စလံုး ဆလိမ္ ရြာသူ ရြာသားမ်ား

စလံုးဆလိမ္ရြာရွိ ေက်းလက္ေဆးေပးခန္းထဲတြင္ ျမိဳ႔မွ ေျပာင္းလာေသာ သူနာျပဳဆရာမေလး ရွင္ဂြမ္းကိတေယာက္ ပ်ားတေကာင္အလား ဗ်ာမ်ားေနေလသည္။ ပ်ာယာခတ္တာၾကီး မေျပာႏွင့္ေလ ဒီရြာေလးမွာ ဒီလို ေဆးခန္းကို လူနာ ဒီေလာက္မ်ားမ်ား လာတာ ဒီတခါပဲရွိေသးသည္။ ထိပ္ေပါက္၊ ေခါင္းကြဲ၊ လက္က်ိဳး သြားကြ်တ္၊ မ်က္ႏွာဖူးေယာင္ႏွင့္ လူနာမ်ားကလည္း ေဆးခန္းျပင္ပတြင္ တေယာက္တေပါက္ ဆူညံလ်က္ရွိသည္။ အရင္လို ရွင္ဂြမ္းကိ တေယာက္ စာပို႔သမား ယူလာေပးသည့္ ဂ်ာနယ္ အေဟာင္းမ်ားျဖင့္ ေဆးခန္းမွာ ကမၻာပတ္ျပီး ျငိမ့္မေနႏုိင္ေတာ့။ တတ္သည့္ပညာ မေနသာဆုိသလို ဟိုေျပးဒီလႊားႏွင့္ ခဏခ်င္းအတြင္းပင္ ေဆးခန္းေလးတြင္ ပတ္တီးေရာင္လႊမ္းသြားေလသည္။ အားလံုးျပီးစီးသည့္ သေဘာအလား မာသာထရီဇာ မ်က္ႏွာေပးႏွင့္ ရွင္ဂြမ္းကိ လက္ႏွစ္ဖက္ကို ဖုတ္ဖက္ခါကာ ႏွဖူးမွ ေခြ်းစတုိ႔ကို သုတ္လိုက္ေလသည္။

ေက်းရြာေဘာလံုးကြင္း
အမ်ိဳးသမီး ဂိုးတုိင္အလယ္မွာ မားမားမတ္မတ္ ရပ္ေနသူကေတာ့ မိေႏြးေလး။ ရြာလယ္က လက္ေ၀ွ႔သမားဆီက ငွားထားေသာ အံကပ္ၾကီးလည္း တပ္ထားသည္။ သူ၏ အသက္တမွ်ခ်စ္ရေသာ ေရွ႕သြားေလး ႏွစ္ေခါင္းကို ကာကြယ္ထားဟန္တူသည္။ လူေရႊးခ်ယ္မႈေတာ္သည္ဟု ေျပာရမည္။ မိေႏြးေလး အရပ္ကိုလည္း ၾကည့္ဦးေလ။ ေတာ္ရုံကာလသားမ်ားပင္ သူမ အရပ္ကို မမွီေပ။ေနာက္တန္းကိုလည္း ျမင္ေစ့ခ်င္သည္။ ပါ၀င္ကစားၾကသူမ်ားကား။ ဟဲဗီး၀ိတ္တန္း အဆင့္ရွိ မၾကယ္ျပာ။ မေလးေမ။ မခင္စိုး။ သံုးေယာက္တန္းစီခ်ထားလွ်င္ စည္းျပည့္သြားေလျပီ။ ထုိကဲ့သုိ႔ ေနာက္တန္းကို ေတာ္ရုံ ကစားသမားေတာင္ မေက်ာ္ႏုိင္။ အလယ္တန္းမွလည္း မေခ။ ႏွံႏွံစပ္စပ္ရွိသည့္ မိျပာေလးေခါင္းေဆာင္။ ခါးမွာလည္း ေသာ့ေတြ ခ်ိတ္ထားေသးသည္။ သူ႔ကိုယ္သူ႔ key player မွန္းသူသိေစခ်င္၍ထင္သည္။ ေရွ႔တန္းက မျမ၀င္း ႏွင့္ မိမုန္းသူ။ အငယ္မ မိမုန္းသူ က ဥာဏ္ေကာင္းသည္။ အငယ္မထက္ ဥာဏ္ေကာင္းတာက မေလးေမ။ အငယ္မ အင္တုိက္ အားတုိက္ ထုိးေဖာက္ႏုိင္ရန္ အမ်ိဳးသား ဂိုးတုိင္ထိပ္တြင္ မုန္႔ဖက္ထုပ္ တထုပ္ခ်ည္ထားေလသည္။ သုိ႔ေပမယ့္ ဂုိးသမ မိေႏြးေလးက တက္တက္လာသျဖင့္ ကိုယ့္လူကို ျပန္ကာကြယ္ေနရေလသည္။

အမ်ိဳးသားအသင္းဖက္မွာေတာ့ ဇုိးသမား အဲ ဂိုးသမား ကိုရင္စိုင္း ခေမာက္ၾကီးေဆာင္းထားသည္။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲ ေမးၾကေတာ့ ဗြီဒီယိုထဲက ဂိုးသမားေတြကလည္း ဦးထုပ္ေဆာင္းၾကလို႔တဲ့ သူလည္း ရွိတာေဆာင္းထားဟန္တူသည္။ တကယ္တန္းေတာ့ သူ၏ ဆံပင္ျဖဴေတြကို လူမေတြ႔ေစခ်င္၍ျဖစ္သည္။ ကိုရင္စုိင္းလည္း တတ္သေလာက္မွတ္သေလာက္ တရုတ္ဘုရားေရာ ဗမာဘုရားပါ ဂိုးမ၀င္ေစရန္ ကန္ေတာ့ေနေလသည္။ ေရွ႔တန္းမွာ ကိုရင္ေပၚေလးႏွင့္ ကိုရင္ေဆာင္းခ်မ္း။ ကိုရင္ေပၚေလးကလည္း ကြမ္းေတာင္ ပန္းေတာင္ကိုင္ မိမုိးေလး ေရွ႔မွာ အစြမ္းကုန္ ၾကိဳးစားမည့္ဟန္။ မိမိုးေလး ကလည္း မၾကည့္ရဲ။ အဘယ္မွ် ၾကည့္ရဲမည္နည္း။ ကိုရင္ေပၚေလးက ခါးေတာင္းကို ေျမွာင္ေအာင္ ၾကိဳက္ထားေလသည္။ သို႔ေသာ္ ေအာက္မွာ ဧရာထြန္း ေဘာင္းဘီ ပါလို႔ေတာ္ေသးသည္။ ကိုရင္သီဟကေတာ့ ကြင္းလယ္မွ ေခါင္းေဆာင္။ ကိုရင္ဖုိးသၾကၤန္တုိ႔နဲ႔ တြဲဖက္ျပီးေတာ့ ကစားေစသည္။

မုိးကလည္း ေဘာလံုးသမားေတြ အၾကိဳက္ တဖြဲဖဲြရြာေလျပီ။ မျမ၀င္းက ေမွာ္ဘီမွ ယူလာေသာ ေဘာလံုးကို ကန္သန္းရုိးေပၚမွာ တည္ကာ ဒုိင္ခရာမႈတ္မည့္ အခ်ိန္ကို ေစာင့္ဆုိင္းေနေလသည္။ ခရာမမႈတ္ေတာ့ မျမ၀င္းက ဒုိင္ကို ေစာဒက တက္ေလသည္။ ဒုိင္လူၾကီးက “ဘယ္လိုမႈတ္မလဲ နင့္လူက ဟိုဖက္မွာ”လုိ႔ ေျပာေတာ့ မိျပာေလး တေယာက္ ငိုက္စိုက္ ငိုက္စုိက္ႏွင့္ အမ်ိဳးသား ကြင္းဖက္မွာ။ ကိုရင္သီဟက “ဟဲ့ မိျပာ ဘာလုပ္ေနတာလဲ” ဆုိေတာ့ “ကြမ္းထုပ္ က်ေပ်ာက္သြားလုိ႔”တဲ့။ “ဟာ အေရးထဲမွ သြားသြား ဖုိးသၾကၤန္ဆီက တယာေလာက္ ငံုထားလုိက္” ဆုိျပီး အတင္း ျပန္ခုိင္းရတယ္။ မိျပာေလး ေနရာက်ျပီဆုိရင္ပဲ။ ေဘာလံုးပြဲ စပါျပီ။ အမ်ိဳးသမီး အသင္းကလည္း အခ်ိပ္အဆက္ မိမိႏွင့္ ထုိးေဖာက္လာသည္။ ဂိုးသမားပဲ ေကာင္းသလား။ မူးမူးႏွင့္ ကံစြတ္ေကာင္းေနသလားမသိ။ ကန္သြင္းသမွ် ဂိုးေတြကို ကိုရင္စိုင္း ကာကြယ္ႏုိင္ေလသည္။ ဒီတၾကိမ္တြင္ ကိုရင္ေပၚေလး ေဘာလံုးရကာ အမ်ိဳးသမီး ေနာက္တန္းကို ေက်ာ္ျဖတ္ရင္ ျပင္လိုက္စဥ္ခတၱခဏ မိုးေမွာင္က်သြားသည္။ သူထက္ျမင့္သည္ မေလးေမက ေရွ႔မွ ထုတ္စီးတုိးသလို ကာထားသျဖင့္ ေက်ာ္ျဖတ္ရန္ အခြင့္မသာေခ်။ မေလးေမမွ “ကုိရင္ေပၚေလး ညေနက် ေတာ္ ၾကိဳက္တဲ့ ငပိရည္က်ိဳရယ္ အတုိ႔အျမဳပ္က်ဳပ္လုပ္ေပးမလို႔”ဟု စကားဟ လိုက္ေတာ့ ကိုေပၚေလး တခ်က္ငိုင္သြားသည္။ မေလးေမကလည္း အခြင့္အေရးလက္လြတ္မခံ။ ေပါင္ၾကားကို ကန္ထည့္လိုက္သည္။ ေပါင္ၾကားမွ ေဘာလံုးလည္း ေဇာင္းမွ ထြက္သည့္ ျမင္းအလား အရွိန္ႏွင့္ လြင့္ထြက္သြားေလသည္။ မေလးေမက ေအာင္ျမင္ေသာ အမႈအရာျဖင့္ “ေနာက္တာ”ဟု ကိုေပၚေလးအား တုိးတုိးေလး ေျပာသြားေလသည္။

ေရွ႔တန္းမွ အငယ္မလည္း လွ်ာထြက္ေနျပီ။ ေဘာလံုးကန္၍ကားမဟုတ္ မမွီသည့္ မုန္႔ဖက္ထုပ္ကို ခုန္ျပီးယူေနရ၍ျဖစ္သည္။ ကိုရင္စုိင္းလည္း ေဘာလံုးၾကည့္ရတာ တဖက္ မိမုန္းသူ ၾကည့္ရတာ တဖက္ႏွင့္ ေနာက္ဆံုး အငယ္မကုိ လြတ္ထားလိုက္ရေလသည္။ ေဘာလံုးပြဲကလည္း တဖက္ႏွင့္ တဖက္ အၾကိတ္အႏွယ္ရွိလွသည္။ ကြင္းလယ္တေနရာ၌ ကိုရင္ဖုိးသၾကၤန္ႏွင့္ မျမ၀င္း အေတြ႔ “ဟဲ ဟဲ မေၾကာက္ပါနဲ မျမ၀င္း၊ ကိုဖုိးသၾကၤန္ ျခင္ေထာင္ေထာင္တာ ခေလးသိပ္မလုိ႔ပါ”ဟု ခနဲ႔တဲ့တဲ့ ေလသံျဖင့္ေျပာေလရာ မျမ၀င္းလည္း ယမ္းပံုမီးက်ျပီး ကိုရင္ဖုိးသၾကၤန္ေခါင္းကို ေခါက္လိုက္ေလသည္။ “တြီ” အမ်ိဳးသား အသင္းဖက္မွ ျပစ္ဒဏ္ေဘာရေလသည္။ မျမ၀င္းလည္း သတိေပးခံရေလသည္။ ကိုရင္ဖုိးသၾကၤန္မွ ျပစ္ဒဏ္ေဘာကန္တင္ေပးလိုက္ရာ ေရွ႔တန္မွ ကိုရင္ေဆာင္းခ်မ္းဆီ ေရာက္သြားေလသည္။ ကိုရင္ေဆာင္းခ်မ္းလည္း အားတက္သေရာ လိမ္ေခါက္၍ သယ္သြားစဥ္ ေနာက္တန္းမွ မခင္စုိးႏွင့္ တုိက္မိ၍ ၂ ေပခန္႔ လြင့္သြားေလသည္။ တြီ ခရာမႈတ္ျပန္ေလသည္။ အမ်ိဳးသမီးအသင္းမွ ေစာဒက တက္ၾကသည္။ ဒုိင္လူၾကီးမွ ေျပးလမ္းပိတ္လို႔ ျပစ္ဒဏ္ေဘာေပးရျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း ရွင္းျပသည္။ မခင္စုိးက မေက်နပ္။ မပိတ္လည္း ေျပးမွ မရတာဟု တဖ်စ္ေတာက္ေတာက္ ေျပာေနေသးသည္။

မုိးကလည္း ဖြဲရုံမက တခါတရံ သည္းမ်ားပင္ သည္းလိုက္ေသးသည္။ တဖက္ႏွင့္တဖက္ကလည္း အႏုိင္မခံအရႈံးမေပး အၾကိပ္အႏွယ္ ကန္ေနၾကသည္။ ၾကာလာေတာ့ မိမုန္းသူ စိတ္မရွည္ႏုိင္ေတာ့။ အမိ်ဳးသမီးဖက္ျပန္သြားကာ မျမ၀င္းကုိ တီးတုိးဆုိေလသည္။ မျမ၀င္းလည္း ေခါင္းတခ်က္ျငိမ့္ျပီး အခ်င္းခ်င္း အခ်က္ျပၾကသည္။ အမ်ိဳးသမီးအသင္း အမ်ိဳးသား အသင္းဖက္ကို ထိုးေဖာက္လာပါျပီ ခင္ဗ်ာ။ တေယာက္ကိုလိမ္တယ္။ ႏွစ္ေယာက္ကို လိမ္တယ္။ အငယ္ဆံုး ကိုရင္ျဖိဳးကို ေခါက္ျပီး ဂုိးဧရိယာအတြင္းသို႔ပင္ ခ်ဥ္းႏွင္း၀င္ေရာက္လာေလျပီ။ မျမ၀င္းလည္း မ်က္စိဆုန္မွိတ္ျပီး ဂုိးသမား ဘယ္ဘယ္ေဒါင့္ကို ေျခပူးထုိး ကန္ထည့္လိုက္ေလသည္။ မိုးစက္မုိးပြားမ်ားႏွင့္အတူ အမ်ိဳးသမီးအသင္း ပရိတ္သတ္မ်ား ေသာေသာညံသြားေလသည္။ “ဂိုးးးးးးးးးးးးးးးးး” “ဟာဗ်ာ ကုိရင္စုိင္း ဘယ္လို လုပ္လိုက္တာလဲ၊ ဘာလို႔ လြတ္ေပးလိုက္တာလဲ” အသင္းသားမ်ား ေစာဒကတက္ေတာ့ ကိုရင္စိုင္းမ်က္ႏွာငယ္ေလးႏွင့္ “အဲဒီ ဘယ္ဘက္မွာ အငယ္မ မိမုန္းသူ ရူးရူးေပါက္သြားတယ္ကြ” မ်က္ႏွာငယ္ေလးျဖင့္ ျပန္ေျပာရွာသည္။ အမ်ိဳးသားအသင္းသားမ်ား ေတာက္တေခါက္ေခါက္ႏွင့္ မေက်မနပ္ျဖစ္ေနၾကသည္။

အမ်ိဳးသမီး အသင္းမွာလည္း ေပ်ာ္လြန္း၍ ကခုန္ၾကသည္။ မျမ၀င္းလည္း အေမရိကန္ အမ်ိဳးသမီးေဘာလံုးသမား မီယာဟမ္းလို အက်ီခြ်တ္ေတာ့မည့္ဟန္ ျပင္သျဖင့္ အသင္းေဖာ္မ်ား မနည္းဆြဲထားရသည္။ မိေႏြးေလးလည္း ေမ့ျပီး အံကပ္ကို ဘယ္နားခြ်တ္လိုက္သည္မသိ။ ခဏၾကာေတာ့ သူမတြင္ အံကပ္မရွိေတာ့။ သူမလည္း သတိမထားမိ။ အမ်ိဳးသားမ်ားကလည္း ေဒါသတၾကီး တုိက္စစ္ဆင္ရင္း အမ်ိဳးသမီးအသင္းဖက္သို႔ ေထာင့္ကန္ေဘာကန္ရေလသည္။ အားလံုး ရင္တမမ၊ အသည္းတယားယားရွိလွသည္။ ကိုရင္ေပၚေလးလည္း ေဘာလံုးကို ၀တ္ထားေသာ စြတ္က်ယ္ျဖင့္ အေသအခ်ာသုတ္ရင္း ေထာင့္ကန္ေဘာစည္း အတြင္းတည္ လိုက္သည္။ အသက္ကို ၀ေအာင္ရႈကာ အေျမွာက္ေဘာ လွလွပပ တင္ေပးလိုက္ေလသည္။ ျမက္မ်ား ေျမက်စ္မ်ား ဖြားကနဲ လြင့္စင္ကာ ေဘာလံုးမွာ မုိးေရစက္မ်ား အၾကား ၀င့္၀င့္ၾကြားၾကြား ေမ်ာလြင့္လာေလသည္။ အားလံုးကလည္း စိတ္၀င္တစား ေဘာလံုးကို ေစာင့္ၾကည့္ေနၾကသည္။ ရွည္လ်ားလွေသာ လက္တစံုက အားလံုး၏ေခါင္းေပၚမွ ေက်ာ္ကာ ေလထဲရွိ ေဘာလံုးကို ဖမ္းယူလိုက္ေလသည္။ ေတာ္လိုက္သည့္ မိေႏြးေလး ပါေပ။ လက္ခုပ္သံမစဲခင္ မိေႏြးေလး ေလထဲမွ ျပန္အက် ဂိုးသြင္းရန္တက္လာေသာ ဂိုးသမား ကိုရင္စုိင္း၏ ေခါင္းႏွင့္ ေမးေစ့ေစာင့္မိျပီး သူမ၏ ခ်စ္လွစြာေသာ ေရွ႔သြားေလး ႏွစ္ေခ်ာင္း ေဘာလံုးႏွင့္ အတူ ဂိုးစည္းေနာက္ဖက္ကို ၀င္သြားေလသည္။ ေဘာလံုးမွာ ဂိုးစည္းအတြင္းသို႔ လံုးလံုးလ်ားလ်ား ၀င္သြားျခင္းမဟုတ္။ ဂိုးစည္းေနာက္သို႔ ေယာင္ေယာင္ေလး ေရာက္သြားျခင္းျဖစ္သည္။ ႏွစ္ဖက္စလံုး ဂိုးသည္၊ မဂုိးဘူး ျငင္းခုန္ၾကေလေတာ့သည္။ ပထမေတာ့ စကားလံုးမ်ားႏွင့္ ျငင္းၾကျခင္းျဖစ္ျပီး ေနာက္ပုိင္း ကာယကံေျမာက္ က်ဴးလြန္ၾကေတာ့သည္။

နိဂုံး
စလံုး ဆလိမ္ရြာလမ္းမ တေလ်ာက္တြင္ ဖုန္လံုးၾကီး တလံုးလိမ့္ လာေလသည္။ ရုတ္တရက္ၾကည့္လွ်င္ ကမၻာပ်က္သည့္အလား။ ဖုန္လံုးထဲတြင္မေတာ့ တ၀ူး၀ူး တ၀ါး၀ါးႏွင့္ ပါးစပ္မဟႏုိင္ေသာ မိေႏြးေလး။ သူနာျပဳဆရာမေလး ရွင္ဂြမ္းကိမွ သြားႏွစ္ေခ်ာင္းကို ဆင္ေကာ္ႏွင့္ ျပန္ကပ္ေပးလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။ ေက်ာက္ပတ္တီးႏွင့္ ကိုရင္ေဆာင္းခ်မ္း။ မခင္စုိးႏွင့္ ပိ၍ ဘယ္ဖက္လက္က်ိဴးသြားေသာ္လည္း ေစတနာရွင္ေလးမွ ညာဖက္ကို က်ပ္စည္းေပးလိုက္သည္။ မ်က္လံုးႏွစ္ဖက္ကို ပတ္တီးအစီးခံထား ရေသာ ကိုရင္ေပၚေလး။ ေဘာလံုးကိုတက္နင္းမိျပီး ေခ်ာ္အလဲ ေနာက္စိႏွင့္ ဂိုးတုိင္ေစာင့္မိကာ ေခါင္းေပါက္သြားသည္ကို မ်က္လံုးကိုပိတ္၍ ပတ္တီးစည္းေပးလုိက္ျခင္းျဖစ္သည္။ အသီးသီး အသာကာလ လူနာမ်ား ေရွ႔မတြင္ေတာ့ ခေမာက္ျဖဴျဖဴေလးႏွင့္ အဆင္အရမ္းမိတဲ့ ရွင္ဂြမ္းကိ “က်ဳ မိ ငွားးးးးးးးး” ဟုေအာ္ကာ ဖေနာင့္ႏွင့္ တင္ပါး တသားတည္း က်ေအာင္ ေျပးေနေလေတာ့သည္။

တခ်က္ျပံဳး၍ တရက္ အသက္ပုိရွည္ၾကပါေစ။
ေရတမာ