Friday, January 30, 2009

ခိုလံုရာ

လွည္းလမ္းေလးထင္းေနေသာဖုန္ထူထူလမ္းေလးနေဘးတြင္ေရနံဆီမသုတ္ျဖစ္တာၾကာျပီျဖစ္ေသာထရံျဖင့္ကာရံထားေသာအိမ္ေလးတလံုးတည္ရွိခဲ့ပါသည္။သြပ္တ၀က္သက္ကယ္တ၀က္မိုးထားအိမ္ေလးမွာ ထရံကာ ျခံ၀င္းေလးႏွင့္ ၀န္ထမ္းအိမ္ပီသလွပါသည္။ အိမ္အ၀င္၀တြင္အညာအေခၚ အေၾကာ္ပင္(စကားပင္)ေလးအားသိုင္းဖြဲ႔၍ျပဳလုပ္ထားေသာ ထိုင္စရာ၀ါးခင္းကြက္ပစ္ေလးရွိပါသည္။ ထိုအေၾကာ္ပင္
ေလးႏွင့္ ကြက္ပစ္မွာ ညအခါ ၀ိုင္းဖြဲ႔စကားေျပာစရာ သို႔မဟုတ္ကေလးငယ္တေယာက္၏ အျပင္းေျပကစား စရာျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ပါလိမ့္
မည္။ထိုမွအလြန္အဖီေလးႏွင့္ျပန္႔ျပဴးေနေသာတလင္းျပင္ေလးရွိပါသည္။ထိုအဖီေလးေအာက္တြင္ကေလးသူငယ္မ်ားအပူအပင္ကင္းစြာ
ကစားစရာ၊ အိမ္ရွင္မတေယာက္ ဆန္ျပာစရာေနရာေလးတေနရာအျဖစ္ရွိခဲ့ဘူးပါလိမ့္မည္။

အိ္မ္တံစက္မိတ္ကိုေက်ာ္လြန္လွ်င္မူ လက္၀ဲဖက္ျခမ္းတြင္ မီးဖိုေဆာင္ရွိပါသည္။လက္ယာဖက္တြင္ပုဂံစင္ႏွင့္ လက္၀ဲဖက္တြင္မီးဖိုရွိ
ပါသည္။အလင္းေရာင္ရရန္ျပတင္းေပါက္ေလးတေပါက္ထားရွိပါသည္။အူနီမာလကာပင္တပင္ အုပ္မိုုးထားေသာမီးဖိုေဆာင္၏ေရွ႕တြင္ ၾကက္ဥအခြံေလးမ်ား စြပ္ထားေသာ ႏွင္းဆီပင္ေလးမ်ားႏွင့္ စံပယ္ရုံေလးမွာတမ်ိဳးၾကည့္ေကာင္းေနျပန္ပါသည္။ မာလကာပင္ေျခရင္းတြင္ မိုးတြင္းအတြက္စုေဆာင္းထားဟန္တူေသာ ထင္းပံုၾကီးတပံုရွိပါသည္။

ထိုမီးဖိုေဆာင္ေလးမွ ေရးၾကီးသုတ္ျပာခ်က္ျပဳတ္သြားေသာ၊ ေမတၱာအျပည့္ႏွင့္ခ်က္ျပဳတ္သြားေသာ၊ေစတနာသဒၵါတရားထက္သန္စြာခ်က္
ျပဳတ္သြားေသာ၊ မခ်က္တတ္ခ်က္တတ္ခ်က္ျပဳတ္သြားေသာ ထမင္းနပ္ေပါင္းမ်ားစြာ ထြက္ေပၚခဲ့ဘူးပါလိမ့္မည္။

အိမ္၏ညာဖက္ျခမ္းကိုၾကည့္လိုက္လွ်င္ ၾကီးမားေသာအုတ္ေရကန္ၾကီးတကန္ထည္းထည္းၾကီးရွိေနပါသည္။ ေသာက္ေရအတြက္အညာ
ေဒသတြင္မိုးေရကိုမည္္မွ်အားထားေၾကာင္း အိ္္မ္ေခါင္မိုးမွ ေရတေလွ်ာက္ေလးကေျပာျပေနပါသည္။ ေရကန္ကိုေက်ာ္လြန္၍အိမ္အေနာက္
ဖက္တြင္တေမွ်ာ္တေခၚ သနပ္ခါးခင္းၾကီးတခင္းရွိပါသည္။ ေလေပြတခ်က္အေ၀ွ႔ သနပ္ခါးနံသင္းသင္းေလးက တမ်ိဳးတဘာသာ လြမ္းဆြတ္ဖြယ္ေကာင္းလွပါသည္။

အိမ္အတြင္းဧည့္ခန္းတြင္မူ ဖေယာင္းပုဆိုးခင္းထားေသာ စားပြဲႏွင့္ ခံုတန္းရွည္ႏွစ္လံုးရွိပါသည္။ စားပြဲေပၚတြင္ ဆြမ္းခံသံဃာေတာ္မ်ား သပိတ္တင္စရာ ၾကိမ္၀ိုင္းတခု၊ေရဒီယိုကက္ဆက္တလံုးႏွင့္ မွန္အိမ္ငယ္ တခုက ဤဧည့္ခန္း၏ အခန္းနားဆံုးအေဆာင္အေယာင္
ပင္ျဖစ္ပါသည္။ ထိုစားပြဲမွာ မိသားစုထမင္းလက္ဆံုစားရာ၊ ကေလးငယ္ေလးမ်ားစာအံရာ၊ ေနရာတခုအျဖစ္တည္ရွိခဲ့ပါသည္။
တခုေသာၾကိမ္ကုလားထိုင္ေလးမွာလည္း ထိုင္ပါမ်ား၍ၾကိမ္မ်ားေပါက္ျပဲကာ ဂုန္နီအိတ္တအိတ္ျဖင့္ဖာေထးထားရပါသည္။ ကိုယ္လံုးေပၚမွန္တခ်ပ္တပ္ဆင္ထားေသာ ဗီဒို တလံုးကလည္းထိုကုလားထိုင္ ေဘးတြင္ မားမားမတ္မတ္ရပ္တည္ေနပါသည္။ ထိုဗီဒိုထဲတြင္ ဘ၀ႏွစ္ခုေပါင္းစည္းရာအမွတ္တရမ်ားရွိေနႏိုင္မည္ ဟုကာယကံရွင္မ်ားသာ သိႏိုင္ေပလိမ့္မည္။

လိုက္ကာျဖင့္ကာရံထားေသာအိပ္ခန္းအတြင္းတြင္ မည္သည့္စိတ္ကူးျဖင့္ျပဳလုပ္ထားသည္ဟု ခန္႔မွန္းမရေသာ ကုတင္ႏွစ္လံုးရွိပါသည္။
တခုေသာကုတင္သည္ ေအာက္ဖက္တြင္ရွိ၍ အျခားတခုမွာ ေလွခါးျဖင့္တက္ရေသာ အျမင့္တေနရာတြင္ရွိေနပါသည္။
အထက္ဖက္က်ေသာကုတင္တြင္ ရင္ကြဲဇာျခင္ေထာင္တပ္ဆင္ထား၍ မိသားစုငါးဦးစာမွ်အိပ္စက္ႏိုင္ပါသည္။ မနက္ခင္းတြင္ မိခင္ဖခင္ႏွင့္သားသမီးမ်ားတဦးႏွင့္တဦးခ်စ္စႏိုးက်ီစယ္ေနပါလိမ့္မည္။မနက္ေစာေစာအိပ္ယာမႏိုးေသးေသာ သားသမီးမ်ားကို အနမ္းပြင့္မ်ားေခၽႊသြား ပါလိမ့္မည္။

ထိုအရာအားလံုး မ်က္ရည္စက္မ်ားေအာက္တြင္ေပ်ာက္ဆံုးခဲ့ဘူူးပါသည္။

1 comment:

ေနစိုးနိုင္ said...

ေကာင္းလွပါလားေဟ့
အေရးအသားေတြက
ဆက္လုပ္ထားကြ
အားေပးေနမယ္