ေခါင္းစဥ္ဖတ္ျပီး က်ေနာ္ တရားထူးတရားျမတ္ ရသြားျပီ ထင္ေနဦးမယ္။ လူဆုိတာ အတၱမကင္းၾကပါဘူး။ ငါ့အတြက္၊ ငါ့မိသားစုအတြက္၊ ငါ့တုိင္းျပည္အတြက္၊ ငါ့လူမ်ိဳးအတြက္ စတဲ့ အဆံုးမရွိ ငါဆုိတဲ့ အတၱစြဲၾကီး ရွိတယ္ မဟုတ္လား။ က်ေနာ္လည္း ပုထုဇဥ္ လူသားပီပီ ငါဆုိတဲ့ အစြဲရွိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ငါ ဆုိတဲ့ စာလံုးေပါင္းအတြက္ 'င' ဆုိတဲ့ စာလံုးမရွိတဲ့အခါ အတၱတဝက္ကင္းျပီလုိ႔ ေျပာတာ အလြန္မ်ားျဖစ္ေနမလား။
က်ေနာ္မွာ ေခါင္းတျခမ္းကုိက္တဲ့ ေဝဒနာရွိပါတယ္။ ႏွစ္ရွည္လမ်ား ၾကာသည္အထိ အေျဖမေတြ႔ႏုိင္ေသးပါဘူး။ က်ေနာ့္မိသားစု က်ေနာ့္သူငယ္ခ်င္းေတြကလည္း ဆရာဝန္နဲ႔ ျပဖုိ႔ ဝိုင္းဝန္းတုိက္တြန္းရင္း အျမန္ဆံုးေပ်ာက္ကင္းေစခ်င္ၾကတယ္။ ဒီိလုိနဲ႔ ဆရာဝန္တေယာက္နဲ႔ ေဆြးေႏြးတုိင္ပင္ျဖစ္ခဲ့တာပါ။ ေရာဂါျဖစ္စဥ္ကုိေျပာျပျပီး က်ေနာ့္ကုိ အာရုံေၾကာအားတုိးေဆး၊ ေခါင္းတျခမ္းကုိက္ ေဝဒနာအတြက္ တပတ္ ဆယ္ရက္စာ ေဆးေပးျပီး ေသာက္သံုးေစတယ္။ ရက္ခ်ိန္းျပည့္လုိ႔ ျပန္သြားတဲ့အခါ ထူးျခားျပီး မသက္သာတဲ့အေၾကာင္း ရွင္းျပရတယ္။ ဒါဆုိရင္ မ်က္စိစမ္းသပ္ဖုိ႔ ဆရာဝန္က အၾကံညဏ္ေပးပါတယ္။ အထူးကုေဆးခန္းေတြမဟုတ္ဘဲ ပါရကူတေယာက္ရဲ့ ေဆးခန္းကုိ ညြန္လုိ႔ က်ေနာ္ေရာက္သြားပါတယ္။ က်ေနာ္မ်က္စိေကာင္းမြန္တယ္ဆုိတာ က်ေနာ္ယံုၾကည္ျပီး ရက္အေတာ္ၾကာမွ သြားျဖစ္တာပါ။
ေဆးခန္းကုိေရာက္ေတာ့ ဆရာဝန္မလာေသးလုိ႔ အတန္ၾကာေအာင္ ထုိင္ေစာင့္ေနခဲ့တယ္။ တံုကင္ထပ္ရေပမယ့္ ေခၚတဲ့အခ်ိန္ လူနာမရွိရင္ ဆရာဝန္က မၾကိဳက္လုိ႔ ကုိယ့္အလွည့္ေရာက္ေအာင္ အေတာ္ၾကာ ထုိင္ေစာင့္ခဲ့ရတယ္။ က်ေနာ့္နာမည္ေခၚေတာ့ ေဆးခန္းထဲဝင္၊ ဆရာဝန္ေပးလုိက္တဲ့ စာရြက္ျပျပီး ျဖစ္ေၾကာင္းကုန္စင္ ရွင္းျပရတယ္။ က်ေနာ္ကုိ မ်က္မွန္တလက္ တပ္ၾကည့္ေစျပီး အေဝးမွာ ခ်ိတ္ထားတဲ့ ပံုသ႑ာန္ေတြကုိ ဖတ္ခုိင္းတယ္။ '၁'ပုံသ႑ာန္ကုိ ဖတ္ခုိင္းတဲ့အခါ က်ေနာ္က တစ္လုိ႔ ေျဖတယ္။ 'ဂ'ပံုသ႑ာန္ဖတ္ခုိင္းတဲ့အခါ ဂငယ္လုိ႔ ေျဖခဲ့တယ္။ 'င'ပံုသ႑ာန္ကုိ ဖတ္ခုိင္းတဲ့အခါ က်ေနာ့္ဦးေႏွာက္ထဲမွာ ဗလာျဖစ္သြားတယ္။ ျမင္ေနေပမယ့္ အဲဒီစာလံုးကုိ က်ေနာ္အသိစိတ္က လံုးဝမသိပါဘူး။ ဖတ္လည္းမဖတ္တတ္ေတာ့ဘူး။ ဆုိင္းဘုတ္ေပၚက အျခားစာလံုးေတြကုိ ျမင္ရင္ ဦးေႏွာက္က အလုိလုိ အလုပ္လုပ္ေပမယ့္ 'င' အဲဒီစာလံုးကုိ ျမင္လုိက္ရတဲ့ အခ်ိန္ က်ေနာ့္ ဦးေႏွာက္မွာ ဟာလာဟင္းလင္းၾကီးျဖစ္သြားတယ္။ မူလတန္းက ဆရာမသာ သိရင္ေခါင္းကို ေဒါက္ကနဲ႔ ျမည္ေအာင္ ေခါက္လုိက္မလား မသိ။
အခန္းထဲမွာ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာ ျငိမ္သက္ေနျပီး ေဘးက အေဖက င ေလဆုိမွ ေၾသာ္ အဲဒါ 'င' ပါ့လားဆုိျပီ သိသြားပါတယ္။ စစ္ေဆးစရာရွိတာ စစ္ေဆးျပီး စာရြက္တရြက္ေရးေပးလုိက္တယ္။ စာရြက္ထဲမွာ ေရးထားတာကေတာ့ ဘယ္ဖက္က 0.25 ရွိတဲ့အတြက္ အခုလုိ မ်က္မွန္ပံုစံျဖစ္လာရတာပါ။ ေဆးခန္းက အထြက္ လမ္းတဖက္က မူလတန္းေက်ာင္းမွာ စာဖတ္ေနတဲ့ အသံေတြ ၾကားရတဲ့အခါ ငါဒီကေလးေတြေလာက္ေတာင္ စာမဖတ္တတ္ပါ့လား ေတြးမိတယ္။ ဒါေပမယ့္ လူဘဝၾကီးထဲမွာ လႈပ္ရွားရုန္းကန္ေနတဲ့ လူေတြထဲမွာေတာ့ ငါဟာ အတၱတဝက္ကင္းတဲ့ လူပါ့လားဆုိျပီး ဂုဏ္ယူလုိက္ခ်င္မိတယ္။
2 comments:
ေနာက္ထပ္ တစ္၀က္ပါ မရိွေတာ့ရင္
စ်ာန္ ရေတာ့မွာ
ေသခ်ာတယ္ .. :D
ခင္မင္လွ်က္
ေဆာင္းႏွင္းရြက္
ေစာက္အဓိပၸါယ္လည္းမရွိဘူး.. လီးစကားေျပာေနတာလား။ အာ့ဆို လီးပဲ
ေစာက္ျမင္ကတ္လွ်က္
ငိုးမ ေမးလိုး ေဆာင္းႏွင္းရြက္
သက္လား?
Post a Comment