ေသြးမဲ့ ဒဏ္ရာ

ၾကည္သာတဲ့ ရာသီစက္၀န္းမွာ စတင္ခဲ့တဲ့
တုိ႔ႏွစ္ေယာက္ အခ်စ္ေတြ
အဲဒီတုန္းက
ဖိနပ္အသစ္စီးရတဲ့ ေျခေထာက္ေတြလို ေျမာက္ၾကြလို႔
(ဖိနပ္ေပါက္တတ္ေၾကာင္း သတိထားမိခဲ့ဖို႔ ေကာင္းတာ)
ရယ္ေမာေနတတ္ေသာ မင္းမ်က္၀န္းညဳိ
မေတြ႔ရတဲ့ေန႔ေတြမွာ
ငါကသာ ေသမေလာက္ လြမ္းဆြတ္တတ္ခဲ့ျပီး
မင္းကေတာ့
စိတ္မေကာင္းေပမယ့္ အိပ္ေကာင္းခဲ့ပါတယ္တဲ့
မ်က္ႏွာေလးေတာင္ ေဖာင္းလို႔။
ရပ္တန္႔ထားခဲ့ခ်င္ေတာ့လည္း
ဆင္ေျခဆင္လက္ေတြကို မင္းအိတ္ကပ္ထဲ အသင့္ထည့္လို႔
ငါရဲ့ အတည္ေတြကို မင္းက အရယ္(အရီ)ေတြအျဖစ္
ခံစားေတာ့
ႏွာေခါင္းပိတ္ခံရသူေတြကို မြန္းက်ပ္လြန္းလွတယ္။
အသည္းႏွလံုးကို ရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံခဲ့တဲ့ ငါ့အတြက္
အျမတ္က အသည္းကြဲျခင္းပါ။
ေသြးစိမ္းရွင္ရွင္ မက်ခဲ့ေပမယ့္
ဒဏ္ရာကေတာ့ နက္ခဲ့ပါျပီ။
မိန္းကေလးရယ္…..
အနည္းဆံုးေတာ့ (စစ္မွန္စြာ)ျပံဳးျပခဲ့သင့္ပါတယ္။

ခ်စ္ပါေနာ္
အမွတ္ ၂၅ ဒီဇင္ဘာ ၂၀၀၇(ရယ္စရာ)