တစ္ႏွစ္စာ

တစ္ရာႏွင့္ တစ္ႏွစ္ပုိစ့္အတြက္ သူငယ္ခ်င္းေတြကို ဘာအေၾကာင္းေရးရမလဲလုိ႔ ေမးၾကည့္ေတာ့ ကိုယ္ျဖတ္သန္းလာခဲ့တဲ့ အေၾကာင္းေလး ေရးပါ့လားလုိ႔ အၾကံေပးတယ္။ ဘာမွ ေထြေထြထူးထူးမဟုတ္ေတာ့ သိပ္ျပီး မေရးခ်င္ဘူး။ မေန႔ကမွ ေခါင္းထဲ စာစီၾကည့္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားေရးလို႔ရတာနဲ႔ အခုခ်ေရးၾကည့္တာပါ။

ဘေလာ့ဆုိတာကို မသိခင္က မေလးမွာေနတဲ့ သူငယ္ခ်င္းတေယာက္က သူငယ္ခ်ငး္ေတြ သတိရရင္ၾကည့္ရေအာင္ blogspot.com မွာ သူငယ္ခ်င္းေတြ photo တင္ေပးတယ္။ blog လုိ႔လည္း မသိေသးပါဘူး။ မသဇင္ဏီဆီမွာ ၀င္ျပီး သီခ်င္းနားေထာင္တယ္။ သူေရးတာေတြဖတ္ျပီး ေတာ္ေတာ္ သေဘာက်ေရာ။ Forward ေမးေတြကေန မႏုိင္းႏုိင္းစေန နာမည္ေတြ႔လုိ႔ Google ကေန ရွာရွင္း သူ႔ဘေလာ့က တဆင့္ ဘေလာ့ေလာကၾကီးကို သိရတာ။ နာဂစ္ျဖစ္ေတာ့ ကုိစုိးဇီယတုိ႔ ပုိစ့္ေတြ ဖတ္ရေတာ့ အရမ္းေလးစား၊ အားက်တယ္။ ကုိေစတန္ေဂါ့ဆီက ဘေလာ့လုပ္နည္း ေဒါင္းျပီး ေလွ်ာက္ကလိရင္း ေပ်ာ္ေနတာေပါ့။ Sidebar မွာဟုိေလွ်ာက္ထည့္ ဒီေလွ်ာက္ထည့္။ စာေတြေရးႏုိင္ေအာင္ အားေပးတဲ့ ကုိႏုိင္ကိုလည္း ေက်းဇူးတင္ရမယ္။

ေရးထားတာေလးေတြ မ်ားလာေတာ့ Marketing ဆင္းတာေပါ့။ မခင္ဦးေမဆီမွာ အရင္စဆင္းတယ္။ လာလည္ျပီး ကြန္းမန္႔ေပးေတာ့ အရမ္း၀မ္းသာတယ္။ ကိုယ္လိုလူမသိ သူမသိတေယာက္ကို နာမည္ၾကီး အမၾကီးက လာအားေပးေတာ့ ေပ်ာ္တာေပါ့။ ဒူဘုိင္းက အမၾကီးေတြနဲ႔လည္း ခင္မင္ခဲ့ရတယ္။ ေနာက္ စလံုးက သူငယ္ခ်င္းေတြရတယ္။ အမ်ားၾကီးပဲ။ ပတ္၀န္းက်င္နဲ႔ သဟဇာတမျဖစ္တဲ့ အထီးက်န္ေနတဲ့ ဘ၀ေလး စုိစုိျပည္ျပည္ ျဖစ္လာတယ္။ ေလးစားအတုယူစရာ သူငယ္ခ်င္းမ်ားပါပဲ။

လူစိတ္ဆုိတာ မေကာင္းတာေျပာဦးမယ္။ ေရးလာတာၾကာေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြကလည္း မ်ားမ်ားေရးေစခ်င္တဲ့ ဆႏၵေတြနဲ႔ ကြန္းမန္႔ေပးၾကတယ္။ ေကာင္းတယ္ဘာညာေပါ့။ ဒီေတာ့ မာန္ကတက္လာတယ္။ ငါ့ေလာက္ေတာင္ မေရးတတ္ၾကဘူးေပ့ါ။ တကယ္ေတာ့ ကိုယ္က ဘာမွ မေရးတတ္ေသးပါဘူး။ တကယ္စာေရးေကာင္းတဲ့ ဘေလာ့ေတြဖတ္ျပီး ကုိယ္ဘာသာ စိတ္တုိင္းမက်ဘူး။ ကိုယ္စာမေရးတတ္ေသးပါလားဆုိတာ ပုိသိသာလာတယ္။ စိတ္ဓါတ္က်လာတယ္။ ဘေလာ့ကိုလည္း ပိတ္ပစ္ခ်င္လာတယ္။ ေနာက္ပုိင္း စိတ္လိုက္မာန္ပါ မေရးေတာ့ဘူး။ သူမ်ားေတြ ေရးတာေတြ အတူယူျပီး စာေရးတာျပင္ရတယ္။ ကိုယ့္စာက စကားလံုး က်စ္လစ္မႈမရွိတာေတြ။ အေရးမွားေတြ သတိထားျပင္ရတယ္။

ဘေလာ့တစ္ႏွစ္စာပါ။ အျပင္တစ္ႏွစ္ကို ျပန္ၾကည့္မယ္ဆုိရင္ စီးပြားေရး၊ က်န္းမာေရး၊ ပညာေရး၊ လူမႈေရး၊ ဘာမွ တုိးတက္မႈ မရွိခဲ့ဘူး။ အဓိကကေတာ့ က်န္းမာေရးေပါ့။ ေတာ္ေတာ္ခ်ဴခ်ာတယ္။ က်န္းမာေရးမေကာင္းေတာ့ ဘာမွကို မလုပ္ႏုိင္ေတာ့ဘူး။ စာရိတၱပို္င္းေတာ့ ဆုးိဆုိးရြားရြားျဖစ္မသြားေအာင္ ထိန္းႏုိင္ေနေသးတာပဲ ေျဖသာစရာရွိတယ္။ လက္ရွိ အလုပ္ကို ဘ၀အတြက္ ေလွကား တစ္ထစ္ပဲဆုိျပီး ေတြးထင္ထားေပမယ့္ အခ်ိန္ျဖဳန္းသလိုျဖစ္ေနတယ္။ တုိးတက္ရာတုိးတက္ေၾကာင္းအတြက္ လမး္စမရွာႏုိင္ေလာက္ေအာင္ ညံဖ်င္းလြန္းေနတယ္။ ေနာင္ႏွစ္မွာ ပိုမုိတုိးတုိက္ေအာင္ ၾကိဳးစားရမယ္။

ေပ်ာ္ရႊင္စရာ ခရစ္စမတ္အားလပ္ရက္ႏွင့္ ႏွစ္သစ္ကူးျဖစ္ၾကပါေစ

ေရတမာ

2;43pm SUN

20-12-09