမည္။ ေရကန္အေရာက္ အေဒၚႏွင့္တုိးေလသည္။ ေၾကးတြန္းခဲႏွင့္ ေနရာလပ္မက်န္ တုိက္ခြ်တ္ေပးတတ္သည္႔ အေဒၚကုိေတာ့ ေၾကာက္ရသည္။ ေရခ်ိဳးျပီး ထမင္းစားကာ အိမ္စာအျမန္လုပ္၍ စာက်က္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၾကသည္။ ညအတြက္လည္း ၾကိဳျပီး ရင္ခုန္ေနၾကသည္။ အိပ္ခ်ိန္က်၍ စာအုပ္ပိတ္၊ သြားတုိက္၊ ေျခေထာက္ေဆး လက္ေဆး ေနာက္ေဖးသြားအျပီး ျခင္ေထာင္ ေထာင္ၾကသည္။

အိပ္ရာထဲမွေန၍ လူၾကီးမ်ား အေျခအေနကို နားစြင့္ေနၾကရသည္။ အိမ္တံခါးမျကီးမွေသာခတ္သံ ၾကားျပီးမၾကာမီ အသံမ်ားမွာ တိတ္ဆိတ္ေနသည္။ နာရီသံတခ်က္ခ်က္ႏွင့္ တခါတရံမွ ေပၚလာတတ္ေသာ ေခ်ာင္းဆုိးသံ၊ ေဟာက္သံမ်ားသာ ၾကားရတတ္သည္။ အကိုမ်ားကို လက္ကုတ္ျပီး လက္နက္ကိုယ္စီယူကာ သတ္မွတ္ထားေသာ ေနရာသို႔သြားလိုက္ၾကသည္။ သူႏွင့္အကိုက အိမ္အေရွ႔ဖက္ မ်က္ႏွာစာ က်န္အကိုက အိမ္အေနာက္ဖက္မ်က္ႏွာစာတြင္ ေနရာယူထားသည္။ အိမ္အေပၚထပ္မွ ေန၍ အထြန္းတုိ႔အိ္မ္ဖက္ႏွင့္ လမ္းဖက္ကို လေရာင္ေအာက္တြင္ ေကာင္းေကာင္းျမင္ရသည္။ ခ်ိဳးကူသံတခ်က္ေပးလိုက္ရာ အထြန္းတုိ႔အိမ္ဖက္မွ ခ်ိဳးကူသံတဖက္ျပန္ေပၚလာျပန္သည္။ သူတုိ႔လည္း ကင္းေစာင့္ေနေၾကာင္း သိရ၍ အားတက္သြားသည္။

လမ္းဖက္ရွိ ကုကၠိဳကိုင္းမ်ားကလည္း ေလအေ၀ွ႔တြင္ မေကာင္းဆုိး၀ါးတေကာင္ လက္ယပ္ေခၚေနသည္ႏွင့္ပင္ တူေနေသးသည္။ ထရံၾကားမွာ တုိး၀င္လာေသာ ေလေအးမ်ားႏွင့္အတူ ေက်ာထဲတြင္ စိမ့္တက္သြားသည္။ အကို႔လက္ေမာင္းကိုင္လုိက္စဥ္ တခ်က္တြန္႔သြားသည္။ သူလည္း ၾကက္သီးထေနေၾကာင္းသိလုိက္ရသည္။ ညည့္က တျဖည္းျဖည္းနက္လာသည္။ ေကာင္းကင္ယံတြင္ ခုႏွစ္စဥ္ၾကယ္ပင္ အျမီးေထာင္ေနျပီ။

တစ္နာရီနီးပါး ေစာင့္ေနေသာ္လည္း အေျခအေနမွာ ထူးျခားမႈမရွိလွေခ်။ ထုိစဥ္ တရြီးရြီးႏွင့္ ေလတုိက္သံမ်ား ျပင္းထန္လာသည္။ အပင္မ်ားမွာ ကခုန္ေနသည့္ႏွယ္ ယိမ္းယုိင္ေနၾကသည္။ ေဒၚျပားျခံထဲရွိ မာလကာပင္ေပၚသုိ႔ မည္းမည္းသ႑ာန္အရိပ္တစ္ခု လြင့္ေမ်ာသြားသည္။ ထုိမွတဖန္ ေျမျပင္ေပၚသုိ႔ ဆင္းသက္လာျပန္သည္။ ေၾကာက္စိတ္မ်ား တဖြားဖြားေပၚလာသည္။ ေဒၚျပား အိမ္ေဘးမွ ေနာက္ထပ္အရိပ္မည္းတခု ျမင္လွ်င္ျမင္ျခင္း တုိင္ပင္ထားသည့္အလား ထုိေနရာသို႔ ေလာက္စာလံုးမ်ား စုျပံဳက်ေရာက္သြားေလေတာ့သည္။ ထုိစဥ္ သူ၏ပုခံုးေပၚသို႔ လက္ေအး တစံုက်ေရာက္လာမွန္း ခံစားသိရွိရေသာအခါ "အား"ဆုိေသာ အသံမွာ ဆဲဆုိေနေသာ ေဒၚျပားအသံကုိ ဖံုးလႊမ္းရင္း သူေမ့ေမ်ာသြားေလေတာ့သည္။

အခန္း(၆)

ပရုပ္ဆီအနံ႔ စူးစူးက ၾသကာသ ေလာကၾကီးကို ၾကိဳဆုိေန၏။ အိပ္ေရးပ်က္သျဖင့္ ေခါင္းက ျငီးစိစိ။ ပထမဆုံုး အျမင္အာရုံမွာ လာထင္သည္က ယပ္ေတာင္တဖ်ပ္ဖ်ပ္ႏွင့္ ေမြးသမိခင္။ အားလူးသီးမ်ားႏွင့္ ေဒၚျပား။ ေဒၚျပားကုိ ကန္ေတာ့ေနေသာ အကိုႏွစ္ေယာက္။ အျဖစ္မွန္မွာ ညက ေလျပင္းတုိက္၍​ အဝတ္ရုတ္ရန္သြားေသာ ေဒၚျပားကုိ ညီအကိုတေတြမွ ေၾကာက္ေၾကာက္ျဖင့္ သူခုိးမွတ္၍ လက္တည့္စမ္းလိုက္ၾကျခင္း ျဖစ္သည္။ သူတုိ႔ေနာက္ေရာက္ေနေသာ အေမက လွမ္းကိုင္လုိက္သျဖင့္ သူရဲေကာင္းၾကီး “အား” ခနဲေအာ္ကာ ေမ့ေမ်ာသြား၏။ ေဒၚျပားျပန္သြားလွ်င္ အၾကီးေကာင္ ႏွစ္ေကာင္ ေက်ာေကာ့ေပေတာ့မည္။ အေမ့ကို သူစိတ္ထဲမွ ၾကိတ္၍ ေက်းဇူးတင္ေနမိသည္။ ယခုလုိေမ့လဲမသြားလွ်င္ အကိုႏွစ္ေယာက္လုိ ၾကိမ္လံုးစာမိမွာ မလြဲ။ အဆူခံရရုံႏွင့္ ေဆးဖိုုးေလွ်ာ္လုိက္ရသျဖင့္ မုန္႔ဖုိး အျဖတ္ခံရ သည္မွလြဲ၍ ေသြဖယ္သြားေသာ ၾကိမ္စာအား ေနာက္ထပ္တစ္ခါ အကဲစမ္းရန္ ေတးမွတ္ထားလုိက္သည္။
ျပီးပါျပီ။


ခင္တဲ့
ေရတမာ
3း37 pm SUN
21-02-10

မွတ္ခ်က္။ ။ပထမဆံုးေရးမိတဲ့ ဝတၱဳကုိ ဆံုးေအာင္ ဖတ္ေပးတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ေဝဖန္မႈမ်ားကို ၾကိဳဆုိပါတယ္ ခင္ဗ်ာ။

Saturday, February 13, 2010

Alarm ျမည္သံ

13 comment
ဒီကေန႔ ငါ့ဖုန္းကေအာ္တယ္
"ေနာင္ဘဝ ဒါမ်ိဳးမျဖစ္ပါေစနဲ႔တဲ့"
ၾကည့္လုိက္ေတာ့ ၁၃
ျဖစ္တုန္းကေတာ့ ျဖစ္ျပီးေပါ့။

Martin Luther King ကုိအားက်တယ္။
Ho Chi Minh ကိုအားက်တယ္။
Elizabeth II ကို အားက်တယ္။
Queen Victoria ကို အားက်တယ္။

ခ်စ္ခင္သူေတြအတြက္ ထားတဲ့ဒီ Alarm
တခါတခါ ျမည္တာ ၾကမ္းလြန္းတယ္။
တိုးတုိးေလး မျမည္ဘဲနဲ႔ေတာင္ သိတယ္
ဒုိ႔သားစဥ္ေျမးဆက္ ထိေအာင္ေလ။

ေရတမာ
10း57 am SAT
13-02-10

သူတုိ႔ေတြ႕က ဒီလုိ ဂုဏ္ျပဳၾကတယ္
မေမဓါဝီ ရဲ့ ရွင္သန္ေနဆဲ ကိုးဆယ့္ငါး
အမ မိုးခ်ိဳသင္းရဲ့ ျမက္ရုိင္းထဲက ေၾကးရုပ္
ဦးရွင္ၾကီး
knowledge
မိုးလႈိင္ညရဲ့ အျမဲတမ္းဗိုလ္ခ်ဳပ္
မကိရဲ့ တုိ႔ဗိုလ္ခ်ဳပ္
မငယ္ႏုိင္ရဲ့ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ခ်စ္ပါလွ်င္
ကိုေတာင္ေပၚရဲ့ သမုိင္း

Friday, February 12, 2010

တေယာက္တည္း မဟုတ္တဲ့အခါ

8 comment






"အုိးးးးးး" ေကာင္းကင္မွာ ပုိးစုန္းၾကဴးေလးေတြ။ လင္းတလွည့္ မွိတ္တလွည့္။ လုိက္ေရတြက္ ၾကည့္စမ္း တစ္ေကာင္ ႏွစ္ေကာင္ သံုးေကာင္း ဟားး အမ်ားၾကီးပဲ။ ေပ်ာ္ရြင္မႈေတြ ဘယ္က ေရာက္လာပါလိမ္?။ တစ္ေယာက္ေယာက္ ငါ့ကုိၾကည့္ေနပါတယ္။ ေရအုိင္ေနာက္က ပန္းပြင့္ေလးေတြက သူ႔ကုိေတြ႔သြားလို႔ ရွက္ျပီး ျမက္ပင္ေလးေနာက္ ပုန္းသြားတယ္။ အားငယ္တတ္တဲ့သူတစ္ေယာက္ သိမ္ငယ္မႈမ်ိဳးနဲ႔ ရွက္သြားတာဗ်။ သူေနရတာက လမ္းေဘးေလးမွာေလ။ လူသြားလမ္းေလးေဘးမွာ။
"မဂၤလာညခ်မ္းပါ ပန္းေလးေရ"

ပန္းပြင့္ေလးကို ႏႈတ္ဆက္ေနရင္း အျပံဳးေတြ အံ့အားသင့္ေလာက္ေအာင္ ခမ္းနားတဲ့ ေတာင္ၾကားကေလးထဲ ေရာက္သြားတယ္။ ရန္သူေတြမ်ား ထြက္လာမလား စိုးရိမ္မိေသးရဲ့။ ေသခ်ာတာတခုကေတာ့ သူေလထဲမွာ လမ္းေလွ်ာက္ေနမိတယ္ ထင္တယ္။ ေတာင္ၾကားေလးကအထြက္ "ေဟးးးး" ဆုိတဲ့ေအာ္သံၾကားလုိ႔ လိုက္ရွာၾကည့္မိေတာ့ သူနဲ႔ ရင္းႏွီးတဲ့ ျမက္ခင္းေလးက ေအာ္ေခၚေနတာကိုး။
"ေနာက္ဆံုးေတာ့ ငါမင္းဆီကို ေရာက္လာျပီေနာ္"လုိ႔ ေျပာလိုက္ေတာ့ ကိုျမက္ခင္းက ေခါင္းတျငိမ့္ျငိမ့္နဲ႔ ဟက္ဟက္ပက္ပက္ရီေတာ့တာပဲ။
"ေမွ်ာ္ေနတာၾကာေပါ့"တဲ့။
"နင္းသြားေဟ့ေရာင္ ေျပးျပီးေတာ့ နင္းသြားလိုက္စမ္း ေရွ႔မွာ မင္းအတြက္ ေပ်ာ္ရြင္ျခင္းေတြ ရွိတယ္"

ေလေျပေပါက္စေလးေတြကလည္း ေျပးတမ္းလုိက္တမ္း ကစားသူေတြလုိ ေက်ာေနာက္မွာ လာပုန္းေနတယ္။
"ေနပါ့ဦးကြယ္ ငါလမ္းေလွ်ာက္ပါရေစဦး"
"အုိးဟုိးဟုိး" ကိုေလေျပက မေတြ႔တာၾကာတဲ့သူလုိ သူ႔ကို လာဖက္တာ လူကို လဲေတာ့မလုိ႔ပဲ။
"ေတာ္ေတာ္ဆုိးတဲ့လူဗ်ာ"

ကုိေလေျပလက္က အသာဖယ္ျပီး ေျပးအထြက္ ဝိုးးး မ်ားျပားလုိက္တဲ့ လူေတြ။
"ေဟးးးး ၾကိဳဆုိပါတယ္ သူငယ္ခ်င္းေရ" ဆုိတဲ့ အသံၾကားလုိက္လုိ႔ အေပၚကို ေမာ့ၾကည့္လုိက္ေတာ့ ကိုေလတံခြန္က ႏႈတ္ဆက္ေနတာဗ်ားးး။
"ပင္ပန္းေနျပီလား" သူျပံဳးေနတယ္။
"ငါေပ်ာ္ပါတယ္ကြ" ေလတံခြန္အေဝးကို ေျပးထြက္ရင္း ေအာ္သြားတယ္။ ေျပးလုိက္တာ အေတာ္ေလး ေမာသြားတယ္ဗ်ာ။ ေရဆာလာတာနဲ႔ ေရအိုးစင္လုိက္ရွာမိေသးတယ္။ အမုိးေလးတေဆာင္ေအာက္ ဝင္လုိက္တယ္ဆုိရင္ပဲ သူ႔အေပၚကေန အုပ္မုိးထားတဲ့ အသံတစ္သံေရာက္လာတယ္။
"ဘယ္လိုလဲ လြတ္လပ္မႈရဲ့ အျခားတဖက္မွာ လံုျခံဳေႏြးေထြးမႈဆုိတာ လုိအပ္တယ္ မဟုတ္လား"
"ဟုတ္တယ္ဗ် ခုနက လြတ္လပ္မႈနဲ႔မတူတဲ့ လံုျခံဳေႏြးေထြးမႈေတြ ခင္ဗ်ားဆီက ရလုိက္တယ္ ေက်းဇူးပါဗ်ာ"

"ေဟ့ေရာင္ ငါ့ကို ရွာေနတာလား" စတီးေရာင္ အလုိေလ်ာက္ ေရပန္းထြက္တဲ့ ေရအုိးစင္ေလးက လွမ္းေျပာတယ္။
"ဟား ကိုေရအုိးစင္ ပံုစံေတြ ေျပာင္းလုိ႔ပါလား"
သူ႔အတြက္ေတာ့ အရာရာဟာ ေတြ႔လိုက္ရရင္ အံ့အားသင့္စရာေတြပဲ ျဖစ္ေနတယ္ဗ်ာ။
"ေရာမ ေရာက္ေတာ့လည္း ေရာမလုိ က်င့္ရတာေပါ့ကြာ၊ ခြက္ေပ်ာက္မွာ မပူရေတာ့ဘူးေပါ့။ ၾကိဳးတန္းလန္းနဲ႔လည္း ရုပ္မဆုိးေတာ့ဘူးေလ။" သူ႔စကားကိုသူ သေဘာက်စြာ ျပံဳးျပီးေျပာတယ္။
"အရင္ကလုိေတာ့ အားရေအာင္ ေသာက္လုိ႔မရေတာ့ဘူးဗ်ာ"
"တန္ဖုိးကေတာ့ အတူတူပါပဲ"
"စကားႏုိင္မလုေတာ့ပါဘူး"

ေရေသာက္ျပီး အစြန္ဆံုးဖက္ဆီ လမ္းေလွ်ာက္လာေတာ့ တေဟ့ေဟ့နဲ႔ စိတ္ပူတဲ့အသံကို ကုိျမက္ခင္းဆီက ၾကားေနရတယ္။ တေတာက္ေတာက္ေျပးေနတဲ့ ကေလးေလးကို သူစိတ္မခ်ျဖစ္ေနတာ။ ေနာက္က သူ႔အေမကေတာ့ အေျပးတပိုင္းလုိက္ေနရတယ္။ ခ်စ္သူစံုတဲြတစ္တြဲ ေလတံခြန္လြတ္ဖုိ႔ ျပင္ဆင္ရင္း ေပ်ာ္ျမဴးေနၾကတယ္။ ဆယ္ေက်ာ္သက္ကေလးေတြ သစ္လြင္ေတာက္ပတဲ့ အျပံဳးေတြနဲ႔ တရင္းတႏွီး ကစားေနၾကတယ္။ ခ်စ္သူေတြခ်စ္တင္းေႏွာလုိ႔။ သူငယ္ခ်င္းတစု ၀ိုင္းဖြဲ႔ျပီး သီခ်င္းဆုိ။ လူငယ္ေလး သူ႔ေလတံခြန္ အျမင့္ဆံုးေရာက္ေနလုိ႔ ပိတီျဖစ္ေနတယ္။ အရာအားလံုးဟာ လွပေနတယ္ဗ်ာ။ ျပီးေတာ့ ျငိမ္းခ်မ္းေနတယ္။ ဟိုးတဖက္ကမ္းဆီက ျမိဳ႔ျပရဲ့ မြန္းက်ပ္မႈေတြကို သူတုိ႔ေမ့ေနၾကတယ္။

ကိုခံုတန္းက "ေမာေနျပီလား ေဟ့ေရာင္ ဒီမွာ လာထိုင္" လို႔ဖိတ္မႏၱက ျပဳတာနဲ႔ ေဘးမွာဝင္ထုိင္လုိက္တယ္။ သူကေတာ့ ဟုိးအေဝးၾကီးကို ေငးေမာေနေလရဲ့။
"ေနေကာင္းလားဗ်" သူမေျဖဘူး။
"ေအးတယ္ကြ လက္ရွည္ အက်ီမပါဘူးလား ဝတ္ထားဦး" ဆုိျပီး ေျပာတယ္။
"ရပါတယ္ က်ေနာ္ သိပ္မေအးပါဘူး" လက္ပုိက္ရင္း ေျဖလုိက္ေတာ့ သူျပံဳးသြားတယ္။
"ဟုိမွာ ၾကည့္စမ္း ေမာင္Flyer တုိ႔ေကာင္မေလးကို လြမ္းေနတယ္ထင္တယ္၊ ပ်င္းတိပ်င္းရြဲနဲ႔"
"ဟင္ သူ႔ေကာင္မေလးက ဘယ္မွာလဲဗ်"
"LONDON မွာေလ LONDON EYE ေလ ဟားဟားဟား"
"ကုိျမစ္ အိပ္သြားျပီထင္တယ္ ျငိမ္ခ်က္သားေကာင္းတယ္ေနာ္" Flyer ေအာက္မွာ စီးဆင္းေနတဲ့ ျမစ္ကေလးကို မွတ္ခ်က္ေပးမိတယ္။ ကုိိခံုတန္းက ဘာမွ ျပန္မေျပာဘူး။

သူႏွင့္ ပလက္ေဖာင္း ခံုေလး စကားေတြ အမ်ားၾကီးေျပာျဖစ္ၾကတယ္။ ခဏေလးအတြင္းမွာ သူနဲ႔က်ေနာ္ တသားတည္းျဖစ္သြားတယ္။ ခင္မ်ား နားလည္မလားမသိဘူး။ ထင္မွတ္မထားတဲ့ ဆံုေတြ႔မႈေလးဗ်ာ။ ေတာင္းတေနတာေလး ေမွ်ာ္လင့္မထားတဲ့ အခ်ိန္မွာ ရလုိက္တဲ့ ခံစားမႈမ်ိဳးဗ်ာ။ ခံုေလး ရီေနတာ တသိမ့္သိမ့္ပဲ။ ျမိဳ႔ျပရဲ့ မြန္းက်ပ္မႈေတြအေၾကာင္း၊ ဖိနပ္ျပတ္တဲ့အေၾကာင္း၊ အိမ္က ေၾကာင္ေလးအေၾကာင္း၊ ကုန္ေစ်းႏႈနး္အေၾကာင္း အစီအစဥ္မက် က်ေနာ္တုိ႔ေျပာၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္ေမွ်ာ္လင့္ထားတဲ့ အခ်ိန္ကို ေရာက္လာပါတယ္။ စိတ္ေနာက္ကိုယ္မလုိက္ႏုိင္တဲ့အခါ က်ေနာ္ လာရာလမ္းအတုိင္းလွည့္ျပန္ခဲ့တယ္။ အျပန္လမ္းမွာ အားလံုးတိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္ပဲ က်ေနာ့္ကို ႏႈတ္ဆက္ၾကတယ္။ ပန္းပြင့္ေလးဆီေရာက္ေတာ့ သူႏွစ္ႏွစ္ခ်ိဳက္ခ်ိဳက္ အိပ္ေမာၾကေနေလရဲ့။


ပန္းပြင့္ေလး..... အျဖစ္
ေတာင္ၾကားေလး အျဖစ္......
ျမက္ခင္း အျဖစ္..................
ေလတံခြန္ အျဖစ္......

ေခါင္မုိးေလး အျဖစ္ ....


ပလက္ေဖာင္း ခံုေလး အျဖစ္......

ခင္တဲ့
ေရတမာ
10း46 aM Fri
12-02-2010