ညေနစာ

အိမ္မွာ အခန္းေဖာ္တေယာက္နဲ႔ အတူတူ သူတရက္ ကိုယ္တရက္ ထမင္းဟင္းခ်က္စားၾကတယ္။ ၈ နာရီခြဲ ကိုးနာရီ ေလာက္ဆုိရင္ ခ်က္ျပဳတ္၊ ေရမုိးခ်ိဳး ခူးခပ္ျပီး ႏွစ္ေယာက္သား ထမင္းစားၾကတယ္။ ကိုယ္ကေတာ့ ပံုစားကို သေဘာက်တယ္။ သူကေတာ့ ေသခ်ာ ဟင္းေတြ ပန္းကန္ထဲ ခူးခပ္ထည့္ က်န္တဲ့ ဟင္းအႏွစ္ကို အုိးႏွယ္၊ ဟင္းအုိးကို ေရစိမ္ျပီးမွ ထမင္းပြဲျပင္တယ္။ ေနာက္ေတာ့လည္း သူ႔ွွဗ်ဴဟာ အတုိင္း လုိက္လုပ္လိုက္တယ္။ ေစာေစာစားျဖစ္ရင္ စကားေလး ဘာေလး နည္းနည္းေျပာေပါ့။ ၉ နာရီထုိးမွ စားျပီဆုိရင္ တီဗီကလာတဲ့ ဇာတ္လမ္းၾကည့္ရင္း ထမင္းက ဘယ္လိုျပီးသြားမွန္း မသိဘူး။ စားျပီးေတာ့လည္း ေရရြတ္မိေသးတယ္ ေၾသာ္ တနပ္ေတာ့ ျပီးသြားျပန္ျပီ ဆုိျပီးေလ။

သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ တပတ္ကို တခါေလာက္မွ မေတြ႔ရရင္ မေနႏုိင္ဘူး။ ဆုံျပီဆုိရင္လည္း တေပ်ာ္တပါး စၾကေနာက္ၾက စားၾကေသာက္ၾကနဲ႔ ေပ်ာ္စၾကီး။ တခါဆံုလိုက္ျပီဆုိရင္ ထမင္း၀ိုင္းၾကီးက အၾကီးၾကီးပဲ။ စကားေတြဆုိလည္း လုေျပာၾက။ ဟင္းေတြဆုိလည္း လုစားၾက။ စားလို႔ကလည္းေကာင္း ေျပာလုိ႔ကလည္းေကာင္း အိမ္က ဟင္းတခြက္တည္း ထမင္း၀ုိင္းနဲ႔ေတာ့ စိုေျပတာအမွန္။ ေကြ်းတဲ့သူကလည္း ေစတနာပါပါ။ စားတဲ့သူကလည္း အားပါးတရ။ ေမတၱာေတြပါ ပါတယ္ဆုိေတာ့ မေကာင္းဘဲ ေနပါဦးမလား။

ဒါေၾကာင့္ လူမ်ိဳးတုိင္း လူမ်ိဳးတုိင္းမွာ မိသားစုဆံုေအာင္ ေစာင့္ျပီး ထမင္းစားၾကတယ္။ အခုမ်ားေတာ့ အိမ္ထဲမွာ အဖုိးၾကီး ေၾကာင္စာ ေခြးစာေၾကြးရင္း အဖြားၾကီး ပန္းကန္ေဆးေနတယ္။ လင္မယားႏွစ္ေယာက္ စားေသာက္ဆုိင္မွာ ထမင္းကို အရသာေတာင္ မခံႏုိင္ဘဲ အျမန္စားေနၾကတယ္။ အိမ္ေဖာ္မေလး ကေလးထမင္းေကြ်းေနတယ္။ ေခတ္ကာလ ေရစီးေၾကာင္းအရ ထမင္း၀ုိင္းေတြလည္း တျဖည္းျဖည္း လူေတြနည္းပါးလာပါတယ္။ ေျခာက္ကပ္ကပ္ ထမင္း၀ုိင္းေတြ မ်ားျပားလာတယ္။

ထမင္းလံုးက် က်ျပန္ျပီ။ တပ်ပ္ပ်ပ္ျမည္ရင္ ျမည္ျပန္ျပီ။ ဟင္းဖိတ္ဖိတ္ျပန္ျပီ။ ေခါင္းပူခဲ့ရတဲ့ ထမင္း၀ုိင္းေတြ။ ဗုိက္ကဆာ လူၾကီးေတြ ဦးခ်တာ ၾကည့္ရင္း သြားရည္ကက်နဲ႔ အသားတုံး လုရတဲ့ ထမင္း၀ုိင္းေတြ။ အဖုိးေဒါသထြက္လုိ႔ ေၾကာက္ေၾကာက္နဲ႔ စားခဲ့ရတဲ့ ထမင္း၀ိုင္းေတြ။ အေမမရွိတုန္း သားအဖ ေလးေယာက္ ငါးၾကင္းျမီးခ်ဥ္စပ္ ၀ယ္စားရင္း ဟင္းကို ပန္းကန္ထဲအထည့္ ဟင္းေတြ ေအာက္ျပဳတ္ၾကလို႔ ငိုခဲ့ရတဲ့ ထမင္း၀ိုင္းေတြလည္း ရွိရဲ့။ တခါတေလေတာ့လည္း ငယ္ငယ္က စုိစုိျပည္ျပည္စားခဲ့ရတဲ့ ထမင္း၀ုိင္းေတြကို မက္ေမာ ေတာင္းတမိပါတယ္။

ေျပာမယ္ဆုိရင္ေတာ့ သတိရစရာေတြၾကီးပဲ။ ျမန္မာျပည္ကလူငယ္ေတြ အျပင္ေရာက္ေနၾကေတာ့ မိသားစု ၀င္ေတြ ေလ်ာ့ေနတဲ့ ထမင္း၀ိုင္းေတြ ဘယ္ေလာက္မ်ားလိုက္မလဲ။ တခ်ိဳလည္း တေယာက္။ တခ်ိဳ႔လည္း ႏွစ္ေယာက္၊ သံုးေယာက္ေလ်ာ့ေနၾကမွာပါပဲ။ စားေကာင္းေသာက္ဖြယ္ စားေသာက္ရတဲ့ အခါ ခ်စ္သူခင္သူကို သတိရတယ္တဲ့။ အေမလုပ္တဲ့သူဆုိ ဘယ္ေလာက္မ်ား သတိရေနမလဲမသိဘူး။

ေျပာၾကတယ္ တခ်ိဳ႔တေလ အုိကြာ ၀မး္ျခင္း ဆံုတာမွတ္လို႔ ဆုိျပီး။ ၀မ္းျခင္းမဆံုေပမယ့္ လက္ျခင္းဆံုႏုိင္တယ္ေလ။ ဧည့္သည္လာမွာစိုးလို႔ ေျပာင္းျပန္ျပန္ေမႊရင္း ရီေမာခဲ့ရတာေတြက ၀မး္ျခင္းဆံုတာထက္ ပုိေပ်ာ္ဖုိ႔ေကာင္းပါတယ္။ ထမင္း၀ုိင္းက ဟာသေလးေတြကလည္း တေန႔တာ ပင္ပန္းခဲ့သမွ်ေတြ အထုိက္အေလ်ာက္ေတာ့ ေလ်ာ့က်ေစတာပါပဲ။

ရသတဏွာအတြက္ အကုသုိလ္ျဖစ္ခ်င္လည္း ျဖစ္မယ္။ မျဖစ္ႏိုင္တဲ့ အရာတခုကို ရူးရူးမုိက္မုိက္ ေတာင့္တေနတာလည္း ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မယ္။ မိသားစုစုံစံုညီညီနဲ႔ ထမင္း၀ုိင္းေလးတစ္ခု အျမန္ဆံုး ဖန္တီးႏုိင္ပါရေစ။

မွတ္ခ်က္။ ။ ပံုကို ေႏြးေနျခည္၏ စိတ္ခုိင္ရဲ့လား ပုိစ့္မွ ကူးယူထားပါသည္။